نقش مدیریت مدارس در عملکرد ایمنی مدارس ابتدایی استان گیلان
ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها,
دوره 11 شماره 2 (1402),
5 بهمن 2024
,
صفحه 141 - 128
https://doi.org/10.22037/iipm.v11i2.41203
چکیده
سابقه و هدف: عملکرد ایمنی در مدارس یکی از مهمترین موضوعات قابل بررسی در مدیریت مدارس است که نادیده گرفتن آن موجب بروز خسارتهای عمده و جبران ناپذیری میگردد. در راستای این مساله، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر مدیریت ایمنی مدارس از طریق یادگیری، رویههای ایمنی و فرهنگ ایمنی بر عملکرد ایمنی در مدارس ابتدایی استان گیلان پرداخت.
روش کار: این پژوهش بر اساس روش از نوع توصیفی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش را مدارس ابتدایی استان گیلان به تعداد 2112 مدرسه تشکیل میدهند که از این تعداد 295 مدرسه بهعنوان حداقل نمونه لازم با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. به منظور گردآوری دادهها، پرسشنامه پژوهش شامل 4 سؤال عمومی و 62 سؤال اختصاصی در اختیار مدیر و معاون (ناظم) مدارس انتخاب شده قرار گرفت. پس از جمعآوری پرسشنامهها از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری و نرمافزارهای SPSS و Smart PLS2 برای تحلیل دادههای حاصل استفاده گردید.
یافته ها: نتایج نشان میدهند که تأثیر مدیریت ایمنی و رهبری بر یادگیری و آموزشی ایمنی (885/0)، تأثیر مدیریت ایمنی و رهبری بر سیاستها و رویههای ایمنی (822/0)، تأثیر یادگیری و آموزش ایمنی بر فرهنگ ایمنی (557/0)، تأثیر سیاستها و رویههای ایمنی بر فرهنگ ایمنی (387/0) و تأثیر فرهنگ ایمنی بر عملکرد ایمنی (848/0) معنادار بود است. همچنین، بیشترین ضریب مسیر غیرمستقیم (418/0) مربوط به تأثیر مدیریت ایمنی و رهبری بر عملکرد ایمنی، به واسطه یادگیری و آموزش ایمنی و فرهنگ ایمنی صورت میگیرد.
نتیجه گیری: برای بهبود فرهنگ ایمنی در مدارس، باید به دانشآموزان و کارکنان اجازه داد تا در روند تصمیمگیری و اجرای اقدامات ایمنی مشارکت کنند. همچنین، باید مسئولیت کارکنان در ارتباط با ایمنی محیط مدرسه مشخص گردد تا در رابطه با ایجاد و برقراری ایمنی، پاسخگو باشند.
به این مقاله، به صورت زیر استناد کنید:
Meysam Khoshghadam M, Homayounfar M, Kamali Chirani F, Farasati S.Role of Head Master on Safety Performance of Guilan Province Elementary Schools. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2023;11(2):128-141. https://doi.org/10.22037/iipm.v11i2.41203
- رویههای ایمنی; عملکرد ایمنی; فرهنگ ایمنی; مدیریت ایمنی و رهبری; یادگیری و آموزش ایمنی
ارجاع به مقاله
مراجع
2. Abdolah, T., Stewart, R. A., Panuwatwanich, K., & Mohamed, S. (2014). Determining the causal relationships among balanced scorecard perspectives on school safety performance: Case of Saudi Arabia. Accident Analysis & Prevention, 68, 57-74.
3. ایران زاده.، سلیمان، سلطانی.، غلامرضا. (1395). سنجش روابط علت و معلولي بين عوامل سازماني موثر بر عملكرد ايمني صنايع با استفاده از روش DEMATEL فازی، سلامت کار ایران، 13(1)، 27-37.
4. Kaufman, B., Shapira-Frommer, R., Schmutzler, R.K., Audeh, M.W., Friedlander, M., Balmaña, J., et al. (2014). Olaparib monotherapy in patients with advanced cancer and a germline BRCA1/2 mutation. Journal of clinical oncology, 33 (3), 244-250.
5. Wu, T.C. (2008). Safety leadership in the teaching laboratories of electrical andelectronic engineering departments at Taiwanese universities. Journal of SafetyResearch, 39 (6), 599-607.
6. Mullen, J., Kelloway, K., & Teed, M. (2017). Employer safety obligations, transformational leadership and their interactive effects on employee safety performance. Safety Science, 91, 405-412.
7. Cagno, E., Micheli, G.J.L., Jacinto, C., & Masi, C. (2014). An Interpretive Model of Occupational Safety Performance for Small- And Medium- Sized Enterprises. International Journal of Industrial Ergonomics, 44 (1), 60-74.
8. Hayman, A. (2007). National Report on Management Effectiveness Assessment and Capacity Development Plan for Jamaica’s System of Protected Areas. The Nature Conservancy, Kingston, Jamaica.
9. Bruhn, A., & Frick, K. (2011). Why it was so difficult to develop new methods to inspect work organization and psychosocial risks in Sweden. Safety science, 49 (4), 575-581.
10. Clarke, S. (2010). An integrative model of safety climate: linking psychological climate and work attitudes to individual safety outcomes using meta-analysis. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 83 (3), 553–578.
