مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت‌های ویژه ایران

از یاد نبرده ایم که یکی از بزرگ ترین اهداف دولت کنونی، تحول و ارتقاء سلامت در کشور تعیین شده است. در پی این هدف گذاري در ابتداي کار دولت آقاي روحانی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی براي برنامه ریزي به بررسی علل و ریشه هاي مشکلات و تحلیل آنها پرداخت . در آن زمان یکی از مجرمان اصلی، مجرمی سابقه دار و بدنام یعنی تعرفۀ غیر حقیقی یا "زیر میزي" تعیین شد؛ مجرمی که البته از سال ها پیش شناخته شده اما متأسفانه هیچ گونهبرخورد جدي با وي صورت نگرفته بود. این روال به ویژه باعث دلسردي جامعۀ بیهوشی و سایر رشته هایی شد که صداقت و سلامت را بر درآمد مقدم می شمردند. این وضعیت بعضاً در قالب اُفت کیفیت درمان، مهاجرت پزشکان و روي آوردن به برخی مشاغل دیگر از جمله تجهیزات پزشکی و کار در کلینیک هاي زیبایی خودنمایی کرد، که جاي تأسف دارد . اما علی رغم اعتراضات مداوم دلسوزان از جمله انجمن بیهوشی، جامعه غرقه در خواب گران بود و صد البته دست اندرکاران صدا و سیما نیز مثل بسیاري موارد دیگر ذوق و استعداد خود را در زمانی که باید، به کار به کار نمی بستند . خلاصه در بر همین پاشنه می چرخید تا اینکه در نهایت وزارت بهداشت طی تصمیمی درست اما کارشناسی نشده اقدام به اصلاح تعرفه را آغاز نمود. در ابتداي کار دیدگاه متخصصان بیهوشی و بدنۀ کارشناسی وزارت بسیار متفاوت بود . خصوصاً آنکه اساساً اصلاح تعرفه هاي رشتۀ بیهوشی به جرم عدم دریافت زیرمیزي از سوي متخصصان تا آن تاریخ اصلاً در دستور کار وزارتخانه قرار نگرفته بود! القصه طی ماه ها تلاش و پیگیري مستمر سرانجام وزارت بهداشت قانع شد تا این رشته نیز شامل افزایش میزان تعرفه ها گردد . مشکل بعدي در آن زمان عدم وجود تعریف براي بسیاري از خدمات متداول در رشتۀ بیهوشی بود. بسیاري از خدمات این رشته تعریف و در کتاب تعرفه گنجانیده شد و بسیاري دیگر یا تعریف نشده باقی ماند یا با سد مخالفت کارشناسان بیمه و معاونت درمان برخورد نمود که هم اکنون کار در این زمینه ادامه دارد. سومین مشکل، چانه زنی در مورد میزان افزایش تعرفه بود که با ایستادگی و تلاش بی وقفۀ انجمن بیهوشی و بزرگان رشته در برابر برخی کم لطفی ها و بی مهري هاي سایر تخصص ها به ویژه جراحی سرانجام در نقطه اي قابل قبول متوقف شد؛ و در نهایت متن باشکوه نمایشنامۀ اصلاح تعرفه ها به کارگردانی وزیر محترم بهداشت به صحنه آمد. اما دو بازیگر اصلی این نمایش بزرگ یعنی بیمه ها و بازوي نظارتی گویا چندان از نقشی که به آنها محول شده بود راضی نبودند و یا توان ایفاء آن را نداشتند لذا به متن نمایشنامه چندان وفادار نماندند و گاهی دست به بدیهه سرایی زده و یا همچنان نقش قدیم و سنتی مورد علاقۀ خود را بازي کردند و می کنند . نتیجۀ این عدم همکاري و همیاري آنکه متخصصان بیهوشی مراکز دولتی حدود یک سال است که دستمزد خود را به صورت علی الحساب دریافت می کنند و هنوز کسی نمی داند میزان اصلاح تعرفه ها و تغییرات آنها به چه صورتی است. در این میان برخی نهادها و ارگان ها از جمله صدا و سیما نیز به کلی هدف و رسالت تحول سلامت را فراموش کرده و با برداشتی سطحی وضعیت مبهم کنونی را مبهم تر و در از بین بردن اعتماد و شور و شوق اولیۀ پزشکان جوان نقشی مهم ایفا می کنند. لذا شوراي سردبیري مجلۀ انجمن بیهوشی و مراقبت هاي ویژة ایران خطر تبدیل این فرصت را به یک تهدید جدي اعلام می دارد و نسبت به عواقب آن از جمله اُفت کیفیت درمان و دلسردي جامعۀ پزشکی هشدار می دهد و انتظار دارد ضمن شفاف سازي هر چه سریع تر وضعیت نهایی تعرفه ها و پرداخت حقوق معوقۀ متخصصان به ویژه در بخش دولتی، نسبت به حفظ احترام و حرمت تمامی مشاغل جامعه توجه لازم مبذول شود.شوراي سردبیري

