داد و ستد علمی ایران و کشورهای اسلامی با غرب در زمينه علوم پزشكي
مجله اخلاق پزشکی - علمی پژوهشی,
دوره 2 شماره 3 (1387),
15 مهر 2016
,
صفحه 93-118
https://doi.org/10.22037/mej.v2i3.14445
چکیده
پس از ظهور اسلام در قرن هفتم ميلادي، طي چند دهه به تدريج خاورميانه و بخش پهناوري از ناحيهءمديترانه در قلمرو تمدن اسلامي قرار گرفت.
آنچه طب اسلامي خوانده می شود در واقع يكي از درخشانترين و مشهورترين جنبههاي تمدن اسلامي به شمار مي رود كه در طول تاريخ در بستر تمدن آن بالندگي و استمرار يافته است.(1) اسلام با تشويق مسلمانان به آموختن دانش، گسترش و تكامل علم و صنعت را تسهيل كرد(2) و دانش پزشكي نزد مسلمانان از اهميت بسيار برخوردار بوده است. كاربرد واژه «حكيم» نشان دهنده اعتبار معنوي پزشكان در فرهنگ اسلامي بوده است. (3)
- طب اسلامی؛ طب غربی
ارجاع به مقاله
مراجع
Nasr S.H: Science and Civilization in Islam, PP: 188, 229,5,14, Second edition, The Islamic Text Society, UK, 1987
زرينكوب، عبدالحسين: كارنامه اسلام، صص 21 ،56 انتشارات اميركبير، تهران، چاپ 11، 1385
حديث مشهور منسوب به پيامبر اسلام (ص)
Ullmann, M: Islamic Medicine, P: Xi Edinburgh University Press, UK, 1997
نجمآبادي، دكتر محمود: تاريخ طب در ايران پس از اسلام، از ظهور اسلام تا دوران مغول، ص4، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ سوم، 1375
ر. ك منبع 4
ر. ك منبع 1، ص 188 و 229
Salim Khan. M: Islamic Medicine, PP: 6-17, Routledge and Kegan Paul, London, Boston, and Henley, 1986
ر. ك منبع 2
يونت، ليزا: تاريخ پزشكي، از مجموعه تاريخ جهان، ترجمه رضا ياسايي، ص 32، انتشارات ققنوس، تهران، چاپ اول، 1385
هونكه، زيگريد: فرهنگ اسلام در اروپا، ترجمه مرتضي رهباني ، صص 308-309، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، 1361
Morgeli, C.: The Surgeon's Stage, P: 44,F. Hoffmann-La Roche Ltd,Basel,Switzerland,1999
ر.ك منبع 1، ص 188
تاجبخش، حسن: تاريخ دامپزشكي و پزشكي ايران، ج دوم، دوران اسلامي، صص335-336، انتشارات دانشگاه تهران، 1379
ليندبرگ، ديويد سي: سرآغازهاي علم در غرب، ترجمه دكتر فريدون بدرهاي، صص 434-436، شركت انتشارات علمي و فرهنگي، تهران، چاپ اول 1377
براون، ادوارد گرانويل: تاريخ طب اسلامي، ترجمه مسعود رجبنيا، صص 30، 34، شركت انتشارات علمي و فرهنگي- تهران، چاپ ششم، 1383
ر.ك منبع 2 صص 22-23
زيگريست. هنري ا.: انتشارات نامي، ترجمه كوكب صورتگر و حسن صفاري، ص 77، انتشارات اميركبير، تهران، چاپ اول، 1363
ر. ك منبع 4 ص XI
نجمآبادي، دكتر محمود: تاريخ طب در ايران باستان، ص86، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم، 1371
فنتزمر گرهارد: پنجهزار سال پزشكي، ترجمه سياوش آگاه، صص11 ، 19، 45ريال 47، 65 ، شركت انتشارات علمي و فرهنگي، چاپ اول 1366
