ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها

سابقه و هدف: استفاده از نمایشگرهای ویدئویی منجر به قرارگیری فرد در معرض ریسک فاکتورهای اسکلتی-عضلانی (درد، ناتوانی) شده که درنهایت سلامت شغلی و کیفیت زندگی کارکنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرینات اصلاحی با و بدون رهاسازی مایوفاشیال بر میزان درد، پاسچر، شاخص ناتوانی و کیفیت زندگی مردان مبتلا به سندروم نمایشگر ویدئویی بود.

روش کار: این مطالعه­ از نوع نیمه تجربی و کاربردی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. 45 مرد میانسال (45-40 سال) مبتلا به سندروم نمایشگر ویدئویی بر اساس معیارهای ورود به مطالعه به‌عنوان نمونه­ی آماری انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه تجربی 1 (15 نفر)، تجربی 2 (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از ۶ هفته مداخله تمرینی که به مدت ۴۵ دقیقه و 3 جلسه در هفته صورت گرفت؛ به‌منظور اندازه‌گیری میزان درد و ناتوانی، وضعیت سر به جلو، کیفوز و کیفیت زندگی به ترتیب از مقیاس آنالوگ بصری (VAS)، پرسشنامه شاخص ناتوانی گردن (NDI)، پرسشنامه مقیاس درد و ناتوانی گردن (NPDS)، روش عکس‌برداری و پرسشنامه SF-36 استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که میزان درد (F=31.40 و P=0.001)، پاسچر سر به جلو (F=29.75 و P=0.01)، کیفوز (F=29.75 و P=0.01)، شاخص ناتوانی (F=30.79 و P=0.01) و کیفیت زندگی (F=51.83 و P=0.01) گروهای مداخله در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون به‌طور معناداری بهبود یافت (P <0.05). همچنین تفاوت معناداری در تمامی متغیرها بین دو گروه تجربی 1 و تجربی 2 در پس‌آزمون مشاهده شد (P<0.05). به‌طوری‌که تمرینات اصلاحی با رهاسازی مایوفاشیال تأثیر بیشتری بر بهبود متغیرهای پژوهش داشت.

نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشانگر کاهش درد، بهبود پاسچر، شاخص ناتوانی و کیفیت زندگی در گروه تمرینات اصلاحی با رهاسازی مایوفاشیال نسبت به گروه تمرینات اصلاحی بدون رهاسازی مایوفاشیال بود؛ بنابراین، جهت کاهش آسیب‌های اسکلتی عضلانی و افزایش کارآمدی و بهره‌وری، استفاده از تمرینات اصلاحی همراه با رهاسازی مایوفاشیال برای مردان مبتلا به سندروم نمایشگر ویدئویی، توصیه می‌شود.

Shariat Panahi M, Mohammad Rahimi N, Aminzadeh R. The Effect of Corrective Exercises with and without Myofascial Release on Pain, Posture, Disability Index and Quality of Life in Men with Video Display Syndrome. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(3):210-22.

سابقه و هدف: غیرقابل پیش ­بینی بودن پدیده زلزله و وقوع ناگهانی آن ضرورت انجام برنامه­ های ویژه ­ای را نمایان می ­سازد تا افراد بتوانند عکس ­العمل صحیح و مناسبی از خود نشان داده و به کاهش تلفات و خسارات پس از زلزله کمک نمایند. هدف اصلی از این مطالعه کاهش تلفات و خسارات زلزله با مشارکت مردم و شناسایی روش‌های ترغیب جوامع محلی برای مشارکت در برنامه­ های کاهش ریسک و ارتقای ایمنی و تاب­ آوری می ­باشد.

روش کار: این مطالعه از نوع پژوهش ترکیبی (mixed method) است. محیط پژوهش مناطق 22 گانه شهر تهران و ابزار جمع­ آوری داده­ ها، پرسشنامه، مصاحبه و چک ­لیست است. پرسشنامه­ محقق ساخته با 25 سؤال به شیوه نمونه­ گیری در دسترس و از طریق ارسال اینترنتی از 240 نفر (136 زن و 104 مرد) انجام شد. برای بخش کیفی مطالعه، مصاحبه عمیق با 22 تن از متخصصین مرتبط در مدیریت بحران صورت گرفت و برای تحلیل داده­ های آن روش تحلیل محتوا به کار گرفته شد. برای تحلیل داده­ های بخش کمی از آماره­ های توصیفی و نرم­ افزار آماری Spss نسخه 22 استفاده شد.

