مجله تاریخ پزشکی

الف) منابع فارسی

ابن العبري، غريغوريوس ابوالفرج اهرون. (1364). تاريخ مختصر الدول. (ترجمه دكتر محمد علي تاج‌پور و دكتر حشمت ا... رياضي).

ابن جوزي، ابوالفرج عبدالرحمن. (1358). المنتظم في تاريخ الملوك و الامم. ج 8. الطبعة الأولي. حيدرآباد دكن. دائرة المعارف عثمانية.

ابن نديم، محمد بن اسحاق. (1381ـ1366). الفهرست (ترجمه‌ي محمدرضا تجدد). ج 1. تهران: انتشارات اساطير با كمك مركز بين‌المللي گفتگوي تمدن‌ها.

ابی اصیبعه. (1349). عیون الانباء فی طبقات اطباء. (به کوشش سید جعفر غضبان و محمود نجم‌آبادی). ج 1 و 2. دانشگاه تهران.

الگود، سيريل. (1352). تاريخ پزشكي از دوره‌ي باستان تا سال 1934. (ترجمه‌ي محسن جاويدان). تهران: انتشارات اقبال.

الگود، سيريل. (1371). تاريخ پزشكي ايران و سرزمين‌هاي خلافت شرقي. (ترجمه دكتر باهر فرقاني). اميركبير.

براون، ادوارد. (1371). تاريخ طب اسلامي. (مترجم مسعود رجب‌نيا). تهران: علمي و فرهنگي.

تاج‌بخش، حسن. (1372). تاريخ دامپزشكي و پزشكي. ج 2. تهران: دانشگاه تهران.

جواد، مصطفي و سوسه، احمد. (1378هـ.ق/1958م). دليل خارطه بغداد. عراق: مجمع علمي عراقي.

خضري، عبدالعزيز؛ جعفري، محمود. «مروري بر بيمارستان‌هاي شيراز در بستر اعصار و قرون».

ذهبي، شمس‌الدين محمد. (1414هـ./1994م). تاريخ ‌الاسلام و وفيات المشاهير و الاعلام. (تحقيق عمر عبدالسلام). تومري. بيروت: دارالكتاب عربي.

زركوب شيرازي ،ابوالعباس معين الدين ابي الخير (1350)، شيرازنامه، به كوشش اسماعيل واعظ جوادي، تهران: بنياد فرهنگ ايران.

زیدان، جرجی. (1352). تاریخ تمدن. ج 3 (ترجمه علی جواهر کلام). تهران: انتشارات امیرکبیر.

سامي، علي. (1363). شيراز شهر جاويدان. شيراز: انتشارات نويد.

سرمدی، محمدتقی. (1377). تاریخ پزشکی و درمان در جهان. ج 1. تهران: انتشارات سرمدی.

عیسی بک، تاریخ بیمارستان‌ها در اسلام. (1371). ترجمه‌ی نورالله کسایی. تهران: مؤسسه دانش و پژوهش ایران.

فرشاد، مهدي. (1366). تاريخ علم در ايران. تهران: اميركبير.

فيض‌الله زاده، عبدالعلي. (1386). احوال و اوضاع سياسي. اجتماعي و ادبي در دوران آل بويه از ديدگاه مورخان و نويسندگان عرب. نشريه پژوهشنامه علوم انساني. ش54.

قفطي، جمال‌الدين. (1371). تاريخ الحكماء. ترجمه‌ي فارسي از قرن يازدهم هجري. (به كوشش بهين دارايي). تهران: دانشگاه تهران.

کوردا، میشل. «نظام پرشکی در ایران باستان». نشریه پزشکی امروز. ش 288. ش. بازیابی 9002302.

كسايي، نورالله. (1383). فرهنگ نهادهاي آموزشي در ايران. (از روزگار باستان تا تاسيس دولت صفوي). تهران: دانشگاه تهران.

مجموعه مقالات كنگره بين‌المللي تاريخ پزشكي در اسلام و ايران. (بی‌تا). (به كوشش قربان بهزاديان). چ اول. انتشارات مؤسسه توسعه دانش و پژوهش ايران.

مجوسي اهوازي، علي بن عباس. (1294هـ.ق.). كامل االصناعة الطبية الملكي. ج 2. چ بولاق. مصر.

محدثي، احمد. (1377). تاريخ طب در دوره آل بويه. تبريز: احرار.

محمدي ملايري، محمد. (1350). «دانشگاه جندي شاپور». مقالات و بررسي‌ها، نشريه‌ي گروه تحقيقاتي دانشكده‌ي الهيات و معارف اسلمي. دفتر پنجم و ششم. تهران.

نجم‌آبادی، محمود. (1371). تاریخ طب در ایران. ج 1. تهران: دانشگاه تهران.

ويل دورانت. (1367)، تاريخ تمدن، ج4، ترجمه‌ي ابوطالب صارمي، انتشارات آموزش انقلاب اسلامي، تهران.

ب) منابع لاتین

F.S. Haddad, Leb. Med. J , “Aspects of Muslim Civilization". Pakistan Branch of Oxford University Press, Lahore, 1979.pp: 26, 331-346.

Sajjadi.Sadeq,”BIMARESTAN,.Encyclopaedia Iranica, Encyclopaedia iranica, Vol:IV,Edited by:Ehsan yarshater ,London and new York,1990, Bottom of Form.