بررسي شيوع خشونت در رانندگي بين رانندگان شهر تهران
ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها,
دوره 6 شماره 4 (2018),
14 May 2019
,
صفحه 222 - 215
https://doi.org/10.22037/meipm.v6i4.25497
چکیده
سابقه و هدف: سوانح ترافيکي و پيامد ترافيک ناهنجار نهتنها شامل مرگ و مصدوميت در جامعه ميشود بلکه موجب گسيختگي روابط اجتماعي، برهم خوردن سلامت روان و پايين آمدن کيفيت زندگي مردم اين جوامع ميشود. رفتارهاي خشونتآميز در رانندگي علاوه بر آسيب جسماني و مرگ، بر سلامت اجتماعي و رواني شهروندان نيز تأثير ميگذارد. اين تحقيق باهدف شناسايي رفتارهاي خشونتآميز رانندگان وسايل نقليه موتوري و اندازهگيري و توزيع اين رفتارها در تهران انجام شد.
روش بررسي: اين پژوهش با استفاده از يک پرسشنامه پژوهشگر ساخته با روايي و پايايي بالا در بازه زماني شهريور تا آذر 1397 انجام شد. پرسشنامه داراي دو بخش اطلاعات دموگرافيک رانندگان و 20 سؤال اختصاصي در مورد رفتارهاي خشونتآميز بود. سؤالات اختصاصي در مقياس 5 درجهاي ليکرت از کاملاً مخالفم=1 تا کاملاً موافقم = 5 طراحي شد. براي محاسبه روايي محتوايي از ضريب نسبت اعتبار محتوا استفاده شد که براي هر سؤالات بالاي 7/0 و براي کليه سؤالات 72/0 بود. با استفاده ازنظر 10 متخصص شاخص روايي محتوا نيز 8/0 محاسبه شد. براي پايايي از ضريب آلفاي کرونباخ استفاده شد. ضريب کرونباخ 7/0 بود. تحليل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 و آمار توصيفي و تحليل آماري ناپارمتريک (من ويتني و کروسکال) انجام شد.
يافتهها: رفتار عصبي شدن از گير افتادن در ترافيک يا گير افتادن پشت رانندهاي که آهسته رانندگي ميکند، بيشترين توزيع را در بين رانندگان داشت (2/11). کمترين ميانگين نيز مربوط به عبور از چراغ قرمز و زبان يا شکلک درآوردن براي ساير رانندگان بود. بررسي ارتباط متغيرهاي دموگرافيک با ميزان خشونت در رانندگان نيز نشان داد، بين نوع وسيله نقليه و ميانگين خشونت(p=0.001) و بين ميانگين خشونت در دو گروه از رانندگان که سابقه درگيري و نزاع داشتند و گروهي که نداشتند، ارتباط معنادار ديده شد ((p=0.018.
نتيجهگيري: با توجه به اينکه رفتار خشونتآميز در رانندگي ميتواند عواقب منفي زيادي در جامعه داشته باشد، بهتر است براي افرادي که سابقه نزاع و درگير شدن با افراد ديگر رادارند و صبر و تحمل کمتري در ترافيک دارند، آموزش و فرهنگسازي در جهت اصلاح رفتار رانندگي، کنترل پرخاشگري رانندگي و احترام به قانون به کار گرفته شود.
How to cite this article:
Soori H, Yousefinezhadi T, Razaghi A. The Prevalence of Violence in Driving among Motor Vehicles Drivers in Tehran. J Saf Promot Inj Prev. 2018; 6(4):215-22.
- خشونت، رانندگي، رفتار، تهران
ارجاع به مقاله
مراجع
Global status report on road safety 2018. World Health Organization: 2018.
Wells-Parker E, Ceminsky J, Hallberg V, Snow RW, Dunaway G, Guiling S, et al. An exploratory study of the relationship between road rage and crash experience in a representative sample of US drivers. Accident; analysis and prevention. 2002;34(3):271-8. [Pub Med]
Popusoi S HA. Driving anger and aggressive tendency: the moderating role of emotion regulation strategy. Bulletin of the Transilvania University of Brasov. 2016;9(58):153-64.
Rowe R, Roman GD, McKenna FP, Barker E, Poulter D. Measuring errors and violations on the road: A bifactor modeling approach to the Driver Behavior Questionnaire. Accident Analysis and Prevention. 2015;74:118-25. [Scopus]
Trógolo MA, Melchior F, Medrano LA. The role of difficulties in emotion regulation on driving behavior. Journal of Behavior, Health & Social Issues. 2014;6(1):107-17.
Baker EA, Klipfel KM, van Dulmen MHM. Self-Control and Emotional and Verbal Aggression in Dating Relationships: A Dyadic Understanding. Journal of Interpersonal Violence. 2016;33(22):3551-71.
Manuel Sofia R, Cruz JFA. Self-control as a mechanism for controlling aggression: A study in the context of sport competition. Personality and Individual Differences. 2015;87:302-6. [Scopus]
Herrero-Fernández D. Do people change behind the wheel? A comparison of anger and aggression on and off the road. Transportation Research Part F: Traffic Psychology and Behaviour. 2013;21:66-74. [Scopus]
Blankenship KL, Nesbit SM. Driving stimuli increases accessibility of aggression-related concepts in “ angry” drivers. Personality and Individual Differences. 2013;55(2):135-40.[Scopus]
A G. Evaluating the psychometric properties of the aggressive driving behavior questionnaire (ADBQ): University of Central Florida; 2012.
Tenibiaje MO TD. Influence of Gender and Personality Characteristics on Violent Behaviour among Adolescents in Nigeria. Asian Journal of Humanities and Social Studies. 2014;2(1).
Krahé B, Fenske I. Predicting Aggressive Driving Behavior: The Role of Macho Personality, Age, and Power of Car. Aggressive Behavior. 2002;28(1):21-9. [Scopus]
Sagar R, Mehta M, Chugh G. Road rage: an exploratory study on aggressive driving experience on Indian roads. The International journal of social psychiatry. 2013;59(4):407-12. [Pun Med]
Haghayegh A, Oreyzi HR. Relation of Aggression Types according to Karen Horney’s Theory with Negative and Positive Driving Behaviors and Accidents. Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology. 2009;15(1):81-5.
Shinar D, Compton R. Aggressive driving: an observational study of driver, vehicle, and situational variables. Accident; analysis and prevention. 2004;36(3):429-37. [Pub Med]
Smart RG, Mann RE. Deaths and injuries from road rage: cases in Canadian newspapers. CMAJ : Canadian Medical Association journal = journal de l’Association medicale canadienne. 2002;167(7):761-2. [Pub Med]
Hennessy DA, Wiesenthal DL. Aggression, violence, and vengeance among male and female drivers. Transportation Quarterly. 2002;56(4):65-75. [Scopus]
Soori H BR. A Comparative Study of the Personality Characteristics of Offender and Non-offender Drivers in District 2 of Tehran Traffic Police Department in 2008 Traffic management studies. 2010;3(11):105.
Rasooli R SD, Garousi SR. Impact of Human Factors on Driving Accidents. Rahvar Journal. 2015;4(12):103-24.
Lajunen T, Parker D. Are aggressive people aggressive drivers? A study of the relationship between self-reported general aggressiveness, driver anger and aggressive driving. Accident; analysis and prevention. 2001;33(2):243-55.[Pub Med]
- چکیده مشاهده شده: 262 بار
- PDF دانلود شده: 97 بار