اثر یک دوره تمرین ورزشی شنای زیربیشینه و نانوکپسول سیاه دانه بر سطوح MMP-9 ،MMP-2 و TIMP-1 بافت ریه رت های نر در معرض نیتروزآمین کتون مشتق از تنباکو (NNK)
فصلنامه نفس,
دوره 5 شماره 2 (1397),
6 شهریور 2018
چکیده
آنژیوژنز در توسعه فرایند متاستاز در سرطان ریه نقش مهمی را ایفا می کند. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر تمرینات ورزشی بر شاخص های آنژیوژنیک و آنژیوستاتیک بافت ریه در رت های در معرض نیتروزآمین کتون مشتق از تنباکو می باشد. 45 رت سالم به طور تصادفی در ۹ گروه کنترل، آب مقطر، تمرین، مکمل نانو سیاه-دانه، تمرین + مکمل نانو- سیاه-دانه، نیتروزآمین کتون مشتق از نیکوتین (NNK)، مکمل نانو- سیاه-دانه + نیتروزآمین، تمرین + نیتروزآمین و نیتروزآمین + تمرین + مکمل نانو- سیاه-دانه توزیع شدند. NNK هفته ای سه بار به میزان 5/12 میکروگرم بر کیلو گرم و سیاه دانه به میزان ۱۰ میکروگرم به ازای هر کیوگرم وزن بدن تزریق گردید. برنامه تمرینی شامل ۱۲ هفته تمرینات شنای زیربیشینه بود. در این پژوهش از تمرین استقامتی شنای زیر-بیشینه (۵ روز در هفته) با افزایش تدریجی شدت تمرین استفاده شد. ۴۸ ساعت پس از اخرین جلسه تمرینی میزان MMP-2، MMP-9 و TIMP-1 بافت ریه به روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین، از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای ارزیابی تفاوت بین گروه ها استفاده گردید. تمرینات ورزشی و سیاه دانه بر میزان MMP-2، MMP-9 و TIMP-1 در موش های سالم بی تاثیر بوده (05/0p>) و سبب افزایش میزان MMP-2 و MMP-9 در موش های گروه NNK گردید(05/0p≤). تمرینات ورزشی و سیاه دانه در موش های گروه NNK موجب کاهش معنی دار MMP-2 (0001/0p=) و MMP-9 (0001/0p=) گردید. میزان TIMP-1 که تحت تاثیر NNK به طور معنی داری کاهش یافته بود (0001/0p=)، در پاسخ به تمرینات ورزشی و مصرف سیاه دانه به سطح نرمال برگشت. ۱۲ هفته تمرینات شنای زیر بیشینه و مصرف سیاه دانه به طور هم افزایی از طریق کاهش MMP-2 و MMP-9 و افزایش TIMP-1 می تواند در کاهش رشد تومور در بافت ریه موثر باشد.
- شنا
- تومور
- متاستاز
- سرطان ریه
- التهاب
ارجاع به مقاله
- چکیده مشاهده شده: 142 بار