آزمون پزشک و امتیازات پزشکان در ایران پیش از اسلام
مجله تاریخ پزشکی - علمی پژوهشی,
دوره 5 شماره 15 (1392),
15 بهمن 2014
,
صفحه 11-31
https://doi.org/10.22037/mhj.v5i15.5316
چکیده
به دليل اهميت علم پزشكي و حرفهی پزشكان در ايران، پزشكان بايد در كار خويش از تبحر خاصي برخوردار میبودند تا بتوانند به كسب و كار خويش رونق اندازند و همچنين از سوي مردم طرد نگردند. این افراد باید با آزموده شدن شایستگی خویش را نمایان ساخته و تنها در صورت دریافت مجوز از سوی مراکز ذیصلاح بود که میتوانستند بدین حرفه مبادرت ورزند و در غیر این صورت به عنوان پزشک ناآزموده و ناشایسته اجازهی درمانگری را نداشته و اگر فردی غیرقانونی به درمان و طبابت میپرداخت و در این طبابت آسیبی به بیماری وارد میشد، عواقب وخیمی برای آن پزشک ناآزموده در نظر گرفته میشد. یک فرد علاقهمند به فن پزشکی، که البته دارای شرایط اولیه (همچون؛ خوش حافظه، متدیّن، هوشیار) برای ورود بدین حرفه نیز بود، ابتدا میبایست با گذراندن دروسی به صورت تئوری و عملی در نزد یک پزشک متبحر، مراحلی را به پایان رسانده و سرانجام نیز در آزمونی مهارت و توانايي خويش را به رئيسالاطبا و اساتید مربوطه بنمایاند و در نتیجه شرایط لازمه برای دریافت مقام را دریافت دارد. در مقابلِ این آزمونها، پزشک آزموده نه تنها به مقام و مرتبتی در جامعهی ایرانی نائل میآمد بلکه امتیازات و امکاناتی در اختیار وی قرار میگرفت که مشقّت و سختی دریافت مدرک درمانگری را برای یک طالب این حرفه تسهیل نموده و گوارا جلوه میداد.
- آزمون؛ شرایط؛ وظایف؛ حقوق؛ پزشکِ آزموده
ارجاع به مقاله
مراجع
اوستا. (1387). (ترجمه جلیل دوستخواه). ج 2 و 1. تهران. انتشارات مروارید.
آموزگار، ژاله. (1386)، زبان، فرهنگ و اسطوره، (مجموعه مقالات)، تهران، انتشارات معین.
ابن ابي اصيبعه. (1349). عيون الانباء في طبقات الاطباء، ج 1، (ترجمهي سيدجعفر غضبان و محمود نجمآبادی). تهران. دانشگاه تهران.
ابن جلجل، سلیمان بن الاندلسی. (1349). طبقات الاطباء و الحکماء، (ترجمه و تعلیقات: سید محمدکاظم امام). تهران. دانشگاه تهران.
الگود، سیریل. (1352). تاریخ پزشکی ایران. (ترجمه محسن جاویدان). تهران. چاپ اقبال.
اعظمی سنگسری، چراغعلی. )1376(. «پیشینه پزشکی در ایران؛ روزگار ساسانیان و پیش از آن»، سخنواره پنجاه و پنج گفتار پژوهشی به یاد دکتر پرویز ناتل خانلری، به کوشش ایرج افشار- دکتر هانس روبرت رویمر. تهران. انتشارات توس.
بندهش فرنبغ دادگی. (1369)، (ترجمه مهرداد بهار). چاپ اول، تهران. انتشارات توس.
بندهش هندی. (1368)، متنی به زبان پارسی میانه (پهلوی ساسانی)، (ترجمه و تصحیح رقیه بهزادی). تهران. مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
بریان، پیر. (1377) تاریخ امپراطوری هخامنشیان، (ترجمهی مهدی سمسار)، علمی و فرهنگی.
پورداود، ابراهیم. (1347). یشتها. ج 1. تهران. انتشارات دانشگاه تهران.
تفضلی، احمد. (1376). تاریخ ادبیات پیش از اسلام. (به کوشش ژاله آموزگار). تهران: انتشارات سخن.
خدادادیان، اردشیر. (1387)، پزشکی و روشهای بهداشتی و درمانی در ایران باستان. هنر و مردم. ش 178/177.
رضی، هاشم. (1381). دانشنامهی ایران باستان. ج 1. تهران. سخن.
زنر، آر. سی. (1389). طلوع و غروب زردشتیگری. (ترجمه تیمور قادری). چاپ سوم. تهران. امیرکبیر
سامی، علی. )1342(. تمدن ساسانی ج 2، شیراز.
شهزادی، رستم. (1375)، «تاریخ پزشکی درایران باستان»، مجموعه مقالات کنگرهی بینالمللی تاریخ پزشکی در اسلام و ایران، ج 2، تهران، انتشارات موسسهی دانش و پژوهش ایران.
صبوری هلستانی، نرجس بانو. (1385). پزشکی به روایت کتابهای سوم و هشتم دینکرد. پایاننامه دوره کارشناسی ارشد در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی. گروه فرهنگ و زبانهای باستانی. دانشگاه تهران.
پزشکی به روایت کتاب سوم دینکرد، (1390). (ترجمه نرجس بانو صبوری). تهران، مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی.
قانوننامهی حمورابی. (1376). (ترجمهی کامیار عبدی). تهران. سازمان میراث فرهنگی کشور.
قزوینی، شرفالدین فضلالله حسینی. (1383). المعجم فی آثار ملک العجم. تهران. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
کتاب سوم دین کرد. متنی به زبان پهلوی. (1384). دفتر دوم. (ترجمه فریدون فضیلت). تهران. انتشارات مهرآیین.
کریستنسن، آرتور. (1379). ایران در زمان ساسانیان. (ترجمۀ رشید یاسمی). تهران: دنیای کتاب.
گی مازار. (1388). پزشکی ایران باستان. (ترجمه علی پزشکپور مستشفی). از مجموعهی تاریخ پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی و دامپزشکی، ژاک پوله، وان- سورینا، مارسل مارتینی. تهران، بنیاد دانشنامه نگاری ایران.
متون پهلوی. (1371). گردآورنده؛ جاماسب جی دستور منوچهر جی جاماسب-آسانا. (ترجمه سعید عریان). تهران. چاپ اول. کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.
هردوت، تاریخ هردوت. (1382). (ترجمه هادی هدایتی). ج 3، تهران، دانشگاه تهران.
وندیداد (1385). (ترجمه و پژوهش هاشم رضی). تهران. انتشارات بهجت.
Benveniste. E. )1945(,” LA Doctrine medicale des Indo Europeens”, Revuede L’Historie desReligions,,
Darmestetar,J. (1892), Le zend-Avesta,vol. I, Paris;Ernest Leroux,
Elgood. Cyril)1934(,”A medical History of Persia",England,
Farroknia. R, Sharaki. F, (2010) “Social organization Reconstruction of Ancient Iranian Traditional Medical System”. Asian Social Science. Vol. 6, NO. 8
Pourahmad. J, )2008(. “History of medical sciences in iran”, Facculty of pharmacy shaheed Beheshti university of medical science, Iranian Jurnal of pharmaceutical research, 7(2)
Price,Massoume, (2010). History of Ancient Medicine in Mesopotaint &Iran, (October 2001),Iran Chamber Society,Retived
- چکیده مشاهده شده: 482 بار
- PDF (English) دانلود شده: 245 بار