مجله سلامت و ورزش: رویکردهای نوین (سورن)

مقدمه: شیوع کووید-19 موجی از نگرانی و ناامیدی را به همراه تحولات اجتماعی ایجاد کرده و فعالیت بدنی، ابعاد سازنده اجتماعی دارد. هدف این پژوهش، تعیین تفاوت افراد فعال و غیرفعال، برای سازگاری با رعایت هنجارهای جدید اجتماعی در زمان شیوع ویروس کرونا بود.

روش کار: از بین مردان بالای 25 سال شاغل در دستگاه‌های دولتی شهر اصفهان، نمونه آماری طبق جدول مورگان 387 نفر تعیین شده و پرسشنامه الکترونیکی دموگرافیک، افسردگی بک (BDI-13) و پرسشنامه 25 سوالی سازگاری اجتماعی (محقق ساخته) به روش در دسترس، در اختیار شاغلین حوزه‌های مختلف قرار گرفت.

یافته‌ها: تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری آنووا نشان داد که افراد فعال، سازگاری اجتماعی بالاتری نسبت به افراد غیرفعال در زمان شیوع کرونا دارند (18/9= F). همچنین سازگاری اجتماعی با ناامیدی ارتباط معنادار داشت (114/0- =r).

نتیجه‌گیری: در مجموع می‌توان گفت سازگاری اجتماعی با احساس ناامیدی کمتر همراه بود و فعالیت ورزشی میزان سازگاری اجتماعی بالاتری را به همراه داشت.

مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه‌ی اضطراب رقابتی ورزشکاران دختر قبل و حین رقابت است. اضطراب علائم فیزیولوژیکی و شناختی متعددی دارد که آگاه شدن از این علائم ما را در کنترل اضطراب موفق می‌کند. اگر از حد طبیعی بگذرد باعث کاهش عملکرد و کارایی ورزشکار و در نهایت منجر به کاهش اعتمادبه‌نفس و سرخوردگی می‌شود.

روش کار: پژوهش حاضر از نوع پرسشنامه‌ای- میدانی است و جهت تحقق هدف فوق به تعداد 64 نفر ورزشکاردختر با رده سنی 7-13 سال  مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه‌ی اضطراب رقابتی ورزش (SCAT) استفاده شده است.

یافته‌ها: بین گروه بسکتبال وپینگ‌پنگ اختلاف معناداری وجود دارد (p=0.012). ازمقایسه‌ی میانگین این دو گروه درمیابیم که میزان اضطراب رقابتی در گروه پینگ‌پنگ بیشتر از گروه بسکتبال است. بین گروه بسکتبال و بسکتبال (کنترل) اختلاف معناداری وجود ندارد به این معنا که هر دو گروه دارای اضطراب هستند.

نتیجه‌گیری: از مقایسه این دو می‌توان نتیجه گرفت که اضطراب رقابتی در رشته‌های ورزشی انفرادی بیشتراز رشته‌های ورزشی تیمی است.

مقدمه: مولتيپل اسکلروزيس، شايع‌ترين بيماري ناتوان کننده در بالغين جوان بوده که به علت فرآيند التهابي دميلينه کننده در سيستم عصبي مرکزي ايجاد و با نشانه‌هاي گوناگون باليني تظاهر پيدا مي‌کند. اين مطالعه با هدف بررسی تأثير تمرينات مقاومتي بر قدرت و انعطاف‌پذیری زنان مبتلا به مولتيپل اسکلروزيس انجام شد.

روش کار: نمونه آماری در این پژوهش نیمه تجربی، شامل 20 شرکت کننده زن مبتلا به بیماری ام‌اس با میانگین سنی 2/4±5/31 سال با سطح متوسط و پایین بیماری 4≥EDSS می‌باشد که به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی در این پژوهش شامل 12 هفته تمرینات TRX، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه بود. از آزمون پرس سینه و جلو ران و آزمون نشستن و رسیدن تعدیل شده به ترتیب برای سنجش قدرت و انعطاف‌پذیری در مراحل پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه استفاده گردید. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. کلیه عملیات آماری با نرم‌افزار SPSS-22 در سطح معناداری 05/0≥p انجام شد.

یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تمرینات مقاومتی TRX ارائه شده در این تحقیق توانسته است تاثیر معناداری بر بهبود قدرت بالاتنه (002/0=p)، قدرت پایین تنه (001/0=p) و انعطاف‌پذیری (001/0=p) افراد گروه تجربی داشته باشد.