یافته‌ها: یافته ­های بدست آمده لزوم ایجاد یا گسترش مواردی از قبیل توجه به نقش مؤثر مشارکت جوامع محلی در مراحل مدیریت ریسک، سازماندهی محله محور توسط اهالی، ایجاد کانال ارتباطی "پایین به بالا"، تقویت مکانیسم­ های انگیزشی، حمایت از فعالیت سازمان­ های مردم­ نهاد (سمن­ ها) و نیز تجهیز و  فراهم ­سازی امکانات محلی، استفاده از فن آوری های جدید ارتباطی، فضاهای مجازی و ظرفیت رسانه­ ها در راستای ترغیب و افزایش انگیزه گروه های مختلف مردم برای اولویت بخشی به موارد مرتبط با کاهش خطرپذیری زلزله ارائه را نمایان می­ سازد.

نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده در این مقاله نشان­ دهنده اهمیت شناخت روش­ های متنوع ترغیب جوامع محلی برای مشارکت در برنامه­ های کاهش ریسک و ارتقای ایمنی، تشکیل مراکز مدیریت بحران جامعه‌محور با مشارکت جوامع و نیز تشکّل‌های مدنی فعّال در سطوح ملّی تا محلّی، ارائه راهکارهای جدید برای ایجاد آمادگی و آگاهی در مردم در قالب اجرای برنامه­ های آموزشی مستمر همراه با اطلاع­ رسانی به شهروندان در اماکنی مثل مدارس و فرهنگسراها و درکل، درگیر نمودن آنان برای مشارکت در طرح ­های کاهش ریسک در سوانح و ارتقای تاب­ آوری و ایمنی در جوامع محلی می­ باشد.

Please cite this article as:

Ostovar Izadkhah Y. Incentive Methods for Cooperation of Local Communities in Disaster Risk Reduction Programs and Increasing Resilience. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(3):236-47.

سابقه و هدف: اختلاف ارتفاع ناشی از قوس های کف پایی بین افراد دارای پاهای نرمال و کف پای صاف بر پارامترهای راه رفتن  اثر گذار است و ممکن است خطر آسیب دیدگی را افزایش دهد بر این اساس هدف از انجام این تحقیق مقایسه تاثیر یک دوره فعالیت درمانده ساز بر تعادل دینامیکی، تحرک پذیری مفصل و حس عمقی مفصل مچ پای  زنان دارای کف پای صاف، گود و نرمال بود.

روش کار: در این تحقیق به 30 نفر فرم رضایت نامه کتبی آگاهانه داده شد و سپس براساس معیارهای ورود و خروج و تائید پزشک مبنی بر  بی خطر بودن تمرینات انتخاب شدند و در ادامه به دو گروه تجربی کف پای صاف، کف پای گود و یک گروه کنترل (هر گروه 10 نفر) به صورت تصادفی ساده تقسیم شدند. اندازه گیری متغیرهای آزمون تعادل دینامیکی (آزمون وای)، تحرک پذیری مفصل (گونیامتر)، حس عمقی مچ پای (نرم افزار اتوکد) آزمودنی ها  در مرحله پیش آزمون سنجیده  شد. بعد از آن گروه کف پای صاف و کف پای گود تمرینات درمانده ساز را طی یک جلسه انجام دادند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون تعادل دینامیکی، تحرک پذیری مفصل و حس عمقی آزمودنی ها در سه گروه وجود دارد. بین میانگین نمره های تعادل دینامیکی، تحرک پذیری مفصل و حس عمقی گروه کف پای طبیعی و کف پای گود اختلاف معناداری وجود دارد. ولی اختلاف معناداری بین میانگین نمره های تعادل دینامیکی، تحرک پذیری مفصل و حس عمقی گروه های تجربی مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق به  مربیان تیم های ورزشی توصیه می شود با طراحی برنامه های مناسب آستانه ی خستگی ورزشکاران را ارتقا داده و بدین صورت تا حد ممکن از بروز آسیب ها جلوگیری نمایند.

