ارائه الگوي برنامه ريزي و انتخاب مکان هاي مناسب براي اسکان اضطراري در شرايط بحران: مطالعه موردي تهرانپارس
ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها,
دوره 8 شماره 4 (1399),
30 January 2021
,
صفحه 259 - 247
https://doi.org/10.22037/meipm.v8i4.31068
چکیده
سابقه و هدف: نحوه مکانيابي فضاهاي مناسب براي اسکان اضطراري در زمان بحران همواره بهعنوان يکي از چالشهاي مواجهه با تبعات سوانح مطرح بوده است و تحقيقات زيادي در اين رابطه انجام شده است. در اين پژوهش تلاش شد تا الگوي مناسبي براي اين موضوع مبتني بر شرايط بومي و وضعيت خطر و ريسک سوانح و ميزان آسيبپذيري فيزيکي و انساني ارائه شود. از اين الگو ميتوان در سکونتگاههاي شهري، براي برنامهريزي فرايند اسکان اضطراري استفاده نمود.
روش بررسي: در اين پژوهش ابتدا مطالعات گذشته درباره اسکان اضطراري به روش کتابخانهاي بررسي، سپس جهت تعيين ميزان اهميت پارامترهاي موثر در جانمايي مکانهاي مناسب براي اين نوع اسکان، پرسشنامهاي طراحي و جهت تحليل سلسله مراتبي، بين سي نفر از متخصصان اين حوزه توزيع و بهترين جوابها با توجه به ضرايب ناسازگاري استخراج شد. سپس با توجه به ضريب اهميت هر پارامتر، مدلي مفهومي و الگويي رياضي بين پارامترها و معيارها برقرار گرديد تا بتوان از آن براي انتخاب مکان مناسب اسکان اضطراري مبتني بر شرايط مختلف کالبدي و بومي نقاط مختلف کشور استفاده نمود.
يافتهها: اين پژوهش نشانداد، عدم مجاورت مکان اسکان اضطراري با محلهاي خطرناک (با 074/0)، اطمينان از بهداشت محدوده (با 072/0) و همچنين امکان آتشسوزي مکان مدنظر (با 063/0) اثرگذارترين عوامل در انتخاب يک مکان بهعنوان مرکز اسکان اضطراري مناسب ميباشند که از نتايج تحليل سلسله مراتبي برداشت گرديد. همچنين انتخاب اين عوامل که هرکدام از جنبههاي متفاوتي هستند نيز نشان از اهميت بالاي اين پارامترها و تأثير زيادشان در ارزيابي مکانهاي منتخب اسکان اضطراري داشت که در بررسي ساير مطالعات و پژوهشها به اين اندازه جامع و کافي به اين موضوعات پرداخته نشده است. همچنين سرعت کافي براي انتخاب مناسبترين مکان و در کوتاهترين زمان از بين گزينههاي پيشرو و شناسايي نقاط ضعف محدوده ها بزرگترين دستاورد اين پژوهش بود.
نتيجهگيري: الگوي بهدستآمده در محدوده تهرانپارس بهعنوان مورد مطالعاتي پيادهسازي شد و بوستانهاي شهداي تهرانپارس، آراليا و مهرنامي مناسبترين مکانها بر اساس اين الگو براي زمان بحران شناخته شدند. نتايج استفاده از اين الگو نشان داد که غرب محدوده مطالعاتي براي اسکان در زمان بحران با کمبود فضا روبهرو خواهد شد.
How to cite this article: Mirhakimi SA, Amini Hoseini K, Mansouri B, Izadkhah, Y. O. Introducing a Framework for Planning and Selecting Suitable Evacuation and Emergency Sheltering in Disasters: Case Study of Tehranpars District. J Saf Promot Inj Prev. 2021; 8(4):247-59.
- سوانح طبیعی، اسکان اضطراری، مدیریت بحران، برنامه ریزی
ارجاع به مقاله
مراجع
BHRC. Preliminary report of Kermanshah-Sarpol-e-Zahab earthquake. 2016.
Amini hoseini K, Tasnimi A, Ghaemmaghamian MR. Evaluating disaster management at the local level and proffer executive solutions. International Institute of Earthquake Engineering and Seismology, Tehran, Iran. 2009.
Samadi R. Performance Report of the Planning Committee for Counseling Services and Social-Mental health in Bam Earthquake State Welfare Organization of Iran. 2004.
Natural-Disaster-Institute, Housing-Foundation. Lorestan earthquake documentation; Lorestan earthquake report, Initial measures to rebuild damaged houses. 2006.
E. Azerbaijan-State-Government-Office. Arasbaran earthquake 2012, Tabriz, Iran. 2013.
Amini Hosseini K, Ghaemghamian MR, Izadkhah YO. Earthquake Report of November 2017 of Sarpolzahab Kermanshah, Volume 4 Disaster Management. International Institute of Earthquake Engineering and Seismology, Tehran, Iran. 2017.
