مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت‌های ویژه ایران

آموزش مطالبه محور آموختن برای زیستن یا زیستن برای آموختن؟در مباحث "توسعه" با محوریت انسان در جامعه، اهدافی را برمی‌شمارند که در تعلیم و تربیت در محیط‌های علمی و آکادمیک و حتی آموزشگاه‌های فنی و حرفه‌ای و از آن جدی‌تر در دورة پیش دبستانی نیز باید در مد نظر قرار گیرد، تا خروجی مجموعه آموزش دانش نظری و مهارت‌ها (بالینی در طب) بیش از آنکه یک فرد دارای مدرک با / یا بدون تیتر کارشناس، ارشد، دکترا، متخصص، فوق...، پروفسور و مهندس را تحویل جامعه بدهد، باید دید که جایگاه وی در هرم توسعه را در کجا قرار می‌دهد؟ و ورود آن دانش‌آموخته به چه میزان ظرفیت قطار توسعه را به پیش می‌برد؟

مقدمه: شكست در خارج‌سازی لولة تراشه به صورت نياز به برقراري حمايت تهويه‌اي در خلال 48-24 ساعت پس از درآوردن لولة تراشه تعريف مي‌شود. مطالعات متعددی در اين راستا انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه در بيماران تحت تهوية مكانيكي بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان امام خمینی اروميه در طول سال‌های 94- 1393 انجام شد.  مشخصات دموگرافيك (سن، جنس)، طول مدت تهوية مكانيكي، طول مدت لوله‌گذاري، طول مدت بستري در ICU، طول مدت بستري در بيمارستان، شكست در خارج‌سازي لولة تراشه، لوله‌گذاري مجدد، ميزان مرگ و مير بيماران از پرونده‌های بیماران استخراج و در فرم داده‌ها وارد شد و پس از اتمام طرح‌ با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخة ۲۰، مورد بررسي قرار گرفتند. نتایج: اطلاعات مربوط به 580 بیمار وارد مطالعه شدند. حدود ۵۳ درصد بيماران مذکر بودند. در بین بیماران مورد مطالعه،  72.8% ترخيص شدند و  27.2% فوت نمودند. در مطالعة حاضر فراوانی شكست در خارج‌سازي لولة تراشه 11.7% بود. معیارهای مربوط به پیامد مورد بررسی، در بین دو گروه مورد مطالعه (بیماران با و بدون شکست در خارج‌سازی لولة تراشه)، اختلاف معنی دار آماری داشتند (P<0.05).نتیجه گیری:درمطالعه ما، ميزان شكست در خارج‌سازی لولة تراشه و پیامدهای آن در محدوده قابل قبول بود.

مقدمه: مهم‌ترین علت آسیب چشم در بیهوشی عمومی، باز ماندن چشم‌ها است. همچنین زمان بیهوشی و نحوة حفاظت از چشم‌ها نیز  بر میزان آسیب چشمی تأثیر می‌گذارند. ممکن است میزان بروز عوارض چشمی در بیهوشی عمومی با لوله‌گذاری تراشه از راه بینی نسبت به لوله‌گذاری تراشه از راه دهان متفاوت باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعة توصیفی آینده‌نگر، تعداد 600 بیمار کاندید کار دندان‌پزشکی تحت بیهوشی عمومی با لوله‌گذاری تراشه از راه بینی مورد مطالعه قرار گرفتند. موارد بازشدگی چشم‌ها در انتهای عمل و بروز علائم چشمی در پایان ریکاوری و طی دو روز پس از عمل ثبت شد. اطلاعات با استفاده از آزمون واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: 13% از چشم‌ها در پایان بیهوشی باز بودند. 8/4% از نمونه‌ها در پایان ریکاوری علامت آسیب چشمی داشتند، که شایع‌ترین آنها سوزش چشم و قرمزی چشم بود. دو روز پس از عمل نیز 58/1% چشم‌ها علامت داشتند. در اعمال طولانی‌تر میزان بروز علائم چشمی بیشتر بود.بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه 13% از چشم‌ها در پایان عمل باز بودند و 38/0% از چشم‌ها در پایان علامت داشتند. پماد زدن به چشم‌ها، بستن با نوار چسب و نحوة ثابت کردن لولة تراشه با پد اسفنجی روش مناسبی برای محافظت از چشم‌ها در اعمال دندانپزشکی می‌تواند باشد.