الگود، سيريل: تاريخ پزشكي ايران و سرزمينهاي خلافت شرقي، ترجمه دكتر باهر فرقاني، ص36، انتشارات اميركبير، تهران، چاپ دوم، 1371
فرشاد، دكتر مهدي: تاريخ علم در ايران، ج دوم، صص 670 -673 ، انتشارات اميركبير، تهران، چاپ اول، 1366
پروشاني، ايرج، قاسملو ،فريد: پزشكي ايرانيان در دوره پيش از اسلام، دانشنامه جهان اسلام ، ج 5، زيرنظر غلامعلي حداد عادل، صص 606-607، انتشارات دايرهالمعارف اسلامي، تهران 1379
ر. ك منبع 23 ، ص 669
پانوسي، استفان: گرايشهاي علمي و فرهنگي در ايران، از هخامنشيان تا پايان صفويه ، ترجمه فريدون جنيدي، صص 72-73، نشر بلخ، وابسته به بنياد نيشابور، چاپ اول، 1383
محقق، مهدي :مجموعه مقالات در تاريخ و اخلاق پزشكي در اسلام و ايران، صص 304 -305 ،انتشارات سروش، تهران 1374
عيسي بك، دكتر احمد: تاريخ بيمارستانها در اسلام، ترجمه دكتر نورالله كسايي، پاورقي ص 55 و صص 55-56 ، شركت انتشارات علمي – فرهنگي با همكاري مؤسسه تحقيقات و توسعه علوم انساني، تهران، چاپ دوم، 1384
ر. ك منبع 23
صفا، دكتر ذبيح الله: آموزش و دانش در ايران، ص 99، مؤسسه انتشارات نوين، تهران، چاپ اول، 1363
ر. ك به منبع 15
ر. ك منبع 30، ص 99-100
حمازنه، سامي: منشاهاي درمان دوايي و غذايي در دوره اسلامي، ترجمه هوشنگ اعلم، فصلنامه آينه ميراث، ويژه تاريخ علم، سال اول، شماره 1، شماره پيايي 20، صص 132-133، مركز نشر ميراث مكتوب، بهار 1382
Ebrahimnejad H: Medicine, Public Heath and Qajar State, Patterns of Medical Modernization in Nineteenth Century, Iran, P: S, Brill Publication, Leiden- Boston, 2004
ر. ك به منبع14.
ر. ك منبع 30
ر. ك منبع 10.
نجمآبادي، دكتر محمود: قصص وحكايات المرضي، انتشارات دانشگاه تهران،چاپ دوم 1356
ر. ك منبع 30
سزگين، فواد: كامل الصناعهالطبيعه، الجزء الاول، سلسله ج ،عيون التراث، المجلد 16/1، طبع بالتصوير عن محظوطه رقم 6375 ، القسم العربي- مكتبه جامعه استانبول، جولاي 1985
ر. ك منبع 5
اهوازي، علي بن عباسي مجوسي، پندنامه اهوازي، يا آئينپزشكي، ترجمه و گردآورده دكترمحمود نجمآبادي، ص 10، انتشارات دانشگاه تهران 1334
ر. ك منبع 1
سزگین، فواد: تاريخ نگارشهاي عربي، ج3، پزشكي، داروسازي، جانورشناسي، دامپزشكي، صص 452-455 مؤسسه نشر فهرستگان، خانه كتاب، تهران، 1380
معين، دكتر محمد: فرهنگ فارسي، ج 5، ص 687، انتشارات اميركبير تهران، چاپ نهم 1375
ر. ك منبع15
ر. ك منبع 30، ص 101
Azizi M. H: Ibn-Sina, the greatest oriental physician, Medical Journal of Iranian Hospital, Dubai- U.A.E, Vol.3, No1. PP: 70-71, July 2000
ابنسينا، قانون در طب، ترجمه فارسي شرفكندي هه ژار، انتشارات سروش، چاپ سوم، تهران 1985
دورانت ،ويل: تاريخ تمدن ، عصر ايمان- ج4 ،ترجمه ابوطالب صارمي، صص 217-219 ،انتشارات علمي –فرهنگي، ويرايش دوم، 1368
ر. ك منبع 28، ص 33
ر. ك منبع 28، صص 159-162
ر. ك منبع 2، صص 60-61
ر. ك منبع 33، صص 121-122
- چکیده مشاهده شده: 338 بار