فصلنامه نفس

سرطان ریه بزرگترین عامل مرگ در اثر سرطان در بین مردان و زنان می‍باشد. بیش از 85% سرطان‍های ریه از نوع سرطان ریه سلول غیر کوچک یا NSCLC است. تشخیص زودهنگام می تواند مرگ و میر را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. تشخیص در مراحل اولیه این بیماری مشکل است و  مبتنی بر روش‍های تهاجمی از قبیل برونوسکوپی و نمونه‍برداری‍های باز می‍باشد. لذا مارکرهای غیر‍تهاجمی که از نظر هزینه مقرون به صرفه باشند برای تشخیص بیماری در مراحل اولیه مورد بحث می‍باشند.  MicroRNAs (miRNA) مولکول‍های کوچکی بین 18 الی 22 نوکلئوتید هستند که نقش مهم آنها در طیف وسیعی از سرطان ها نشان داده شده است. حضور پلی مورفیسم و تغییرات ژنتیکی در ژنوم miRNA ها روی پردازش و سطح بیان آنها تاثیر می‌گذارد دوmiRNA مهم درپاسخ‍های ایمنی تومور شامل miR-146a و miR-155 می‍باشند که وجود پلیمورفیسم و در نتیجه بیان نامناسب آنها با  عدم پاسخ ایمنی مناسب در ارتباط بوده و در بسیاری از سرطان‍ها گزارش شده است. پلی مورفیسم RS2910164(G˃C) در miR-146a با مکانیسم‍های مختلف باعث تغییر در سطح بیان miR-146a وحساسیت به انواع سرطان از جمله سرطان ریه  می‍گردد همچنین پلی‍مورفیسم rs767649 A˃T باافزایش بیان miR-155  باعث افزایش ریسک و پیش اگهی بد در NSCLC می‍گردد. بنابراین بررسی نقش miR-146a-5p و miR-155-5p و تاثیر پلی مورفیسم بر عملکرد آنها در پاسخ‍های ضد توموری بیماران مبتلا به NSCLC می‍تواند در تشخیص بیماری در مراحل اولیه و نیز مراحل درمان کمک کننده باشد.

مقدمه و هدف: از دیدگاه مطالعات ملکولی، تاکنون به بررسی تاثیر تمرینات تناوبی شدید بر پروتئین¬های محافظتی ریه پرداخته نشده است. از این رو هدف پژوهش حاضر ردیابی ایمونوهیستوشیمیایی پروتئین های شوکی گرمایی HSP70 و HSP90 پارانشیم ریوی، متعاقب 6 هفته تمرین تناوبی شدید بود.
مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی بود که نمونه های آن را 16 سر رت نر نژاد ويستار سالم و بدون سابقه بیماری (سن 4 هفته و میانگین وزنی 8±72 گرم) تشکیل داده بودند که به طور تصادفی به گروه تمرین و کنترل تقسم شدند. در طی 6 هفته، برنامه تمرین تناوبی شدید با سرعت 25 متر بر دقیقه شروع و با سرعت 70 متر بر دقیقه به پایان رسید. هر جلسه تمرین شامل 10 مرحله 1 دقیقه ای دویدن شدید با 9 مرحله دو دقیقه ای دویدن آهسته بین آن ها بود. جهت انجام آزمایش های ایمونوهیستوشیمیایی، بافت ریه خارج و سطح پروئین های HSP70 و HSP90اندازه گیری شد. جهت تحليل داده ها از آزمون  پارامتریک t مستقل در سطح 05/0≥ α استفاده شد.
نتایج: پس از 6 هفته تمرین تناوبی شدید، بیان پروتئینی HSP70 پارانشیم ریوی به طور معناداری افزایش یافت. همچنین متعاقب 6 هفته تمرین تناوبی شدید، بیان پروتئینHSP90 به طور معناداری زیاد شد (05/0≥P).
نتیجه گیری: به نظر می رسد یک دوره تمرین تناوبی شدید سبب افزایش شدید پروتئین های شوکی گرمایی در پارانشیم ریه می شود که احتمالا دلیلی بر تبعات استرسی اکسایشی و آپوپتوزی تمرینات تناوبی در بافت ریه و تلاش بافت ریه جهت محافظت از خود در برابر آسیب بیشتر است.

