فصلنامه نفس

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تاب­آوری در شرایط بحران کرونا بر بهزیستی روان­شناختی در دانشجویان شهر مشهد با میانجی­گری جهت­گیری مذهبی است. روش پژوهش حاضر روش همبستگی بود. جامعه­ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل تمام دانشجویان مرد و زن 18 تا 40 ساله در شهر مشهد بود. روش نمونه گیری در پژوهش مورد نظر به صورت نمونه­گیری در دسترس انجام شد. هر آزمودنی به ترتیب پرسشنامه­های بهزیستی روان­شناختی ریف، نگرش­سنج مذهبی گلریز و براهینی (1353) و تا­ب­آوری کانر و دیویدسون را که به صورت آنلاین در اختیار آن­ها قرار گرفت، تکمیل کردند. در مرحله­ی نخست به قصد تحلیل داده­های بدست آمده، از روش­های آمار توصیفی برای بدست آوردن شاخص­های توصیفی متغیرها در پژوهش استفاده شد. در مرحله­ی بعدی برای بدست آوردن ارتباط بین متغیرها از همبستگی پیرسون استفاده شد. هدف این بود که برای بررسی برازش مدل و تعیین جایگاه متتغیرهای مستقل، وابسته و میانجی، از تحلیل معادلات ساختاری استفاده شود و  تحلیل داده­ها بر اساس نرم­افزار  AMOSو SPSS-24 انجام شود. اما به دلیل طبیعی نبودن توزیع داده­ها مدل برازش نشد و در نتیجه اجازه استفاده از تحلیل مسیر وجود نداشت. یافته­ها حاکی از این بود که که بین تاب­آوری و بهزیستی روان_­­شناختی، در شرایط بحران کرونا ارتباط معناداری وجود ندارد که البته این نتیجه متفاوت از اغلب پژوهش‌های پیشین بود و این تفاوت با در نظر گرفتن شرایط بحرانی و غیرقابل پیشبینی که ویروس Covid19 بوجود آورده، تحلیل می شود. بین نگرش مذهبی و بهزیستی روان­شناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بین نگرش مذهبی و تاب­آوری هم رابطه معناداری وجود ندارد.