فصلنامه بهداشت در عرصه

چکیده

زمينه و هدف: فرار بیمار از بیمارستان، یک مسئله بهداشتی درمانی مهم با هزینه‌های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی است. این مطالعه با هدف بررسی میزان فرار بیماران از بخش اورژانس و بار مالی آن در  یک بیمارستان عمومی در شهر تهران انجام شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی و گذشته‌نگر در بخش اورژانس یک بیمارستان بزرگ عمومی و آموزشی شهر تهران انجام شد. با استفاده از پرونده‌های بیماران فراری در محدوده زمانی یکم مهر ۱۳۹۲ تا ۳۱ شهریور ۱۳۹۳، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی انجام شد. موازين اخلاقي از جمله محرمانه بودن نام بيماران و بیمارستان مورد پژوهش رعايت گرديد.  

يافته‌ها: براساس یافته‌ها، 774 نفر از بیماران بدون تسویه حساب و اطلاع به کارکنان، بیمارستان را ترک کرده بودند و نرخ فرار از اورژانس در این مطالعه 4/2 درصد بود. میزان فرار در بین بیماران جوان، مرد، متاهل و بدون بیمه بیشتر بود. میانگین صورتحساب پرونده هر بیمار فراری ۱،۴۴۹،۷۳۸ ریال و بیمارستان مذکور در مجموع مبلغ ۱،۱۲۲،۰۹۷،۲۱2 ریال متحمل خسارت مالی ناشی از فرار بیماران شده بود. 

نتيجه گيري: شناسایی افراد پرریسک برای مراقبت‌های بیشتر، کنترل منظم بخش‌های اورژانس، تجهیز این بخش به نیروی انسانی جهت رسیدگی سریع‌تر به وضعیت بیماران، ارتباط مناسب و تعامل با بیمار و همراهان او، آشنا کردن بیمار به سیاست ترخیص به میل شخصی و ثبت دقیق اطلاعات بیمار برای کاهش ریسک فرار یا دسترسی داشتن به او پس از فرار از استراتژی‌های پیشگیری و کاهش این رفتار است.