نتیجه‌گیری: براساس نتایج بدست آمده از این مطالعه، تمرینات مقاومتی TRX می‌­تواند منجر به بهبود وضعیت قدرت و انعطاف‌پذیری بانوان مبتلا به ام‌اس گردد. لذا از این تمرینات می‌­توان به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان دارویی برای این بیماران استفاده کرد.

مقدمه: افرادی که فعالیت بدنی منظم دارند از پرانرژی­ترین و سالم­ترین افراد هر جامعه‌­ای هستند که احتمال پیشرفت، موفقیت و ثبات خود و جامعه را بیشتر می‌کنند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی فعالیت بدنی بر ابعاد انگیزش پیشرفت دانشجویان دختر و پسر می‌باشد. 

روش کار: جامعه آماری مطالعه حاضر را کلیه دانشجویان دانشگاه جهرم تشکیل می‌دادند که از میان آنها به روش تصادفی تعداد 76 نفر دانشجوی رشته تربیت بدنی (29 نفر دختر، 47 نفر پسر) به عنوان گروه فعال و تعداد 76 نفر از دانشجویان غیرفعال ( 47 نفر پسر، 29 نفر دختر) به عنون گروه کنترل انتخاب شدند. به منظور اندازه‌گیری انگیزش پیشرفت از پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس (1970) استفاده  شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون کالموگروف اسمیرنف و آزمون t مستقل استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دانشجویان دختر فعال و غیرفعال در مقیاس‌های پشتکار (013/0 =p) و رقابت‌جو (003/0 =p) تفاوت معنی‌داری وجود دارد. همچنین مشخص شد که در مقیاس رقابت‌جو (038/0 =p) تفاوت معنی‌داری بین دو گروه دانشجویان پسر فعال و غیرفعال وجود دارد. بین دانشجویان فعال و غیرفعال در مقیاس‌های اعتمادبه‌نفس (05/0 =p)، پشتکار (017/0 =p) و رقابت‌جو (002/0 =p) تفاوت معنی‌داری وجود دارد.

نتیجه‌گیری: دانشجویانی که فعالیت بدنی دارند نسبت به دانشجویان غیرفعال، از انگیزش پیشرفت بیشتری برخوردارند و علاوه بر سلامت جسمانی می‌توانند مهارت‌های انگیزشی خود را برای پیشرفت در زندگی و تحصیل بهبود ببخشند.

مقدمه: نیروی انسانی در سازمان در معرض بسیاری از فشارهای عصبی قرار دارد. این فشارهای عصبی بر جنبه‌های مختلف زندگی اثرگذار است. هدف از تحقیق حاضر بررسی فرسودگی شغلی و امید به زندگی کارکنان  فعال و غیرفعال سازمان منطقه ویژه انرژی اقتصادی پارس می‌باشد. جامعه آماری تحقیق علی- مقایسه‌ای حاضر را کلیه کارمندان سازمان منطقه ویژه انرژی اقتصادی پارس تشکیل داده‌اند.

روش کار: تعداد 113 نفر ( 79 فعال و 34 غیرفعال) به طور تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده دو پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (MBI) می‌باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها بوسیله SPSS/19  و از آزمونهای آماری کالموگروف- اسمیرنوف و تی مستقل استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین نمره امید به زندگی کارمندان فعال و غیرفعال وجود دارد (001/0 = p) بطوری که کارمندان فعال دارای امید به زندگی بیشتری نسبت به همتایان غیرفعال خود هستند. همچنین تفاوت معناداری در هر سه فاکتور فرسودگی شغلی (خستگی عاطفی، مسخ شخصیت، موفقیت فردی) بین دو گروه فعال و غیرفعال وجود ندارد (05/0 < p).

نتیجه‌گیری: بطور خلاصه می‌توان گفت ورزش و فعالیت بدنی می‌تواند به بهبود امید به زندگی کارمندان کمک کند. بنابراین با توجه به اثربخشی ورزش بر امید به زندگی، می‌توان با نهادینه کردن ورزش و افزایش و بهبود امکانات ورزشی، موجبات افزایش امیدواری و سلامت کارمندان را فراهم کرد.