جلسة انجمن بیهوشی و بیمهنامة دکتر عوض حیدرپور به وزیر بهداشتپیشنهاد ریاست انجمن بیهوشی و مراقبت‌های ویژه به کمیته اقتصاد سلامت نامة WFSA در مورد امکان شرکت در دوره‌های آموزشی فلوشیپ ICU در مصر 

مقدمه: پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی شایعترین عفونت در بخش مراقبتهای ویژه است که میتواند باعث افزایش مرگ و میر بیماران گردد.لژیونلا پنوموفیلا یکی از عوامل مهم ایجاد کننده پنومونی در جامعه است. ما در این مطالعه به بررسی ارتباط بین نوع مرطوب کننده راه هوایی با میزان بروز پنومونی ناشی از لژیونلا پنوموفیلا در بیماران تحت تهویه مکانیکی پرداختیم.مواد و روشها:  در مجموع 152 بیمار بستری انتوبه و متصل به ونتیلاتور در بخش مراقبت های ویژه که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی تحت یک نوع از دو روش مرطوب کننده قرار دادیم. پس از تشخیص  پنومونی دیررس ناشی از تهویه مکانیکی بیماران از نظر آنتی ژن ادراری لژیونلا پنوموفیلا بررسی شدند و نتایج حاصله مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: میزان بروز پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی در دو گروه مرطوب ساز حرارتی ((HME  و مبادله کننده دما و رطوبت  (HH) تفاوت معنی داری از نظر آماری نداشت. همچنین میزان مرگ و میر در این دو گروه مشابه بود. میزان بروز لژیونلا پنوموفیلا در موارد پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی پایین بوده و ارتباط معنی داری در بروز بیماری و مرگ و میر ناشی از آن بواسطه این عامل پاتوژن دیده نشد.بحث و نتیجه گیری: این دو نوع سیستم مرطوب کننده راه هوایی در بیماران تحت تهویه مکانیکی برای پیشگیری از پنومونی ناشی از لژیونلا پنوموفیلا برتریی نسبت به یکدیگر ندارند .

مقدمه: لوله گذاری فیبر اپتیک تراشه یک مهارت مهم در پروسه بیهوشی است که در موارد راه هوایی مشکل و بیحرکتی گردن استفاده میشود و در آن از تکنیکهای ترکیبی و تسهیل کننده کمک گرفته میشود. مطالعه اخیر به مقایسه  روش بالاکشیدن فک وتابش نور ازقدام گردن در تسهیل لوله گذاری فیبر اپتیک تراشه پرداخته است.روش کار: 91 بیمار کاندید عمل جراحی الکتیو  بدون مشکل در راه هوایی انتخاب شده در3 گروه بطور راندوم تقسیم شده ،با روش مشابه بیهوش شده و بوسیله برونکوسکوپ فیبراپتیک انعطاف پذیر اینتوبه شدند. لوله گذاری در گروه اول باکمک مانور بالا کشیدن فک وکشیدن زبان ودر گروه دوم بااستفاده ازتابش نور از قدام گردن و مشاهده از داخل برونکوسکوپ و در گروه سوم با استفاده از تابش نور از قدام گردن و بدون مشاهده از داخل آن صورت گرفت. مدت لوله گذاری ،از زمان ورود برونکوسکوپ بداخل دهان تا اتمام لوله گذاری تراشه و تایید آن باکاپنوگراف محاسبه میشود.پارامترهای همودینامیک شامل فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و متوسط شریانی و ضربان قلب قبل و بعد از القا و 5 دقیقه بعد ازلوله گذاری با فواصل یک دقیقه ای ثبت شدند.نتایج: میانگین زمانها  در گروه سوم بطور معنی داری از گروه اول و دوم کمتر بوده ولی بین گروه اول و دوم با هم اختلاف معنی داری ندارند. میانگین فشار خون سیستولیک ودیاستولیک و متوسط شریانی و ضربان قلب بعد از لوله گذاری در تمامی گروهها با گذشت زمان کاهش یافته است واین تغییرات در سه گروه باهم قابل قیاس بوده وتفاوت معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: باتوجه به مدت زمان کمتر و پاسخ همودینامیک مشابه در تکنیک ترانس ایلومیناسیون میتوان نتیجه گرفت این تکنیک نیز یک روش ترکیبی و تسهیل کننده  مفید در لوله گذاری با برونکوسکوپ فیبر اپتیک قابل انعطاف میباشد.