چاقي عامل اصلي بسياري از اختلالات متابوليك و ارتوپديك است كه آتروسكلروز يكي از آنهاست. هدف از انجام اين تحقيق بررسي تأثير هشت هفته تمرين HIT بر سطوح فيبرينوژن و ال ‍سلكتين در زنان جوان چاق بود. آزمودنی‍ها به‍طور تصادفی به دو گروه تجربی (8 نفر، سن: 1/3±12/26 سال، قد: 06/0± 6/1 متر، وزن: 6/16 ± 5/85 کیلوگرم) و کنترل (8 نفر، سن: 23/6±31 سال، قد: 02/0 ± 6/1 متر، وزن: 06/12 ± 2/76 کیلوگرم) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته (3 جلسه در هفته، هر جلسه چهار تا هفت تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک مسافت 40 متری و 30 ثانیه استراحت) تمرین HIT بود. نمونه‍های خونی 24 ساعت قبل و پس از تمرینات در حالت ناشتایی گرفته شدند. مقادیر متغیرهای وابسته با روش الایزا اندازه‍گیری شدند. آزمون‍هاي آماري مورد استفاده تي وابسته و تي مستقل بودند. تجزیه و تحلیل داده‍ها نشان داد كه پس از تمرينات HIT سطوح فيبرينوژن كاهش يافت (05/0P≤) ولي تغيير معني­داري در سطوح ال‍ سلكتين ايجاد نشد (05/0P>). در مجموع طبق يافته‍هاي مطالعه تمرينات منظم HIT موجب افزايش استقامت قلبي عروقي، كاهش BMI و كاهش فيبرينوژن شد، ولي تغييري در سطوح ال سلكتين ايجاد نكرد. بنابراين زنان جوان چاق مي‍توانند از اين پروتكل تحقيقي بدون نگراني ناشي از تحريك عوامل انعقادي و التهابي براي افزايش آمادگي جسماني خود استفاده نمايند.

سلول‌های بنیادی-پیش‌ساز خونی متعاقب مواجهه با استرس (از جمله میکروارگانیسم‌های عفونت‌زا) تحریک شده و در جهت رده میلوئیدی تمایز حاصل می‌نمایند. این امر بواسطه گیرنده‌های TLR موجود در سطح سلول‌های مورد نظر انجام می‌پذیرد. در پژوهش حاضر اثر نیکوتین (به عنوان یک عامل محیطی) بر میزان بیان گیرنده‌هایTLR2  و  TLR4در سطح سلول‌های بنیادی-پیش‌ساز خونی مورد بررسی قرارگرفته است. برای این منظور پس از جداسازی سلول‌های تک‌هسته‌ای خون بندناف، این سلول‌ها به مدت 24 ساعت با سه دوز 10 نانومول، 1 میکرومول و 100 میکرومول نیکوتین تیمار شدند. سپس با روش فلوسیتومتری میزان بیانTLR2  و  TLR4در سطح جمعیت سلولی CD34+ (که معرف سلول‌های بنیادی-پیش‌ساز خونی هستند) مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. هر 3 دوز نیکوتین بطور معنا‌داری باعث افزایش میزان بیانTLR2  گردیدند، در حالی که بر روی بیان TLR4 چنین اثری نشان ندادند. نتیجه آن که در محیط برون‌تنی (in vitro) نیکوتین می‌تواند باعث افزایش بیانTLR2  در سطح سلول‌های بنیادی-پیش‌ساز موجود درخون بند ناف گردد.

بيماري سل بزرگ‌ترین علت مرگ ناشی از بیماری‌های عفونی تک عاملی به حساب می‌آید و تقريباً یک سوم جمعيت دنيا با عامل اين بيماري آلوده هستند. مطالعه حاضر به منظور بررسی وضعیت برنامه مبارزه با سل و تعیین روند میزان بروز و مرگ ناشی از این بیماری در جمعیت تحت پوشش جنوب تهران طی سال‌های 1384 تا 1394 انجام شد.

در مطالعه حاضر که یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع سری زمانی بود اطلاعات 1752 بیمار مسلول از پرونده، دفتر ثبت سل مرکز بهداشت و سامانه اداره سل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی استخراج و میزان بروز و مرگ سل ریوی اسمیر مثبت طی سال‌های 1384 تا 1394 محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه 18 نرم افزار SPSS استفاده شد.

در طی سال‌های مطالعه میانگین میزان بروز سل ریوی اسمیر مثبت 83/4 در صدهزار نفر بود که از 30/3 تا 70/6 در نوسان بوده است. تغییرات میزان بروز یکنواخت نبوده و دارای روند کاهشی و افزایشی متناوب بود. همچنین، میانگین میزان مرگ موارد جدید سل ریوی اسمیر مثبت 83/11 درصد بود که از 89/1 تا 09/18 درصد متغیر بوده است. روند میزان مرگ نیز مانند میزان بروز، یکنواخت نبوده و دارای روند افزایشی و کاهشی متناوب بود و در نهایت، در سال‌های پایانی کاهش یافت.

