نقش گیاهان در درمان بيمارهای انساني بين كرمانجهاي خراسان
مجله تاریخ پزشکی - علمی پژوهشی,
دوره 3 شماره 6 (1390),
11 October 2015
,
صفحه 161-192
https://doi.org/10.22037/mhj.v3i6.10238
چکیده
پژوهش و بررسي طب عامه و پزشكي سنتي يكي از محورهاي مهم مطالعات انسانشناسي است. نظريههاي مربوط به مسائلی همچون طب عامه، گياهدرماني، درمانهاي غير گياهي، دعادرماني، جادودرماني و در مواردي نیز به طلسم و تعويذ و اموری مشابه آنها ميپردازد. به واسطه وفور و تنوع گياهان دارويي و تعدد درمانها طب گياهي در ايران يادآور فرهنگ ديرين و غني اين سرزمين است. درمان از طريق گياه بيانگر فرهنگ قومي و تجربه عملي مردم در ادوار كهن براي پيشگيري و درمان بيماريهاست. به عبارتی استفاده از گیاهان متعدد و گوناگون در کنار درمانهای متنوع دیگر یادآور میشود که بهرهگیری از گیاه و خصوصاً ساقه، برگ، گل، ریشه و... برای درمان و تسکین دردها و آلام روحی و جسمی ریشه در تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم دارد، زيرا در طول تاريخ انسان براي سلامتي خود و ديگران كوشش کرده و همواره مفيدترين و مؤثرترين راه را براي درمان انتخاب نموده است. انسان همواره با آزمایش، تکرار و تمرین علاوه بر پیشگیری از ابتلا به بیماریها در درمان آنها نیز به موفقیتهایی دست یافته است. مطالعه و بررسی نقش گیاهان دارویی در درمان بیماریها در مناطق کرمانجنشین خراسان به ما این امکان را میدهد تا علاوه بر دستیابی به روشهای تشخیص و درمان بیماریها و امراض نسبت به نحوه استفاده از گیاهان مختلف برای امراض گوناگون اطلاعاتی را به دست آوریم. به این وسیله میتوانیم در تبیین و تشریح آنها به نماد و نشانههایی از انواع آیین و رفتارهای آیینی و اعمال ماورایی واقف گردیم.
در اين مقاله تلاش ميشود تا موارد استفاده از گياهان دارويي در بين كرمانجهاي شهرستانهاي كلات نادري، درگز و قوچان بررسي شود. در اين پژوهش سعي داريم تا با ذكر نام گياه، نحوه درمان، شيوههاي تبديلي گياه به عرقيات، قسمتهاي مورد استفاده دارويي گياه، ميزان استفاده، زمان استفاده، مقدار استفاده و مواردي از اين دست براي پيشگيري و درمان بيماريها را محور پژوهش خود قرار داده و نسبت به ثبت و ضبط آن اقدام نماييم.
- کرمانج؛ درمان گیاهی؛ پیشگیری؛ درمان؛ بیماری؛ امراض
ارجاع به مقاله
مراجع
استنفورد، م. (1382 ش.). درآمدی برفلسفه تاریخ. ترجمه احمد گلمحمدی. تهران: نشر نی، ص 197.
افشار سیستانی، ا. (1370 ش.). پزشکی سنتی مردم ایران. تهران: ناشر مؤلف، چاپ اول، صص 117 و 280.
جانباللهی، م-س. (1390 ش.). پزشکی سنتی و عامیانه مردم ایران. تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ اول، ص 337.
سلیمی مؤید، س. دامیار، م. (1390 ش.). آبدانان. پیام بهارستان. دوره دوم، سال سوم، شماره سیزدهم (ویژه طب سنتی)، صص 31-27.
شکورزاده، ا. (1363 ش.). عقاید و رسوم مردم خراسان. تهران: انتشارات سروش، چاپ دوم، ص 238.
شمسالدینی، م. مزارعیان، خ. (1390 ش.). گناوه. پیام بهارستان. دوره دوم، سال سوم، شماره سیزدهم (ویژه طب سنتی)، صص 81-376.
ناصری، م. (1383 ش.). طب سنتی ایران و توسعه آن با استفاده از رهنمودهای سازمان جهانی. دو ماهانه علمی ـ پژوهشی دانشور پزشکی دانشگاه شاهد. سال یازدهم، شماره پنجاه و دوم، صص 68-53.
نظری داشلیبرون، ز. (1384 ش.). مردمشناسی روستای ابیانه. تهران: پژوهشکده مردمشناسی، چاپ اول، ص 455.
- چکیده مشاهده شده: 2313 بار
- PDF دانلود شده: 5623 بار