الگوی اپیدمیولوژیک سوانح ترافیکی کشنده در استانهای شمالی کشور در سال 89
ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها,
دوره 3 شماره 1 (2015),
1 July 2015,
صفحه 8 - 1
https://doi.org/10.22037/meipm.v3i1.9283
سابقه و هدف: استانهاي شمالي کشور (گيلان، گلستان و مازندران) به علت داشتن شرايط اقليمي و جغرافيايي خاص، جاذبههاي گردشگري و درنتيجه تردد زياد از نقاط حادثهخيز ايران محسوب ميشوند. هدف از اين مطالعه بررسي الگوي اپيدميولوژيک سوانح ترافيکي کشنده در استانهاي شمالي کشور بود.
روش بررسي: در اين مطالعه از دادههاي موجود در پزشکي قانوني استفادهشد. جامعه موردبررسي شامل کليهي افرادي است که در استانهاي شمالي در سال 89 دچار سانحه ترافيکي شده و جان خود را ازدستدادهاند. تجزيهوتحليل دادهها با استفاده از نرمافزار11 stata انجام گرفت. براي توصيف دادها از شاخصهاي فراواني، درصد و ميانگين و براي تحليل آنها از آزمون مجذور کاي و مقايسه ميانگينها (آزمون کروسکال واليس) استفادهشد.
يافته ها: ميزان بروز استانداردشده سني 4/33 در هر 100000 نفر برآورد شد. ميانگين سني آنها 43/0 ±45/39 بود. ازنظر جنسيت بيشتر قربانيان (15/80) درصد مرد بودند. برحسب وضعيت متوفي 66/44 درصد متوفيان را رانندگان تشکيل مي داد. ضربه به سر بهطور منفرد علت 92/48% مرگ در متوفيان بود. 26/63% تصادفات منجر به فوت در جادههاي برونشهري حادث شدند. همچنين بين زمان بقاء و نوع خودرو مورداستفاده رابطه آماري معنيداري يافت شد.
نتيجه گيري: ميزان تصادفات کشنده در استانهاي شمالي بيشتر از منطقه و کشور ميباشد. تصادفات کشنده گروههاي سني جوان را بيشتر درگير کرده است. از طرفي مهمترين علت فوت، ضربه به سر و بيشتر تصادفات در جادههاي برونشهري بودند؛ بنابراين آموزش قوانين و مقررات راهنمايي و رانندگي به جوانان، استفاده از کيسه هوايي و بهبود وضعيت راهها و جادههاي برونشهري ازجمله اقداماتي هستند که توجه به آنها در پيشگيري از تصادفات جادهاي ميتواند کمککننده باشد.