حقیقتگویی، مطالعه تطبیقی آموزههای اخلاق اسلامی و اصول اخلاق پزشکی
مجله اخلاق پزشکی - علمی پژوهشی,
دوره 9 شماره 32 (1394),
21 July 2015
,
صفحه 167-194
https://doi.org/10.22037/mej.v9i32.9857
چکیده
حقيقتگویی از فضایل اخلاقی است که در آیات قرآنی و احادیث اسلامی بر آن تأکید شده، آثار دنیوی و اخروی فراوانی برای آن برشمرده شده است. هدف از مطالعه حاضر آن است که با واکاوی منابع اسلامی و متون اخلاق زیستپزشکی، ضمن دستیابی به مفهوم حقیقتگویی در این دو نظام اخلاقی، نقاط اشتراک و تفاوتهای آنها را در روایی اخلاقی حقیقتگویی و انتقال اطلاعات لازم، کافی یا درست به بیماران بررسی نماید.
حقیقتگویی ارزشی است که هم آموزههای اخلاقی اسلام و هم اصول اخلاق حرفهای هر دو بر آن پافشاری دارند. به گونهای که 98% از پزشکان، رویه راستگویی به بیماران را به عنوان یک قاعده اخلاقی در پیش گرفته، خود را ملزم به گفتن حقیقت به بیماران میدانند.
با این وجود، تزاحم دو اصل ضررنرسانی و خودمختاری سبب شده است که در برخی از موارد پزشک خود را ملزم به حقیقتگویی به بیمار بداند و در برخی موارد دیگر، به دلیل آسیبندیدن بیمار، ضمن خودداری از دادن اطلاعات درست به وی، خانواده و نزدیکان او را از حقیقت بیماری آگاه سازند، اما تغيیر جهت به سوی دیدگاه دوم و حرکت به سوی افزایش توانمندی و آگاهی فردی برای تصمیمگیری آگاهانه، مبتنی بر خودمختاری قابل مشاهده است.
- حقیقتگویی؛ اخلاق پزشکی؛ اخلاق اسلامی
ارجاع به مقاله
مراجع
Amedi, AV. (1366). Ghorar Al-Hikam VA Dorar al-kalim. Qum: Daftre Tablighat Islami, 217-21.
Ano nymous. National concil for Hospice and specialist palliative care series. Breaking bad news. Regional guidelines (accessed on August 2010).
Ansari, SM. (1415 AD). Kitab al-Makasib. Qum: Sheikh Azam Ansari World Congress, 2: 26-8.
Aramesh, K. (1387). In defense of the truth. Spied Weekly. Issue 178.
Atrak, H. (1389). The Nature and Moral Prescript of Dissimulation. The Journal of Maarefate Akhalghi. 4: 75-94.
Atrak, H. Mollabakhshi, M. (1391). Lying to patients with good motivation. Journal of Medical Ethics and History of Medicine. 7 (4): 9.
Baile, WF. Buck Man, R. Lenzi, k. Glober, G. Beale, EA. Kudella, AP. Spikes, A. (2000). Six step protocol for delivering bad news: application to the patient with cancel. Oncologist. 302-11.
Beauchamp, TL. Childress, JF. (2006). Principle of biomedical ethics. Oxford university press. 303-5, 308-9.
Clarence, H. Braddock, III. (2008). Ethics in medicine, university of Washington. 1.
Dehkhoda, AA. (1373). Logat Name Dehkhoda. Tehran: Tehran University. 1: 179.
Deilami, H. (1412 AD). Irshad al-glub Ila al-savab. Qum: Sharif Razi, 1: 134.
Feyze Kashani, MM. (1417 AD). Al-Mahajjat al-Bayzae Fi Tahzib al-Ehyae. Qum: Muassisat al-Nashr al-Islami, 8: 141.
Ghazali, AH. (nd). Ehyae Oluom al-din. Beirut: Dar al-ketab al-arabi, 14: 197, 9: 44-5.
