نقش افشاسازی و گزارش دهی در پیشگیری از خطاها در بیمارستانها
ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها,
دوره 2 شماره 2 (2014),
20 آذر 2014,
صفحه 73-84
https://doi.org/10.22037/meipm.v2i2.7028
سابقه و هدف: فرایندهای بهداشت و درمان مسبب خطرات زیادی به بیماران شدهاند و افزایش بروز خطاهای پزشکی یکی از مهمترین پیامدهای این فرایندهاست. پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش افشاسازی و گزارش دهی در پیشگیری از خطاها در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع ترکیبی(کمی- کیفی) بود. جامعه آماری شامل افراد مرتبط و مجری در خطاهای پزشکی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند. حجم نمونه 232 نفر بود که با روش نمونهگیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب شد. از فن مثلث سازی برای جمعآوری دادهها استفاده شد. دادهها با روش تحلیل عاملی تحلیل گردید و پس از تعیین عاملهای مؤثر، همبستگی درونی آنها با کمک رگرسیون و همبستگی مشخص شد.
یافتهها: نتایج آزمون چرخش واریماکسی متغیرها و آزمونهای میزان اشتراک متغیرها نشان داد، افشاسازی خطاها و گزارش دهی خطاها از عوامل تشکیلدهنده مدیریت پیشگیری از خطاهاست. همچنین مشخص شد، افشاسازی خطاها از فرهنگسازمانی، عوامل مرتبط با ارائهدهنده، عوامل مرتبط با بیمار، عوامل مرتبط با خطا، موقعیت افشاسازی، عوامل ساختاری تشکیلشده است و گزارش دهی خطاها از عوامل فردی و عوامل سازمانی تشکیلشده است. عوامل مذکور 47 درصد واریانس دادهها را تبیین نمودند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد، بین افشاسازی خطاها و مدیریت پیشگیری از خطاها ارتباط وجود دارد (P<0.001).
نتیجهگیری: افشاسازی عامل مؤثری در پیشگیری از خطاها در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران میباشد. لازم است مدیران با شناسایی مؤلفههای مؤثر در افشاسازی و به کاربستن سیستم افشاسازی مناسب گام مؤثری در کاهش خطاها بردارند.