مقدمه: یکی از مشخصه‌های بارز کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی، کنترل قامت ضعیف است. این کودکان کمتر قادر به کنترل تعادل خود در موقعیت‌های متغیر هستند به این دلیل که آن‌ها به اختلالات تعادلی در مقایسه با همسالان خود آهسته‌تر پاسخ می‌دهند. ازاین‌رو هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات ادراکی-حرکتی و دهلیزی بر عملکرد تعادلی کودکان مبتلابه اختلال هماهنگی رشدی بود.

روش کار: این مطالعه از نوع تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود که در آن 45  کودک مبتلابه اختلال هماهنگی رشدی به‌صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند.  به‌منظور ارزیابی تعادل پویا و ایستا به ترتیب از آزمونهای راه رفتن پاشنه - پنجه و آزمون اصلاح‌شده لک‌لک استفاده گردید. یک گروه آزمایش پروتکل‌های تمرینات دهلیزی و و گروه دیگر تمرینات ادراکی-حرکتی را به مدت 12 جلسه، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه انجام دادند. داده‌های به‌دست‌آمده از سنجش‌های پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: براساس نتایج بدست آمده، هر دو برنامه تمرینی یعنی تمرینات دهلیزی و ادراکی-حرکتی بر بهبود تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلابه اختلال هماهنگی رشدی نسبت به گروه کنترل تأثیر داشت اما تفاوتی بین میزان تأثیرگذاری آن‌ها یافت نشد به عبارت دیگر، بین دو نوع تمرین در بهبود عملکرد تعادل ایستا و پویا کودکان مبتلابه اختلال هماهنگی رشدی تفاوت معناداری وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: مداخلات 12 هفته‌ای تمرینات دهلیزی و همچنین تمرینات ادراکی-حرکتی می‌تواند در بهبود تعادل پویا و ایستا کودکان مبتلابه اختلال هماهنگی رشدی مؤثر باشد.

مقدمه: این پژوهش با هدف تاثیر آموزش برنامه مهارت مثبت‌اندیشی بر سلامت معنوی و شادکامی دانشجویان انجام گرفت.

روش کار: جامعه پژوهش عبارت بود از دانشجویان که در سال 1399-1398 در شهرستان ارومیه مشغول تحصیل بودند. نمونه مورد پژوهش شامل 30 نفر از دانشجویان (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه) به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. تمامی آزمودنی‌ها با استفاده از پرسشنامه "سلامت معنوی پولوتزین و الیسون" و "پرسشنامه شادکامی آکسفورد" مورد ارزیابی قرار گرفتند و بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. مداخله 8 جلسه‌ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. جهت سنجش اثربخشی برنامه مثبت‌اندیشی بر سلامت معنوی و شادکامی دانشجویان از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش گروهی مثبت‌اندیشی بر سلامت معنوی و شادکامی تأثیر دارد.

نتیجه‌گیری: در نتیجه می‌توان از روش آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی به عنوان روشی کارآمد برای افزایش سلامت معنوی و شادکامی دانشجویان استفاده نمود.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، تاثير رویکرد هیجان‌مدار در تنظیم هیجان، رضایت جنسی و سازگاری زوجین دارای فرزند آهسته گام بود.

روش کار: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بوده و جامعه‌ی آماری این پژوهش کلیه زوجین دارای فرزند آهسته گام شهرستان اشنویه در سال 1399 بوند که به صورت نمونه‌گیری در دسترس هدفمند 16 زوج به عنوان نمونه انتخاب گردید که به صورت تصادفی در دو گروه آزمايش (8 نفر) و گواه (8 نفر) جايگزين شدند. متغير رویکرد هیجان‌مدار که در 8 جلسه بر روي گروه آزمايش انجام شد و در گروه گواه هيچ مداخله‌اي انجام نشد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر (1976) و پرسشنامه‌ی رضایت جنسی لارسون و تنظیم هیجانی گارنفسکی و همکاران (2001) است و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند.

یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش با استفاده از روش آمار توصیفی شامل (میانگین و انحراف استاندارد) و آماراستنباطی (آزمون کوواریانس چند متغیره و تحلیل یک طرفه) نشان داد که آموزش رویکرد هیجان‌مدار برتنظیم هیجان، رضایت جنسی و سازگاری زناشویی در پس آزمون تاثیر دارد.

نتیجه‌گیری: نتیجه‌گیری نهایی این که شیوه‌ی فوق تاثیر به‌سزایی در افزایش تنظیم هیجان، رضایت جنسی و سازگاری زناشویی و متخصصان خانواده میتوانند از این آموزش‌ها برای غنی‌سازی روابط زوج‌ها استفاده کنند.