سخن سردبیر
مجله اخلاق زیستی- علمی پژوهشی,
دوره 1 شماره 2 (1390),
25 مهر 2016,
صفحه 7-9
https://doi.org/10.22037/bioeth.v1i2.14002
از مهمترین اهداف کلام اسلامی، تبیین عقاید دینی و تثبیت آن بهوسیله پاسخگویی به شبهات مخالفان است. علی رغم وجود آثار گرانبهایی چون تجریدالاعتقاد، کشفالاسرار و احقاقالحق در سنت کلام اسلامی، این علم شریف در دوران معاصر مورد بیمهری و کمتوجهی قرار گرفته و از میان علوم رایج و رسمی علوم دینی کنار گذاشته شده است. تلاشهای پراکنده کسانی چون سیدجمالالدین اسدآبادی، سید هبهالدین شهرستانی و استاد شهید مرتضی مطهری نیز، که از پیشگامان ترویج علم کلام جدید بهشمار میروند، نتوانسته است جایگاه واقعی آن را در میان حوزههای علوم دینی تثبیت کند. در جهان معاصر که جزمیت ارسطویی از عقاید و باورها رخت بربسته و نسبیت مطلق جایگزین آن شده است، دفاع از جاودانگی دین و احیای معارف و اصول دینی جز در فضای گفتمان عقل محور امکانپذیر نیست. عقل که خلیل نحوی آن را نقیض جهل میداند (معجم المقاییس اللغه،69/4)، منشأ معرفتی است که انسان را به راه راست و عمل صالح رهنمون میکند. خداوند در قرآن کریم علت کفر و انحراف را عدم تعقل صحیح میداند (بقره 164، آل عمران 118، رعد 4، مومنون 80، نور 61) و از منظر امام علی (ع)، لایههای پنهان حکمت به وسیله عقل بیرون میآید (اصول کافی 28/1). از این روست که عقل بنیان و اساس علم و دانش محسوب میشود که در صورت بهکارگیری صحیح، صاحبش را به قول صحیح رهنمون ساخته (تحف العقول 323) و اخلاق نیکو به او میآموزد (ارشاد القلوب 199/1) و بیجهت نیست که از منظر قرآن کریم از کار انداختن عقل، عامل اصلی بدبختی دوزخیان است (ملک/10).