پس زمینه : تهوع و استفراغ یکی از عوارض Electroconvulsive therapy می باشد. میزان بروز تهوع و استفراغ بدنبالECT در مطالعات مختلف از 1 تا 23 درصد متغیر استروش اجرا :این مطالعه در 621 بیمار 18 تا 60 ساله که در طی 3 ماه تحت جلسات یک تا شش الکترو شوک درمانی قرار گرفته بودند انجام شد. پس از القاء بیهوشی عمومی٬ ECT با الکترود دو طرفه که بصورت استاندارد در ناحیه bifrontotemporal جایگذاری شده انجام گرفت. طول مدت تشنج بر اساس EEG توسط روانپزشک ثبت گردید . فاکتور های دموگرافیک ، نوع بیماری و جلسه درمان ثبت شد. پس از انتقال به ریکاوری در مورد وضعیت تهوع و استفراغ درساعات 0 ٬ 2  و 6 بعد از درمان از بیمار سئوال شد.نتایج:   73/2٪ (621/17) از بیماران تحت ECT  دچار تهوع و استفراغ  شدند . 6/70٪ بیماران دارای تهوع و استفراغ (17/12) تهوع و استفراغ خفیف٬ 5/23٪ (17/4) تهوع و استفراغ شدید و 9/5٪ (17/1) تهوع و استفراغ متوسط داشتند . ارتباط آماری معنا داری بین بروز تهوع و استفراغ بعد از الکتروشوک درمانی با جنسیت بیماران (039/0P= ) دیده شد . جنسیت (زن) نقش پیشگوئی کننده ای در بروز تهوع و استفراغ پس از الکتروشوک درمانی داشت(002/0P= )نتیجه گیری : تهوع و استفراغ عارضه ناشایعی برایECT محسوب میشودتنها متغیری که بطور معنادار با بروز تهوع و استفراغ بدنبال ECT مرتبط است جنسیت بیمار میباشد.