Please cite this article as:

Manafi M, Shojaedin SS, Solieman Fallah MA. Compare the Effect of Exhaustive Activity on Dynamic Balance, Joint Mobility, and Joint Proprioception Ankle Women with Flat, Hollow, and Normal Feet. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(3):248-61. doi: 10.22037/iipm.v10i3.38537

سابقه و هدف: مطالعات اخیر نشان داده‌اند تصادفات موتورسیکلت کشنده‌ترین تصادفات ترافیکی جاده‌ای هستند. تعیین نقاط این تصادفات نقش مهمی در پیشگیری از این حوادث دارد. لذا این مطالعه باهدف تعیین نقاط حادثه‌خیز تصادفات موتورسیکلت در شهرستان‌های گناباد و بجستان انجام شد.

روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی –  مقطعی و گذشته‌نگر است. ابزار مطالعه پرسشنامه استاندارد طراحی‌شده توسط وزارت بهداشت و آموزش پزشکی ایران بود. داده‌ها و مشخصات مکانی تصادفات موتورسیکلت  از این فرم استخراج گردید. برای انجام آنالیز فضایی لایه نقاط وقوع حوادث موتورسیکلت در شهرستان‌های گناباد و بجستان به‌وسیله نرم‌افزار ArcGIS 10 ترسیم گردید.

یافته‌ها: درمجموع در شهرستان‌های گناباد و بجستان در سال 2019، تعداد  732 مورد تصادف موتورسیکلت در شهرستان‌های گناباد و بجستان ثبت‌شده بود. 58 درصد (430 مورد) تصادفات در بخش مرکزی شهر گناباد رخ‌داده بود. بیشترین تراکم نقاط حادثه‌خیز در شهر گناباد در محدوده میدان امام خمینی، خیابان ناصرخسرو، خیابان سعدی در محل تقاطع با بلوار پاسداران، بلوار طالقانی، جمعه‌بازار و خیابان شهدا بود. همچنین بیشترین تعداد تصادفات در شهربجستان در محدوده بلوار مطهری، بلوار شریعتی و میدان آزادی ثبت‌شده است.

نتیجه‌گیری: بیشترین تراکم نقاط حادثه‌خیز در بخش مرکزی شهر گناباد ثبت‌شده است. لذا اتخاذ اقدامات پیشگیرانه با بررسی علل ریشه‌ای وقوع تصادفات در مناطق شناسایی‌شده ضروری به نظر می‌رسد. علاوه بر این آنالیز فضایی نقشه‌های به‌دست‌آمده می‌تواند در مکان‌یابی پایگاه‌های اورژانس پیش بیمارستانی و ایستگاه‌های پلیس مفید باشد.

به این مقاله، به صورت زیر استناد کنید:

Jafari M, Tabrizi A, Esmaeilzadeh MH, Zamani A. Determining of Accidental Points of Motorcycle Accidents Using Geographic Information System (GIS) in Gonabad and Bajestan Counties, North-East Iran. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(3):262-8.

سابقه و هدف: با توجه به پیامدهای منفی که آسیب ورزشی می‌تواند برای ورزشکار، تیم و سیستم بهداشت و درمان به همراه داشته باشند باید دنبال استراتژی‌های جهت پیشگیری از بروز آن‌ها بود. هدف از مطالعه‌ حاضر بررسی ارتباط بین کیفیت کلی ریکاوری و بار کلی تمرینی با آسیب‌های ورزشی در بازیکنان فوتبال است.

روش کار: مطالعه حاضر از نوع آینده‌نگر است. نمونه آماری مطالعه را 100 فوتبالیست مرد با دامنه سنی 16 تا 21 سال تشکیل می­داد که بعد از دریافت کد اخلاق در سال1400-1399  در شهرستان سنندج انتخاب شدند. برای ارزیابی کیفیت کلی ریکاوری بازیکنان از مقیاس کیفیت کلی ریکاوری استفاده شد. شدت فعالیت تقریباً 30 دقیقه بعد از مسابقه یا جلسه تمرینی با استفاده از مقیاس میزان فشار درک شده ثبت ‌شد. برای محاسبه بار کلی تمرین مدت‌زمان هر جلسه تمرینی برحسب دقیقه در میزان فشار درک شده ضرب شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های t مستقل، معادلات برآورد تعمیم‌یافته و نمودار ROC استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که کیفیت کلی ریکاوری و میزان بار کلی تمرین با خطر وقوع آسیب‌های ورزشی ارتباط معنی‌داری دارد (P<0.05). یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد که به ازای هر واحد کاهش در کیفیت کلی ریکاوری خطر وقوع آسیب‌های ورزشی 10% و به ازای هر 100 واحد افزایش بار کلی تمرین خطر وقوع آسیب‌های ورزشی 3 درصد افزایش پیدا می‌کند.