UNDP, PBO. Post Disaster Needs Assessment, Iran 2019 Floods in Lorestan, Khuzestan and Golestan Provinces. International Institute of Earthquake Engineering and Seismology, Tehran, Iran. 2019.
Margesson R, Editor, Indian Ocean Earthquake and Tsunami: Humanitarian assistance and relief operations. 2005: Library of Congress Washington DC Congressional Research Service.
Imilan WA, Fuster X, Vergara P. Post-disaster reconstruction without citizens and their social capital in Llico, Chile. Environment and Urbanization. 2015;27(1):317-26.
Zare M, Nazmazar B. Van, Turkey Earthquake of 23 October 2011, Mw 7.2; An Overview on Disaster Management. Iranian Journal of Public Health. 2013;42(2):134.
Akamatsu T, Yamamoto K. Suitability Analysis for the Emergency Shelters Allocation after an Earthquake in Japan. Geosciences. 2019;9(8):336.
Hosseini KA, Hosseini M, Hosseinioon S, Izadkhah YO, Shaw T, Takahashi R. A survey on evacuation planning and its challenges for potential earthquake in Tehran. International Journal of Disaster Resilience in the Built Environment. 2014.
Amini Hosseini K, Ghaemghamian MR, Asadzadeh S. Comprehensive plan for seismic hazard reduction and disaster management of Karaj, identification of safe evacuation areas. International Institute of Earthquake Engineering and Seismology, Tehran, Iran. 2017.
Kotani H, Yokomatsu M, Ito H. Potential of a shopping street to serve as a food distribution center and an evacuation shelter during disasters: Case study of Kobe, Japan. International Journal of Disaster Risk Reduction. 2020;44:101286.
Eslami A. Locating of relief and sheltering (Case Study: District 1 of Tehran Municipality). International Conference on Integrated Natural Disaster Management; Tehran, Iran. 2006.
Knox G. An Assessment of the Current and Desired Roles of Volunteer Search and Rescue Groups in British Columbia: Royal Roads University. 2009.
Chang S, Pasion C, Yavari S, Elwood K. Social impacts of lifeline losses: Modeling displaced populations and health care functionality. TCLEE 2009: Lifeline Earthquake Engineering in a Multihazard Environment. 2009. p. 1-10.
Anhorn J, Khazai B. Open space suitability analysis for emergency shelter after an earthquake. Natural Hazards & Earth System Sciences. 2015;15(4).
Li H, Zhao L, Huang R, Hu Q. Hierarchical earthquake shelter planning in urban areas: A case for Shanghai in China. International Journal of Disaster Risk Reduction. 2017;22:431-46.
Saaty T. The Analytic Hierarchy Process. McGrawHill International. New York, NY, USA. 1980.
JICA. The comprehensive master plan study on urban seismic disaster prevention and management for the greater Tehran area in the Islamic Republic of Iran. 2004.
Thurstans S, Turnbull P, Velly D, Middleton W. 2011 Edition of the Sphere Handbook Humanitarian Charter and Minimum Standards in Humanitarian Response. 2011. 36 p.
Asadzadeh S. Evaluation of the relevant parameters affecting the vulnerability of historical and commercial old urban fabrics to potential earthquakes and proposing risk reduction and disaster management measures (Case Study: Ardebil Traditional Bazaar). International Institute of Earthquake Engineering and Seismology, Tehran, Iran. 2015.
Energy Mo. Regulations on riverbeds, streams, canals, natural ponds and water supply, irrigation and drainage networks. 2000.
Hazeleger T. Gender and disaster recovery: Strategic issues and action in Australia. Australian Journal of Emergency Management, The. 2013;28(2):40.
Yari S, Pouyakian M, Jafari M, Alipour A, Varmazyar S. Preparation and Psychometry of a Safety Assessment Questionnaire for Urban Gas Stations. Safety Promotion and Injury Prevention. 2018;5(3):169-80.
Ebrahimi M, Chakerzehi A. The relationship between crime rates and inflation and unemployment in Iran. Strategic Research Conference on Security and Social Order. 2015;4(2):113-27.
Ghanbari K, Kamal MN, Ghaebi N, Samouei R. Prediction of Resilience and Emotional Management Based on Cognitive Emotional Regulation in Crisis Management of the Iranian Ministry of Roads and City Planning. Safety Promotion and Injury Prevention. 2018;5(4):213-8.
Region 8. Influential parameters of pollutants. Tehran municipality website.
Madvari RF, Dehghan SF, Bidel H, Laal F, Halvani G, Kordmiri HM, et al. Relationship Between Noise Annoyance and Job Burnout Among Exposed Worker to Noise Pollution: A Case Study in Ceramic Industry. Safety Promotion and Injury Prevention. 2020;7(3):151-8.
- چکیده مشاهده شده: 213 بار