بررسي مصدوميتهاي ترومايي در کودکان زير 5 سال مراجعهکننده به اورژانس بيمارستانهاي دولتي مشهد در سال 1395
ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها,
دوره 6 شماره 2 (2018),
9 December 2018,
صفحه 54 - 49
https://doi.org/10.22037/meipm.v6i2.22153
سابقه و هدف: حوادث و اتفاقات از مهمترين عوامل تهديدکننده سلامت بشر هستند و شايعترين علت مرگومير قابلپيشگيري در کودکان را تشکيل ميدهند. استفاده از اطلاعات اپيدميولوژي مربوط به حوادث، در پيشگيري وکنترل حوادث کودکان نقش اساسي دارد. اين مطالعه با هدف بررسي مصدوميتها درکودکان زير5 سال مراجعهکننده به اورژانس بيمارستانهاي کامياب و طالقاني وابسته به دانشگاه علوم پزشکي مشهد در سال 1395انجام گرفت.
روش بررسي: مطالعه حاضر يک مطالعه مقطعي بود که در آن پروندهي تمامي افراد زير 5 سال مراجعهکننده به اورژانس بيمارستان کامياب و طالقاني مشهد در سال 1395 موردبررسي قرار گرفت. نمونهها بهصورت سرشماري انتخاب شدند. دادهها بهوسيله فرم جمعآوري دادهها شامل جنس، سن، روز مراجعه ، روز ترخيص، مدتزمان بستري در بيمارستان، نوع حادثه، نوع آسيب، عضو يا اعضاي آسيبديده، نوع بيمه بود که با استفاده از سيستم اطلاعاتي بيمارستان و همچنين پروندههاي پزشکي افراد مراجعهکننده استخراج و با استفاده از نرمافزارSPSS- 21 مورد تجزيهوتحليل قرار گرفت.
يافتهها: بيشترين تعداد حوادث مربوط به پسران (4%/59) و کودکان 2 ساله (8/20%) بود. در بين مراجعهکنندگان بيشترين نوع بيمه، مربوط به بيمه سلامت (6/34 %) بود. و بيشترين نوع آسيب وارده، شکستگي (59 %) بود. سر (4/63 %) بهعنوان عضوي که بيشترين آسيب را متحمل شده ثبت گرديد و ماه و فصلي که اکثر اتفاقات در آن رخداده مرداد (5/12 %) و تابستان (4/34%) بود. ارتباط معنيداري بين سن و جنس کودک با نوع آسيب مشاهده نگرديد.
نتيجهگيري: نتايج نشان داد بيشترين حوادث در سن 2 سالگي اتفاق افتاده است . با توجه به اينکه کودکان در اين سن شروع به بازي کردن در محيطهاي باز ميکنند بايد آموزشهاي لازم در خصوص پيشگيري از حوادث کودکان به مادران ارائه گردد. همچنين موارد ايمني در محيطهاي بازي و منزل رعايت گردد.
How to cite this article:
Javan-Biparva A, Adel A, Hooshmand E. Investigation of Trauma Injuries in Children under 5 Years Admitted to the Emergency Department in Public Hospitals of Mashhad 2016. J Saf Promot Inj Prev. 2018; 6(2):49-54.