بررسی مفهوم سلامت در نظریه امنیت انسان
مجله اخلاق زیستی- علمی پژوهشی,
دوره 5 شماره 15 (1394),
19 September 2016,
صفحه 127-162
https://doi.org/10.22037/bioeth.v5i15.13876
امنیت یکی از نیازهای اساسی و اولیه هر انسان است. حتی میتوان گفت امنیت، خواست همسان انسان و حیوان در همه زمانها و مکانها است. امنیتخواهی بر پایه سرشت انسان است و جدا از اینکه امنیت، بایسته زندگی اجتماعی یا بنیادگرفتن دولت است، ولی از همان آغاز آفرینش، همواره از آرزوهای آدمیان بوده است. با گستردگی که این واژه دارد باید ویژگیهایی برای آن شناخت؛ همین ویژگیها، راه را برای دولتها باز گذاشته تا همواره در شرایط اضطراری، امنیت را بر حقوق و آزادیهای فردی برتری دهند. این ویژگیها عبارتند از اینکه: نخست، امنیت جنبه سرشتی دارد. انسانها در گرایش به امنیت با جانوران برابرند و جدا از چگونگی و اندازه آن، هر دو از تهدید و ناامنی گریزانند. این خود نشان میدهد که یکی از نیازهای نخستین انسان امنیت است. دوم اینکه امنیت جنبه قراردادی دارد. قراردادیبودن در طول سرشتیبودن امنیت است. در اینجا امنیت نه تنها به انسان که فراتر از آن به جامعه محدود میگردد. از انواع محتمل
تهديدهاي امنيت انسان، ایمنبودن برای مثال در برابر بيماريهاي عفوني كشنده، غذاي ناسالم، سوء تغذيه، عدم دسترسي به مراقبتهاي بهداشت و سلامت اوليه است. از آنجا که تهديدهاي مطرح در يك كشور يا منطقه مفروض ميتوانند به منطقهاي وسيعتر سرايت كنند و عوارض خارجي منفي براي امنيت منطقهای، بینالمللي و جهانی داشته باشند و با توجه به اینکه سلامت یکی از مؤلفههای مهم نظریه (آموزه) امنیت انسان است در اینجا این پرسش مطرح میشود که مقوله امنیت و مؤلفههای آن و حوزه سیاست خارجی دولتها تا چه میزان بر سلامت و حقوق مرتبط با آن اثر گذاشته و روند حقوق جهانی سلامت را تسریع بخشیده و تثبیت کرده است؟ لذا در این مقاله سلامت در حوزه نظریه امنیت انسان، امنیت بینالمللی و جهانی و سياست خارجي مورد بررسی قرار گرفته و به بحث درباره امنيت سلامت بینالمللی و امنیت سلامت جهانی و نقش سیاست خارجی پرداخته میشود.