پیش زمینه و هدف: گلودرد پس از عمل یک عارضه شایع و ناخوشایند و میزان شیوع این عارضه 21-65% گزارش شده است. قرص آلتادین (Althadin) شامل پودر گل ختمی،عصاره شیرین بیان و اسانس نعناع می باشدو خاصیت ضد التهاب دارد. تابحال اثر آلتادین بر گلودرد بعد از عمل بدنبال لوله گذاری تراشه مطالعه نشده است.مواد و روش کار: در این کارازمایی بالینی تصادفی دو سو کور70 بیمار کاندید اعمال جراحی اورولوژی که نیاز به بیهوشی عمومی با لوله گذاری داخل تراشه دارند و پس از تایید کمیته ی اخلاق و اخذ رضایت نامه ی کتبی از بیماران مبنی بر مصرف قرص آلتادین، بیماران به دو گروه 35 نفری (مورد و شاهد) تقسیم شده و وارد مطالعه گردیدند. داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و آزمون دقیق فیشر و با استفاده از نرم افزار آماریSPSS15 تجزیه و تحلیل شدند. مقدار P<0/05 معنی دار در نظر گرفته شد.  نتایج: نتایج بدست آمده از این مطالعه، نشان داد که در گروه مورد که آلتادین تک دوز قبل از جراحی دریافت کرده بودند، گرچه میانگین شدت گلودرد در ساعتهای2،  6و 24  بعد از جراحی کمتر شده بود، اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. دردگلو در اتاق ریکاوری در گروه شاهد، کمتر از گروه مورد بود. هیچ عوارضی از داروی آلتادین گزارش نشد.نتیجه گیری: آلتادین تک دوز قبل از جراحی های اورولوژی با بیهوشی عمومی، در کاهش گلودرد بعد از انتوباسیون تأثیری نداشت.کلمات کلیدی: آلتادین، گلودرد بعد لوله گذاری تراشه، VAS 

مقدمه: با وجود پيشرفت‌هاي چشمگير در پزشكی و افزايش ميزان بقا در نوزادان نارس، اين نوزادان همچنان از رشد غيرطبيعي و نقايص عصبي رنج مي‌برند. بر اساس نظريات موجود، مراقبت‌هاي حمايتي بر رشد و تكامل و عملكرد عصبی رفتاري نوزادان نارس مؤثر بوده و از طریق اعمال انواع خاصي از تحريكات فراهم مي‌گردد. لذا مطالعة حاضر با هدف بررسي تأثير صدای مادر بر پاسخ‌هاي فيزيولوژيك نوزادان نارس طراحي گرديد.مواد و روش‌ها: در اين كارآزمائي باليني كه در سال 1394 و به صورت دو سوکور انجام شد، تعداد 240 نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت‌هاي ویژة نوزادان بیمارستان‌های آموزشی مشهد، به روش تخصيص تصادفي سه تایی ساده در يكي از سه گروه مداخلة اول (صدای مادر) و مداخلة دوم (صدای زن غریبه) و گروه كنترل قرار گرفتند. صدا با بلندی50 دسی‌بل، در شيفت عصر و به مدت 10 دقيقه با استفاده از گوشي براي نوزادان دو گروه مداخله پخش گردید و پاسخ‌هاي فيزيولوژيك ثبت گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: این پژوهش نشان داد که صدای زن غریبه و صدای مادر هر دو بر پاسخ‌های فیزیولوژیک نوزادان نارس تأثیر مثبتی داشت و از لحاظ آماری معنی‌دار بود (0.05 P<) و این تأثیر در گروه صدای مادر بیشتر بود.نتیجه‌گیری: صدای مادر به عنوان یکی از انواع "موسیقی" می‌تواند در بخش مراقبت ویژة نوزادان برای کاهش سطح استرس نوزاد بستری مورد استفاده قرار گیرد و همچنین باعث ثبات پاسخ‌های فیزیولوژیک شود که در بهبود و ترخیص زودتر نوزادان مؤثر است.

