مجله تاریخ پزشکی - علمی پژوهشی

چکیده

پیشینه تاریخی هر ملتی جزیی از هویت آن ملت است و آن میراث گرانبهایی است که پاسداشت، محافظت و نگهداری از آن لازمه پویایی آن ملت است. در حقیقت نگاه به دیروز و رجعت به خویشتن و شناخت عمیق آن در تثبیت زمان حال و استعلای آینده نقش بسزایی دارد.

سیر دانش پزشکی در ایران به زمان‌های بس طولانی باز می‌گردد؛ پزشکی در دوران هخامنشیان پیشرفت قابل توجهی نمود و به واسطه هوشمندی و توجه ویژه حاکمان در آن دوره به امر بهداشت و حفظ سلامتی یکی از دوره‌های درخشان در پزشکی ایران به شمار می‌آید.

تجربیات دانش پزشکی ایرانی از دوران هخامنشی به عصر تأسیس جندی شاپور در دوران ساسانی انتقال یافت. دانشگاه جندی شاپور، کانون فروزانی برای آموزش و تجربه در علوم و فنون پزشکی شد. در دوران تمدن اسلامی نیز این دانشگاه همچنان به فعالیت خود ادامه داد؛ اگرچه با حمایت و تشویق و یا اجبار برخی سردمداران حکومت اسلامی در دوران تمدن اسلامی بسیاری از پزشکان و اساتید دانشگاه جندی شاپور در بغداد پایتخت بزرگ اسلامی گرد آمدند و خدمات شایان توجهی انجام دادند. یکی از فعالیت‌های مهم علمی و فرهنگی این دانشمندان حضور مؤثر و نقش آفرین ایشان در حرکت بزرگ ترجمه و تألیف کتاب و رساله بود که اغلب به زبان عربی نگارش یافتند. این دوران ارزشمند به عصر طلایی در تاریخ، شهرت یافته است.

...