مراقبت ویژه، استقلال بیمار، اطفال
مجله اخلاق پزشکی - علمی پژوهشی,
دوره 4 شماره 13 (1389),
18 اردیبهشت 2013
,
صفحه 27-37
https://doi.org/10.22037/mej.v4i13.4460
چکیده
در بسیاری از کشورها در خصوص کودکان بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه در موارد بحرانی، قوانین یا دیدگاههایی وجود دارد که مشخص مینماید چه کسی تصمیمگیرنده نهایی است. در تمامی این دیدگاهها، استقلال بیمار رعایت میشود. همچنین به بیمار فرصت بیان خواستههایش را میدهند. این مسؤولیت اخلاقی پزشک است که اطمینان حاصل کند که بیمار یا وکیل وی، فرصت بیان خواستههایش را داشته است. همچنین ضروری است که خطرات انجام درمان شجاعانه فوق انتظار بشری (Heroic) و عمیات احیا و همچنین شانس به دستآوردن یک نتیجه خوب، به صورت کامل، صادقانه و بدون تعصب برای بیمار توضیح داده شود. هرچند قانون اتونومی بیمار، تصمیمگیری نهایی را در دستان والدین قرار میدهد، ولی بهتر است که بررسی اطلاعات عرضهشده جهت تصمیمگیری در مورد کودک، پس از ارزیابی ظرفیت کودک و شدت بیماری، بر عهده والدین قرار داده شود.
- مراقبت ویژه، استقلال بیمار، اطفال
ارجاع به مقاله
مراجع
Chambliss, DF. (1996). Beyond Caring: Hospitals, Nurses and the Social Organization of Ethics (Chicago, IL: University of Chicago Press), especially Chapter 4.
Orentlicher, D. (2001). Matters of Life and Death: Making Moral Theory Work in Medical Ethics and the Law (Princeton, NJ: Princeton University Press), especially Chapter 9.
Penson, RT. Rauch, PK. McAfee, SL. (2002). Between parent and child: negotiating cancer treatment in adolescents. The Oncologist 7, 154–62.
Rowe, M. (2003). The structure of the situation. Hastings Center Report, 33 (6): 37–44.
- چکیده مشاهده شده: 396 بار