افزایش بروز سل ریوی اسمیر مثبت در بیماران مرکز بهداشت جنوب تهران احتمالا به دلیل استفاده از امکانات تشخیصی آزمایشگاهی جدید، افزایش تجربه و تخصص پرسنل آزمایشگاه، بهبود بيماريابي و افزایش دقت در ثبت موارد، تقویت نظام گزارش‌دهی و افزایش آگاهی مردم می‌باشد. دلایل احتمالی روند کاهشی میزان مرگ و میر سل ریوی اسمیر مثبت در سال‌های اخیر شامل بهبود روش‌های تشخیص و درمان، افزایش تمکین بیمار از طریق تقویت استراتژی داتس و اجرای طرح تحول سلامت می‌باشد. بکارگیری روش‌ها و مدل‌های ارتقا کیفیت در مراکز بهداشت، پایش و ارزیابی مستمر، ارائه بازخورد عملکرد به مراکز بهداشتی، اصلاح نظام ارجاع، تقویت همکاری با سازمان‌های بین بخشی و تقویت برنامه‌های کنترل ایدز می‌تواند در کاهش میزان بروز و مرگ ناشی از بیماری سل موثر باشد.

آنژیوژنز در توسعه فرایند متاستاز در سرطان ریه نقش مهمی را ایفا می کند. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر تمرینات ورزشی بر شاخص های آنژیوژنیک و آنژیوستاتیک بافت ریه در رت های در معرض نیتروزآمین کتون مشتق از تنباکو می باشد. 45 رت سالم به طور تصادفی در ۹ گروه کنترل، آب مقطر، تمرین، مکمل نانو سیاه-دانه، تمرین + مکمل نانو- سیاه-دانه، نیتروزآمین کتون مشتق از نیکوتین (NNK)، مکمل نانو- سیاه-دانه + نیتروزآمین، تمرین + نیتروزآمین و نیتروزآمین + تمرین + مکمل نانو- سیاه-دانه توزیع شدند. NNK هفته ای سه بار به میزان 5/12 میکروگرم بر کیلو گرم و سیاه دانه به میزان ۱۰ میکروگرم به ازای هر کیوگرم وزن بدن تزریق گردید. برنامه تمرینی شامل ۱۲ هفته تمرینات شنای زیربیشینه بود. در این پژوهش از تمرین استقامتی شنای زیر-بیشینه (۵ روز در هفته) با افزایش تدریجی شدت تمرین استفاده شد. ۴۸ ساعت پس از اخرین جلسه تمرینی میزان MMP-2، MMP-9 و TIMP-1 بافت ریه  به روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین، از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای ارزیابی تفاوت بین گروه ها استفاده گردید. تمرینات ورزشی و سیاه دانه بر میزان MMP-2، MMP-9 و TIMP-1 در موش های سالم بی تاثیر بوده (05/0p>) و سبب افزایش میزان MMP-2 و MMP-9 در موش های گروه NNK گردید(05/0p≤). تمرینات ورزشی و سیاه دانه در موش های گروه NNK موجب کاهش معنی دار MMP-2 (0001/0p=) و MMP-9  (0001/0p=) گردید. میزان TIMP-1 که تحت تاثیر NNK به طور معنی داری کاهش یافته بود (0001/0p=)، در پاسخ به تمرینات ورزشی و مصرف سیاه دانه به سطح نرمال برگشت. ۱۲ هفته تمرینات شنای زیر بیشینه و مصرف سیاه دانه به طور هم افزایی از طریق کاهش MMP-2 و MMP-9 و افزایش TIMP-1 می تواند در کاهش رشد تومور در بافت ریه موثر باشد.

پيشرفت تكنولوژي باعث افزايش پيچيدگي در صنعت تجهیزات پزشکی شده است. صنايع مدرن دائماً به كار كردن با قابليت اطمينان بالا، ريسك محيطي پايين و امنيت افراد كه در حال انجام فرآيندهاي خود با بيشترين بازدهي هستند وابسته است. بنابراين پيشگيري از شكست و تشخيص سريع و ابتدايي مشكلات سيستم‍ها و ماشين‍ها عمر كاركرد ماشين‍آلات صنعتي را افزايش مي‍دهد. اين تحقيق در نظر دارد كه يك معماري كاربردي از يك سيستم نگهداري و تعميرات پيشگويانه بر اساس روش‍هاي داده كاوي (روش ماشین بردار تصمیم، روش درخت تصمیم و روشK  نزديک‍ترين همسایگی) بر روي اطلاعات جمع‍آوري شده ارائه دهد. مطالعه در بیمارستان‍های کسری، پیامبر و مسیح دانشوری انجام شده که نتایج خروجی مدل نشان از عملکرد بالا مدل در کاهش خرابی تجهیزات پزشکی دارد.