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر اهمیت نظارت مکرر بر فرایند ریکاوری و بار تمرینی را برای به حداقل رساندن خطر آسیب‌دیدگی در بازیکنان جوان فوتبال نشان می‌دهد.

به این مقاله، به صورت زیر استناد کنید:

Naderi A, Bagheri S, Aminpanah H. Relationship between Training Load and Total Quality of Recovery with the Incidence of Sports Injuries in Adolescent Soccer Players. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(3):269-79.             

سابقه و هدف: محققان بسیاری تغییر در الگوهای حرکتی پس از بروز آسیب را گزارش کرده‎اند. در همین راستا هدف از مطالعه حاضر مقایسه تست عملکردی FMS در ورزشکاران ووشوکار حرفه‎ای با و بدون آسیب می‎باشد.

روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی و علی­مقایسه‌ای، کاربردی بود. در این تحقیق تعداد 120 ووشوکار با دامنه سنی23 تا 30  سال به صورت هدفمند بر اساس معیار­های ورود و خروج قرار گرفتند. ارزیابی الگوهای حرکتی عملکردی به وسیله آزمون عملکردی FMS ارزیابی شد. داده­ها به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 26 و از طریق آمار توصیفی، آزمون خی­دو براي مقايسه تفاوت بين گروه با و بدون آسیب و آزمون رگرسیون لجستیک تک متغیره و چند متغیره به منظور مقایسه بین دو گروه­ها استفاده شد. لازم به ذکر است در اجرای پژوهش ملاحظات اخلاقی مطابق با دستورالعمل کمیته اخلاق دانشگاه تهران در نظر گرفته شده است.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد تفاوت معنی داری بین نمرات آزمون عملکردی بین دو گروه وجود داشت. بدین صورت که گروهی که هیچ‎گونه آسیبی را نداشتند نمره کلی بیشتری نسبت به افراد با سابقه آسیب دیدگی گزارش کردند.

نتیجه‌گیری: در یک نتیجه‌گیری کلی می‌توان به این نکته اشاره کرد که آسیب عمدتا می‎تواند منجر به تغییر در الگوهای حرکتی شود و از آنجایی که الگوی حرکتی کارآمد لازمه فعالیت‎های ورزشی سطح بالا است، ورزشکاران با سابقه آسیب قبلی دچار اختلال در این فاکتور بسیار مهم هستند.

به این مقاله، به صورت زیر استناد کنید:

Karimizadeh Ardakani M, Kowsari R, Varmazyar M, Najafi A, Mousavi SH. Comparison of FMS Performance Test in Professional Wushu Athletes with and without Injury. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(3):280-9.                           

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای بی‌ثباتی عملکردی مچ پا ، هزینه‌های اولیه و ثانویه ناشی از آن، و مهم‌تر از همه، رنج شخصی افراد مصدوم ، پیشنهاد برنامه‌های توان‌بخشی اثربخش ضروری است. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر ، مروری بر اثربخشی مداخلات مبتنی بر واقعیت مجازی در توان‌بخشی بیماران مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا است.

روش کار: جستجوی مقالات در پایگاه‌های اسپورت دیسکاس، پابمِد، وِب آف ساینس، مِدلاین، اِسکاپوس و  اِمبیس بدون محدودیت زمانی تا جون سال 2021 صورت گرفت. کلیدواژه‌های انتخابی شامل واقعیت مجازی، بی ثباتی مچ پا و پیامدهای بالینی مانند دامنه حرکت ، درد، قدرت، عملکرد، تعادل، کنترل پاسچر و راه رفتن بود. برای ارزیابی کیفیت مقالات انتخاب شده از مقیاس پِدرو استفاده شد. گزارش­دهی نیز بر اساس دستورالعمل‌های پریزما صورت گرفت.

