سخن سردبیر
مجله اخلاق زیستی- علمی پژوهشی,
دوره 3 شماره 7 (1392),
24 مهر 2016,
صفحه 7-11
https://doi.org/10.22037/bioeth.v3i7.13981
اخلاق بهطور سنتی، به تعریف روابط افراد با یکدیگر و روابط بین افراد و جامعه میپردازد و بنابر نظر برخی صاحبنظران، اخلاقی که رابطه دوجانبه بین انسان و زمین، حیوانات و گیاهان را تنظیم کند، تاکنون وجود نداشته است. از نظر آنان، گسترش اخلاق به این جزء سوم یعنی رابطه انسان با محیط زیست، یک فرصت انقلابی و ضرورتی زیستمحیطی است و محيط زيست اصطلاحاً به طبيعت و عناصر طبيعي موجود در كرة زمين و در مقياس كوچكتر، در محدودة زندگي انسان همچون شهر و روستا اطلاق ميشود.
اخلاقی كه رهنمونكنندة ما در طبقه رفتارمان با محيط زيست طبيعي است، در كليترين مفهوم، يك اخلاق زيستمحيطي است. در اخلاق زیستمحیطی ـ که از شاخههای اخلاق زیستی است ـ برای حل مسائل ناشی از بحران زیستمحیطی، چارهجویی میشود.
....