Glass, E. Cluxton, D. (2004). Truth-telling: ethical tissues in clinical practice Hosp Palliat Nurs. 232-42.
Gold, M. (2004). Is honesty always the best policy? Ethical aspects of truth telling. Intern med J. 578-80.
Harrani, IAS. (1404 AD). Tohaf al-ogoul An Al al-Rasul. Qum: Jamia al-Modarrsin, 85.
Hurr al-Amili, MH. (1409 AD). Wasail al-Shia ila Tahsil Masail al-Sharia. Qum: Muassisa-yi Al al-Bayt, 12: 163, 7 (19): 73.
Ibn Ahmadi, A. Heidari, N. (1389). Is there appropriate to facilitate the transfer of bad news to the patient. Ethics and History of Medicine. 3 (2): 18-28.
Imam Sadiq. (Attributed to Imam Sadiq) (1377). Misbah al-Shariah. Translated by Abd- al-Razzaq Gilani. Tehran: Payame Haqq, 453-4.
Kazemi, A. Poorsoleymany, A. Fakhari, A. madayen, K. (1389). The True telling aspects from the perspective of medical staff Tabriz University of Medical Sciences. Journal of Medical Ethics and History of Medicine. 3 (2): 54-63.
Kazemyan, A. Parsagvr, A. (1385). The views of doctors about the facts Translation patients with refractory disease. Journal of Ethics in Science and Technology. 7: 61-7.
Kulayni, MY. (1383). Osoul al-Kafi. Translation by cameraee. Tehran: Osveh, 3: 163.
Larijani, B. Zahedi, F. (2009). To tell the truth to the patient in different cultures and expression of views of Islam. Journal of Medical Ethics and History of Medicine. 3 (3): 2.
Larijani, MB. (1383). Medical and ethical considerations. Tehran: Nashere Baraye Farda, 2: 64, 1: 16.
Majlesi, MB. (1403 AD). Bahar al-Anwar. Beirut: Institute Alvafa, 78: 8.
Makarem Shirazi, N. (1378). Akhlagh Dar Quran. Qum: Madrese Ali ibn Abitaleb, 2: 219.
Moalemi, H. (1389). Mabani VA Meayarhaye Akhlag. Qum: Hajar, 159.
Naraqi, MM. (nd). Jamie Al-saadat. Edited By Mohammad Kalantar. Najaf: Mtbaa al-Numan, 2: 251-2.
Noori, MH. (1408 AD). Mustadrakat Al-vsayel VA mostanbat al-Masayel. Beirut: Institute AL al-Bayt, 17: 421-2.
Payandeh, AQ. (1382). Nahj Al-fsah. Tehran: Donyaye Danesh, 548.
Rasouli Mahallati, SH. (1380sh). Sharhe ghorar Al-Hikam VA Dorar al-kalim. Tehran: Islamic culture. 1: 400.
Sadr, SR. (1378). Dorough. Tehran: Daftre Tablighat Islami, 197, 219.
Saduq, MA. (1388). Al-Tohid. Translated by Mohammad Ali Soltani. Qum: Armaghan Touba, 127.
Saduq, MA. (1403 AD). Al-khisal. Edited by Ali Akbar Ghaffari. Qum: Muassisat al-Nashr al-Islami, 1: 330, 5 (1): 87.
Siegler, M. (2000). Medical ethics as a medical matter. The john Hopkins University Press. 171-9.
Vahdaninya, MC. Montazeri, A. (1382). Information for cancer patients from the perspective of medical and health professionals, have a cross-sectional study. Quarterly Payesh. 4: 259-65.
Varram, IAF. (nd). Tanbih al-khavatir (set Varram). Qum: Maktabe fagih, 2: 92.
Waston, LA. (2008). Informing critical care patients of aloved ones death care nurse. 53-63.
- چکیده مشاهده شده: 2939 بار