مقدمه: جراحي ستون فقرات يکي از شايع‌ترين اعمال جراحي بزرگ براي بيماران مبتلاء به اختلالات ستون فقرات است. شدت درد پس از عمل جراحي ستون فقرات اصلي متوسط تا شديد است. هدف از اين مطالعه مقايسة طول مدت بي‌دردي بوپيواکایين و پاراستامول وريدي به تنهايي و به صورت توأم پس از عمل در بيماران تحت جراحي‌هاي بزرگ ستون فقرات است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به روش کارآزمايي باليني دوسوکور تصادفي در 150 بيمار کانديدای جراحي ستون فقرات انجام شد. بيماران به طور تصادفي به سه گروه 50 نفری تقسيم شدند. در گروه پاراستامول، انفوزيون وريدی 15 میلی‌گرم / کیلوگرم پاراستامول 20 دقيقه مانده به پايان عمل و ريختن نرمال سالين به عنوان دارونما توسط جراح روی اکسترادورا، گروه بوپيواکايين، ريختن بوپيواکايين با دوز 10 ميلی‌ليتر و غلظت 0.125٪ توسط جراح روی اکسترادورا و انفوزيون 100 ميلی‌ليتر نرمال سالين 20 دقيقه مانده به پايان عمل و گروه پاراستامول و بوپيواکايين، ريختن بوپيواکايين با دوز 10 ميلی‌ليتر و غلظت 0.125٪ توسط جراح روی دورا و انفوزيون وريدی 15 میلی‌گرم / کیلوگرم پاراستامول 20 دقيقه مانده به پايان عمل شروع شد.پارامترهای هموديناميک، نمرة درد بلافاصله پس از عمل، 30  و 180 دقيقه پس از عمل، مدت آنالژزی، بروز هر نوع عارضه (تهوع، استفراغ، خارش) ، ميزان مصرف مخدر و اولين زمان درخواست آنالژزی ثبت گرديد. يافته‌ها: تغييرات فشار خون سيستول، دياستول، ميانگين فشار خون شريانی، ضربان قلب و نمرة درد در زمان‌های مختلف بين سه گروه تفاوت معنی‌داری را نشان نداد (05/0<P). در هيچ‌يک از بيماران مورد بررسی عارضه‌ای گزارش نشد. نتيجه‌گيري: به نظر می‌رسد انفوزيون 15 میلی‌گرم / کیلوگرم پاراستامول 20 دقيقه قبل از پايان عمل به همراه ريختن بوپيواکايين با دوز 10 ميلی ليتر و غلظت 0.125٪ توسط جراح روی اکسترادورا در اعمال جراحی بزرگ ستون فقرات موجب افزايش ثبات هموديناميک، افزايش مدت آنالژزی و کاهش بروز عوارض جانبی مربوط به اُپيویيدها می‌شود.

مقدمه: با عنایت به عدم وجود دوره ی چرخشی آنستزیولوژی در دوره ی بالینی برای بسیاری از دانشجویان پزشکی، آشنایی ایشان با این رشته ی تخصصی محدود می باشد. در این مطالعه بر آن شدیم تا به صورت عینی میزان آشنایی دانشجویان با رشته ی آنستزیولوژی را مورد بررسی قرار دهیم.مواد و روشها: دانشجویان رشته ی پزشکی سال ششم و هفتم در شش دانشگاه بزرگ کشورمان مورد ارزیابی با پرسشنامه ی چند گزینه ای قرار گرفتند و آگاهی ایشان نسبت به رشته ی آنستزیولوژی و فاکتورهای مهم در میان دانشجویان برای انتخاب احتمالی این رشته در آینده، سنجیده شد.نتایج: یکصد و هشتاد و دو پرسشنامه گردآوری شد. نتایج به دست آمده آنالیز شد که نشانگر آگاهی ناکافی دانشجویان از این رشته بود. مهمترین فاکتور در میان دانشجویان برای انتخاب احتمالی این رشته های تخصصی، درآمد انها ذکر شد.بحث و نتیجه گیری: دانشجویان پزشکی آکاهی کافی نسبت به رشته ی آنستزیولوژی، حیطه فعالیتهای این رشته، توانمندیهای متخصصان و مسؤولیتهای آنان ندارند. برای افزایش آگاهی و ارتقای توانایی دانشجویان پزشکی، وجود دوره های چرخشی در بخش آنستزیولوژی در دوره بالینی می تواند بسیار کمک کننده باشد.

مقدمه: تهوع و استفراغ در بیماران با عمل‌های ژنیکولوژی مینور شایع است. این مطالعه برای ارزیابی اثرات پروفیلاکتیک ضد تهوع و استفراغ دروپریدول، دگزامتازون و متوکلوپرامید بر تهوع و استفراغ پس از جراحی هیستروسکوپی انجام شده است. مواد و روش‌ها: 120 بیمار با ASA class I, II کاندید هیستروسکوپی تشخیصی به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه I دروپریدول 25/1 میلی‌گرم داخل وریدی، گروه II، 8 میلی‌گرم دگزامتازون داخل وریدی، گروه  III 10 میلی‌گرم متوکلوپرامید داخل وریدی و گروه IV نرمال سالین بلافاصله پس از القاء بیهوشی دریافت نمودند. تهوع و استفراغ و درمان‌های لازم در PACU و 24 ساعت پس از عمل ثبت گردید. نمرات Steward در 15 و 30 دقیقه پس از عمل در ریکاوری ثبت شد. نتایج: پارامترهای دموگرافیک در گروه‌ها یکسان بود. فرکانس تهوع و استفراغ در گروه دروپریدول به صورت مشخصی از سایر گروه‌ها کمتر (P=0.000) اما انسیدانس تهوع در گروه‌ها یکسان بود. تعداد بیماران نیازمند درمان در ریکاوری در گروه دروپریدول کمتر از سایر گروه‌ها بود (P=0.03). میانگین دفعات تهوع و استفراغ برای هر 4 گروه به ترتیب 2/1، 46/1، 66/1 و 71/1 بود. نمرة Steward در دقیقة 30 در 4 گروه یکسان ولی در دقیقه 15 گروه I کمتر از III و IV ولی بدون تفاوت با گروه II بود. نتیجه‌گیری: به‌طور کلی مصرف پیشگیرانة هر سه دارو سبب کاهش تهوع و استفراغ پس از عمل گردید که در این میان دروپریدول از سایرین مؤثرتر بود.

