مجله اخلاق پزشکی - علمی پژوهشی

چکیده

مفهوم سلامت معنوی در لابه‌لای تعالیم دینی و کتب الهی و در روایات پیامبر و معصومین علیهم السلام نهفته است. با این وجود از آن زمان که تعریف سلامت معنوی توسط موبِرگ در سال 1971 میلادی، تحت عنوان بهزیستی معنوی مطرح شد تاکنون تعاریف متعددی در مورد این مفهوم ارائه شده است و در تعیین مؤلفه‌ها و شاخص‌ها و روش سنجش آن نه در تحقیقات تجربی و نه در تعابیر متداول، اجماعی یافت نشده است. در ادبيات توحیدی توجه جامع به سلامت بسيار آشکار است. به‌ عنوان مثال، امام سجاد (ع) در صحيفه سجاديه در قالب دعا براي سلامت چنين مي‌فرمايد: «خداوندا بر محمد و آلش درود فرست و مرا عافيت بخش، کافي و شفابخش و برتر و روزافزون بر عافيتي که بر بدنم سلامت توليد کند و در يک کلمه عافيت دنيا و آخرت و بر من منت نه به تندرستي و امنيت و سلامت در دين و بدن و بصيرت در دل». در اين کلام است که ابعاد سلامت به خوبي نمايانده مي‌شود. بايد اذعان کرد که مهم‌ترين معناي اسلام، سلامتي است، يعني پيشگيري و دور بودن از هرگونه آفت و زيان‌ بدني و رواني. در اين معنا، اسلام مفهوم سلامت‌بخشي، گسترش سلامتي و يا سالم‌سازي فردي، خانوادگي و اجتماعي را بيان مي‌کند....