یافته‌ها: متعاقب حذف مقالات تکراری و غیر مرتبط، متن کامل 10 مقاله از پایگاه‌های موردنظر دریافت و اطلاعات مورد نیاز استخراج شد. نتایج مطالعاتی که از تحلیل‌های آماری درون‌گروهی استفاده کرده بودند نشان می­دهد که مداخلات تمرینی مبتنی بر واقعیت مجازی تأثیر معنی‌داری بر روی تعادل، کنترل پاسچر و عملکرد حرکتی و خود گزارشی افراد مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا دارد. بااین‌حال، تفاوت معنی‌داری بین اثربخشی مداخلات تمرینی مبتنی بر واقعیت مجازی با توان‌بخشی سنتی از جهت تأثیر بر تعادل، کنترل پاسچر، قدرت، دامنه حرکتی و عملکرد خود گزارشی در افراد مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا وجود ندارد.

نتیجه‌گیری: هر چند که شواهدی دال بر برتری اثربخشی مداخلات مبتنی بر واقعیت مجازی در مقایسه با توان‌بخشی سنتی وجود ندارد، با این حال نتایج مطالعه حاضر گویای این است که مداخلات مبتنی بر واقعیت مجازی حداقل به اندازه تمرینات سنتی در توان‌بخشی افراد مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا موثر هستند. با توجه به محدودیت‌ها و ضعف روش‌شناختی مطالعات کنونی، نیاز به انجام مطالعات دقیق‌تری در مورد بررسی اثربخشی مداخلات مبتنی برواقعیت مجازی در توان‌بخشی بیماران مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا است.

Please cite this article as:

Naderi A, Rahimi M. The Effectiveness of Using Virtual Reality Systems in Rehabilitation of People with Functional Ankle Instability: A Systematic Review. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(3):223-35.                                          

سابقه و هدف: در مطالعات کمی نشان داده‌شده که دوچرخه ­سواران در سراسر جهان نگرش­ ها و درک متفاوتی از نیاز­های ایمنی دارند. لذا در این مطالعه می­ خواهیم تجارب دوچرخه­ سواران مصدوم در مورد نیازهای ایمنی‌بخش در یک مطالعه کیفی بررسی کنیم. هدف تبیین تجارب مصدومان دوچرخه ­سوار بستری در مرکز آموزشی- درمانی پور سینا گیلان از نیاز­های ایمنی در سال 1400 بود.

روش کار: این مطالعه کیفی با روش تحلیل محتوا انجام شد. مشارکت‌کنندگان، دوچرخه­ سواران مرد یا زن بالای 18 سال بودند که در حین دوچرخه‌سواری دچار آسیب از نوع تصادف یا سقوط شده و به یک یا بیشتر از یک اعضا و اندام آن­ها آسیب واردشده بود. اکسل مشخصات این مراجعه‌کنندگان از سیستم ثبت مرکز تحقیقات تروما جاده‌ای گیلان اخذ شد و با مشارکت‌کنندگان ارتباط تلفنی برقرار شد. بیست نفر با ویژگی­‌های متنوع ازنظر سن، جنس  در مطالعه گنجانده شدند.

یافته‌ها: تجارب دوچرخه­ سواران از نیاز­های ایمنی شامل نه طبقه بود : قانونمند کردن دوچرخه‌سواری، برگزاری دوره­ های آموزشی، نظارت بر دوچرخه‌سواری، رعایت اصول دوچرخه‌سواری، مجهز بودن به تجهیزات ایمنی، حق داشتن مسیر انحصاری، بازنگری مسیر­های انحصاری، ایجاد حس امنیت، و ایجاد آرامش در بانوان دوچرخه‌سوار.

نتیجه‌گیری: مسئولین امر باید سعی نمایند به نیاز­های ایمنی این گروه توجه نمایند و عواملی که در تجارب این مصدومان ایمنی‌بخش بیان‌شده بود را تا حد ممکن فراهم نمایند تا به این کاربران احساس آرامش و امنیت بدهند.

به این مقاله، به صورت زیر استناد کنید:

Sedaghati Voshme Saraei F, Khodadadi-Hassankiadeh N, Kouchakinejad-Eramsadati L, Homaie Rad E, Yousefzadeh-Chabok S. Explaining the Experiences of the Safety Needs of Injured Cyclists Hospitalized in the Educational- Therapeutic Center of Poursina in Guilan in 2021. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(3):198-09.