مقدمه: يكي از شايع ترين و ناخوشايندترين عوارض بعد از عمل جراحی و بیهوشی، تهوع و استفراغ است كه باعث اسپاسم، آسپيراسيون ريوي و نیاز بیشتر به داروها  مي‌شود. محققین داروها و روش‌های متعددی را بیان می کنند تا بتوان عوارض ناشی از آن را کاهش دهند.هدف: مقایسه تاثیر مایع درمانی کافی حین عمل با اندانسترون بر بروز و شدت تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی عمومیروش کار: در این کارازمایی بالینی دوسوکور تعداد 120 بیمار کاندید عمل جراحی عمومی بیمارستان امام علی (ع) بجنورد شرکت کردند. بیماران به صورت تصادفی در 3 گروه تقسیم شدند. گروه یک. تحت مایع درمانی پروفیلاکتیک. گروه دو؛ مداخله داروئی با اندانسترون 0.06 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بیمار و گروه سه،  بدون مداخلات پروفیلاکتیک بودند. بر اساس مقیاس خودگزارشی و چک لیست ثبت تعداد تهوع و استفراغ، ارزیایی شدت و بروز تهوع و استفراغ در سه مرحله بعد از عمل؛ 2 و 6 ساعت بعد از عمل انجام شد. داده ها توسط نرم افزار Spss  مورد آنالیز و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که سه گروه از لحاظ متغیرهای مداخله گر و زمینه‌ای همگن می‌باشند. بر اساس آزمون آماری انالیز واریانس یک طرفه، تفاوت بین نمره شدت و بروز تهوع و استفراغ در مرحله ریکاوری بین سه گروه معنی دار بود؛ بطوری که بر اساس آزمون تعقیبی این تفاوت بین گروه کنترل با گروه انداسترون و مایع درمانی معنی دار بوده است و دو گروه اندانسترون و مایع درمانی از لحاظ این متغیر با هم تفاوت معنی داری ندارند.نتیجه گیری: مایع درمانی کافی می تواند بروز تهوع واستفراغ بعد از عمل جراحی را کاهش دهد

مقدمه: ما موردی از عارضة بیهوشی حین PCNLPCNL را که منجر به فوت بیمار می‌شود، ارائه می‌نماییم. مورد: جوان 16 ساله‌ای حین تغییر پوزیشن برای انجام PCNLPCNL به دلیل نارسائی تنفسی ناشی از تهویة نامناسب دچار وقفة قلبی و تنفسی گردید و تغییر mode دستگاه عامل این عارضه اعلام گردید. نهایتاً بیمار فوت کرد. بحث: یکی از مراحل مهم حین PCNLPCNL تغییر پوزیشن از لیتوتومی به پرون است که می‌تواند عوارض تنفسی شدید ایجاد کند. مقدمهفوت ناشی از جراحیPCNL PCNL بین 4/0 تا 8/0  درصد گزارش گردیده و علل شایع آن خونریزی، عفونت سپسیس و آمبولی هستند(1) اما علل بیهوشی را نیز باید در نظر داشت. میزان بروز سالانة وقفة قلبی حین اعمال جراحی که منشاء بیهوشی داشته‌اند یک مورد در ده هزار جراحی است. اشتباهات انسانی قابل پیشگیری عامل 2/53% وقفه‌های قلبی و 2/22 % مرگ در اتاق عمل ناشی از بیهوشی هستند.(2)ما موردی از عارضة بیهوشی حین جراحی PCNLPCNL را که منجر به فوت گردید معرفی می‌نمائیم. تاکنون گزارشی از چنین عارضه‌ای در متون ثبت نشده است. گزارش موردنوجوان 16 ساله‌ای با درد پهلوی راست از چهار ماه قبل بدون علایم دیگر مراجعه نمود. سابقة جراحی و یا بیماری داخلی  (بجز رینیت آلرژیک) و مصرف مزمن دارو نداشت. در آزمایش‌ها هماچوری میکروسکپیک وجود داشت و تست‌های کلیوی  و سایر آزمایش‌ها نرمال بودند. و در IVP تشخیص سنگ لگنچة کلیة راست داده شد (تصویر 1 و 2) و بیمار  کاندید  جراحی PCNLPCNL  کلیة راست گردید. نامبرده سابقه جراحی یا بیماری دیگری بجز رینیت آلرژیک نداشت و تستهای کلیوی نرمال بودند