اخلاق حرفهای در آموزههای دینی
مجله تاریخ پزشکی - علمی پژوهشی,
دوره 3 شماره 8 (1390),
22 February 2014
,
صفحه 37-63
https://doi.org/10.22037/mhj.v3i8.5781
چکیده
اخلاق، علمى است كه سرچشمههاى اكتساب صفات نيك و راه مبارزه با صفات بد و آثار هر يك را در فرد و جامعه مورد بررسى قرار مىدهد.
بىشك، بحثهاى اخلاقى از زمانى كه انسان گام بر روى زمين گذارد آغاز شد. از حضرت آدم عليه السلام تا ساير پيامبران الهى يكى پس از ديگرى به تهذيب نفوس و تكميل اخلاق كه خمير مايه سعادت انسانها است پرداختند، اما بزرگترين معلم اخلاق، پيامبر اسلام (ص) میباشد كه با شعار «انما بعثت لا تمم مكارم الاخلاق» مبعوث شد و خداوند درباره او فرموده است: «وانك لعلى خلق عظيم» اخلاق تو بسيار عظيم و شايسته است قطعا اخلاق نبوی را باید اخلاق قدسی و الهی بشماریم. ازجمله شاخصهای مهم تمدن اسلامی، نقش محوری اخلاق و معنویات است. جُرجی زیدان، نویسنده مسیحی لبنانی مینویسد: از همان ابتدا، مسلمانان با تاکید بر اخلاقیات و معنویات، به آیین اسلام رسمیت و اهمیت دادند و تمدن اسلامی را بر پایه اخلاق و معنویت پایه ریزی کردند.
یک نظام اخلاقی دینی مبتنی بر این ویژگیهای منحصر به فرد است: اتکا بر وحی، برخورداری از ضمانت اجرایی قوی درونی و همیشگی با اعتقاد به وجود خداوند و باور به معاد» در بردارنده همه عرصههای حیات، به دوربودن از سختگیریهای طاقتفرسا، گستردگی منابع اخلاقی اسلامی، قابلیت تطبیق آن با شرایط زمانی و مكانی مختلف، برخورداری از الگوهای اخلاقی چون ائمه اطهار (ع) كه در بدترین شرایط تاریخی بر تعهدات اخلاقی خویش پایداری كردهاند و امکان رشد اخلاقی برای همه انسانها به طور مساوی.
مسأله مورد مطالعه در این مقاله، بررسی نقش اخلاق در آموزههای دینی، با اشاره به ویژگیها و شاخصهای آن با استناد به ارزشهای نهفته در مکتب منبعث از وحی الهی و اخلاق نبوی با بهرهگیری از شیوه مروری و کتابخانه ای میباشد. نتایج مطالعه نیز نشان از ضرورت توجه بیش از پیش به آموزههای دینی جهت احیای اخلاق حرفهای و شکوه میراث تمدنی گذشته با بکار بستن اخلاق نبوی دارد و این مهم در گرو ایجاد اخلاق حرفهای در تمامی سازمانها و حرف میباشد. الگوسازی اخلاقی به خصوص برای نسل جوان نیز از جمله بایستههایی است که نباید مورد غفلت واقع شود.
- اخلاق حرفهای؛ اخلاق اسلامی و نبوی؛ آموزههای دینی؛ تمدن اسلامی
ارجاع به مقاله
مراجع
برک، ادموند. (1386 ش.). اخبار فلسفه. سال اول، شماره 4.
جرجی، زیدان، (1384ش.) تاریخ تمدن اسلام، ترجمه جواهر کلام، تهران، امیر کبیر.
رضی، سیدشریف. (1384 ش.). نهجالبلاغه. ترجمه محمد دشتی، مؤسسه فرهنگی تبلیغاتی امیرالمؤمنین.
زالی، علیرضا، (1386ش.) فصلنامه اخلاق پزشکی، سال اول، شماره اول.
زرینکوب، عبدالحسین. (1364 ش.). تاریخ مردم ایران. تهران: امیرکبیر، چاپ اول.
صادقی، هادی. (1382 ش.). درآمدی بر کلام جدید. قم: کتاب طه، چاپ اول.
طوسی، خواجه نصیر الدین.(633هـ.). اخلاق ناصری.
طوسی، خواجه نظامالملک. (1369 ش.). سیاستنامه. تهران: اساطیر.
عالمی، سید محمد.(1389ش.). رابطه دین و اخلاق، موسسه بوستان کتاب.
فروزانفر، بدیعالزمان. (1362 ش.). مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی. تهران: امیرکبیر.
قراملكي، فرامرز. احد و همكاران. (1386 ش.). اخلاق حرفهای در تمدن اسلام و ایران. تهران: پژوهشكده مطالعات فرهنگي و اجتماعي.
مصباح یزدی، محمدتقی. دروس فلسفه اخلاق.
مطهری، مرتضی. (1357 ش.). آشنايى با علوم اسلامى، حكمت عملى، نشر صدرا.
مطهری، مرتضی. (1372ش.). فلسفه اخلاق، قم: نشر صدرا.
مطهری، مرتضی. (1377ش.). مجموعه آثار شهید مطهری، قم: نشر صدرا.
مکارم شیرازی، ناصر. (1378 ش.). اخلاق در قرآن، تعریف علم اخلاق، جلد اول، انتشارات امیرالمؤمنین.
نراقی، محمدمهدی. (1368 ق.). جامع السعادات. ج 1، نجف، مطبعه الزهراء.
نیما. (1384 ش.). سبکها و مهارتهای رفتار ارتباطی. تهران: نیلوفر.
هیوم، رابرت ا. (1374 ش.). ادیان زنده جهان. ترجمه عبدالرحیم گواهی، تهران: نشر فرهنگ اسلامی.
- چکیده مشاهده شده: 5238 بار
- PDF (English) دانلود شده: 832 بار