بررسی و مقایسه عملکرد ریوی بین دو روش صعود به شیوه محاصره ای و آلپی به قله دماوند
فصلنامه نفس,
دوره 6 شماره 4 (1398),
5 اسفند 2020,
مقدمه و هدف: صعود و اقامت در ارتفاع بالا موجب تغييرات فيزيولوژيك در بدن مي¬شود و يكي از اساسي ترين تغييرات در دستگاه ريوي و برروي حجم¬ها و ظرفيت هاي ريوي صورت مي¬گيرد. هدف تحقيق حاضر بررسي تغييرات دوره اي عملكرد ريوي طي صعود به روش محاصره اي و آلپی به قله 5671 متري دماوند بود.
روش¬شناسی: بدين منظور 14 نفر كوهنورد مرد سالم داوطلب (سن = 93/5 ± 85/23 سال، قد = 91/5± 5/175 سانتي متر، وزن = 20/8± 35/71 كيلوگرم) شركت نمودند. اندازه گيري حجم ها و ظرفيت هاي ريوي(عملكرد ريه)، به وسيله دستگاه اسپيرومتر پرتابل در نه مرحله پايه، BC (3100 متر) روز اول، C1 (3650 متر) روز اول، BC (3100 متر) روز دوم- بعد از شبماني، C1 (3650 متر ) روز دوم، C2 (4100 متر) روز دوم، C2 ( 4100 متر) روز سوم - بعد از شبماني، C3 ( 5000 متر) ، قله ( 5671 متر) ، طي سه آزمون ريويVC( ظرفيت حياتي) ، FVC(ظرفيت حياتي قوي) و MVV (تهويه ارادي ماكزيمم) اندازه گيري شد. داده¬هاي به دست آمده به وسيله آزمون t-test زوج شده و ANOVA repeated ( در سطح معني داري 05/0 ≤ P ) با يكديگر مقايسه شدند.
یافته¬ها: نتايج تحقيق نشان داد كه بين متغيرهاي FEV1,FEV1%,FIV1,PEF,FEF25-75%,TV,MVV در دو روش صعود محاصره اي و آلپي تفاوت معني داري وجود نداشت، ولي بين متغيرهاي PIF,FET,VC,FVC,FIV1 در دو روش صعود محاصره اي و آلپي تفاوت معني داري وجود داشت، كه اين تفاوت¬ها مي تواند مربوط به شيوه هاي صعود باشد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که در روش آلپي، اين تغييرات می تواند ناشي از صعود سريع و بدون هم هوايي (سازگاري) باشد اما در روش صعود محاصره اي تفاوت مشاهده شده در متغيرهاي ريوي مذكور ممكن است به علت حضور طولاني مدت در ارتفاعات دماوند و سازگاري¬هاي ناشي از آن ارتفاعات باشد.