11. Zohar, D. (2010). Thirty years of safety climate research: reflections and future direc-tions. Accident Analysis & Prevention, 42 (5), 1517–1522.
12. Zohar, D., Huang, Y.H., Lee, J., & Robertson, M. (2014). A mediation model linking dispatcher leadership and work ownership with safety climate as predictors of truck driver safety performance. Accident Analysis & Prevention, 62, 17-25.
13. Brown, M.L., & Kenney, M. (2006). Organizational learning: theoretical and method-ological considerations. In: Leann Brown, M., Michael Kenney, Zarkin, M.J. (Eds.), Organizational Learning in the Global Context. Ashgate Publishing Limited, 1–17.
14. International Atomic Energy Agency, (2012). Establishing the safety infrastructure. In: Safety Package for Module 3: Leadership and Management for Safety; Safety in the Operating Organization and Preparation for Commissioning, Retrieved from http://www-ns.iaea.org/tech-areas/safety-infrastructure/ssg-16-module-3. asp?s=0&l=94 Jennings, E.T., Haist,
15. Leitão, S., & Greiner, B.A. (2017). Psychosocial, Health Promotion and Safety Culture management– Are Health and Safety Practitioners involved? Safety science, 91, 84-92
16. Health and Safety Commission (HSC). (1993). ACSNI Study Group on Human Factors. 3rd Report: Organising for Safety. (London: HMSO).
17. Horwitz, S.K., & Horwitz, I.B. (2017). The effects of organizational commitment and structural empowerment on patient safety culture: an analysis of a physician cohort. Journal of Health Organization and Management, 31(1), 1-37.
18. غلامحسینی، اسماعیل. (1391). بررسى نقش و جايگاه ناجا در مديريت بحرا نهاى طبيعى، (مطالعة موردى: بحران سفيد، بحران برف 1383 گيلان)، فصلنامه پژوه شهاى مديريّت انتظامى، 7(4)، 568-549.
19. دانشی، رضا.، ميرزايي، رمضان.، نصرآبادی، مهناز. (1395). ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﺩﺭ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻬﺮﻫﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﻧﻔﺖ ﻭ ﮔﺎﺯ ﮔﭽﺴﺎﺭﺍﻥ. ﺳﻮﻣﯿﻦ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﺯﯾﺴﺖ. تهران، مرکز راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار -موسسه آموزش عالی مهر اروند.
20. خالقی نژاد.، عباس، ضیا الدینی.، محمد. (1394). بررسی رابطه بين جو ايمنی و عملکرد ايمنی کارکنان با توجه به نقش ميانجی دانش ايمنی و انگيزش ايمنی در مجتمع مس سرچشمه، بهداشت و ایمنی محیط کار، 4، 70-86.
21. اصغری زاده.، عزت اله، قاسمی.، احمدرضا، جعفرزاده.، محمد تقی، بهروز.، محمد صادق. (1392). تبیین سیستم مطلوب مدیریت ایمنی، مطالعات مدیریت راهبردی، 13، 15-41.
22. فلکی، نرگس.، فلکی، مصطفی. (1392). تعیین موثرترین شاخص های ارتقاء فرهنگ H.S.E کارکنان با استفاده از مدل رابینز مطالعه موردی: شرکت مهندسی نیروی نفت و گاز سپانیر. اولین کنفرانس بین المللی حماسه سیاسی (با رویکردی بر تحولات خاورمیانه) و حماسه اقتصادی (با رویکردی بر مدیریت و حسابداری. دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن.
23. نصیریپور.، امیراشکان، نیکومرام.، هانیه، غفاری.، فرهاد، تاجالدینی، ملاحت. (1391). رابطه فرهنگ سازمانی با عملکرد ایمنی، بهداشت و محیط زیست کارکنان مطالعه موردی: شرکت خودروسازی سایپا. بهداشت و ایمنی کار، ۲ (۳)،۷۱-۸۴.
24. Stock, G.N., & McFadden, K.L. (2017). Improving service operations: linking safety culture to hospital performance. Journal of Service Management, 28 (1), 57-84.
25. Kim, K.Y., & Patel, P.C. (2017). Employee ownership and firm performance: A variance decomposition analysis of European firms. Journal of Business Research, 70, 248-254.
26. Fernández-Muñiz, B., Montes-Peón, J.M., & Vázquez-Ordás, C.J. (2014). Safety leadership, risk management and safety performance in Spanish firms. Safety science, 70, 295-307.
27. Morrow, S.L., Koves, G.K., &, Barnes, V.E. (2014). Exploring the relationship between safety culture and safety performance in U.S. nuclear power operations. Safety Science, 69, 37-47.
28. Mearns, K., Håvold, J.I. (2003). Occupational health and safety and the balanced score-card. The TQM Magazine, 15 (6), 408-423.
29. Choudhry, R.M., Fang, D., & Mohamed, S. (2007). The nature of safety culture: a survey of the state-of-the-art. Safety Science, 45 (10), 993–1012.
30. Rundmo, T., Hale, A.R. (2003). Managers’ attitudes towards safety and accident prevention. Safety Science, 41 (7), 557–574.
- چکیده مشاهده شده: 185 بار
- pdf 5 دانلود شده: 77 بار