مقدمه :مصرف داروی Dexmedetomidine (Dex) به‏عنوان نوعی داروی آرام‌بخش و مسکن، کاربرد روز‌افزونی یافته است. چرا که علاوه بر خصوصیات آرام‌بخش و ضد درد، Cooperative sedation دارد و باعث دپرسیون تنفسی نمی‌شود. در این مطالعه قصد داریم تا اثربخشی درمانی و عوارض دارویی DEX را بر درد و آرامبخشی بعد از عمل بیمارانی که تحت عمل جراحی لاپاراسکوپی نازایی قرارگرفته‌اند بسنجیم.مواد و روش ها:57 بیمار به‏طورتصادفی در دو گروه (گروه D) ، 28نفر، دریافت‌کننده‏ی Dex ، µg/kg1حین القا به مدت 10 دقیقه وسپسµg/kg/h 0.5،دگز مدوتومیدین تا انتهای جراحی و (گروه C) ، 29  نفر شاهد، دریافت کننده‏ی نرمال سالین به‏عنوان دارو نما تقسیم شدند. تمامی بیماران کاندید عمل جراحی لاپاراسکوپی نازایی بودند.نتایج :خصوصیات  دموگرافیک بیماران نظیر سن و وزن در دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری نداشت. ضربان قلب (HR) بیماران در گروه D بعد از القا و 15 دقیقه بعد از القا به‏طور معنی‌داری نسبت به گروه کمتر بودp<0.008)و(p<0.04.MAP  ،  VASو آرامبخشی بیماران بعد از عمل دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند.میزان مصرف مورفین پس از عمل در گروه D، 0.3±0.9و در گروه C، 1.0±1/2بود که به‏طور معنی‌داری در گروه D کمتر از گروه C بود (.020(p<. میزان رضایت‏مندی بیماران در گروه D به‏طور معنی‌داری بیشتر بود (007.0(p=.بحث و نتیجه گیری :مطالعه ما نشان داد که Dex دارویی مؤثر در جهت کاهش درد پس از عمل جراحی ژنیکولوژی لاپا روسکپی  بوده و موجب افزایش رضایتمندی بیماران می گردد.در عین حال همودینامیک بیماران نسبتا" ثبات داشته ، گرچه ضربان قلب در زمانهایی کاهش داشته ولی خطرناک نبوده وبه آتروپین به خوبی پاسخ می داده است.آرامبخشی  بعد از عمل در گروه دریافت کننده دگزمدتومیدین نیز تفاوت معنا داری با گروه شاهد نشد ومنجر به ترخیص  دیر تر بیماران سرپایی نگردید.

زمینه وهدف: هر ساله دردنیا  بیماران زیادی  تحت عمل جراحی قفسه سینه  قرار می گیرند که بسیاری از  آنها نیاز به چست تیوپ بعد از عمل و حذف آن خواهند داشت . فرایند خارج نمودن  چست تیوپ می تواند باعث درد حاد شدید و گذرایی گردد که معمولاً بعنوان یکی از بدترین تجارب بیماران عمل شده از آن یاد می گردد.هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست بر کنترل درد هنگام خارج نمودن چست تیوپ در بیماران بعد از عمل جراحی قفسه سینه بود.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی دو سوکورو تصادفی در 75 بیمار تحت جراحی توراکس در بیمارستان قائم (عج) شهر مشهد در سال 1391 که دارای حداقل یک چست تیوپ بودند، انجام گرفت. بیماران به 3 گروه TENS ، پلاسبو و کنترل تقسیم شدند.الکترودهای دستگاه TENS  به مدت 15 دقیقه قبل از خارج کردن چست تیوپ در اطراف آن گذاشته شد. شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری سنجش درد قبل ، بلافاصله و 15 دقیقه بعد از خارج کردن چست تیوپ توسط پژوهشگر سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس، آزمون تی جفت شده انجام گرفت.یافته ها : قبل از خارج کردن چست تیوپ تفاوت آماری معناداری در شدت درد در سه گروه وجود داشت.اختلاف واضح و معنادار آماری بین نمره شدت درد بلافاصله بعد از خارج کردن چست تیوپ در گروه تنس (2.8±4.1)، نسبت به پلاسبو (1.99±3.86) و کنترل (3.28±4.34) مشاهده نشد. شدت درد 15 دقیقه بعد از خارج کردن چست تیوپ در گروه تنس (1.91±1.18)نسبت به پلاسبو (0.88±1.58)و کنترل (1.52±1.24) پائینتر بود.نتیجه گیری : نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که استفاده از تنس و پلاسبو تنس بر میزان شدت درد قبل ، بلافاصله و 15 دقیقه بعد از خروج چست تیوپ در مقایسه با گروه کنترل اختلاف واضح و معنی دار آماری نشان نمی دهد. بنابراین می توان نتیجه گرفت استفاده از تنس به تنهایی بر درد خارج کردن چست تیوپ نمی تواند موثر واقع شود و استفاده از این روش غیر دارویی و پرستاری  تسکین درد ،به همراه روش های مکمل تسکین درد می تواند در این بیماران، در تسکین درد موثر تر واقع شود.

زمينه : طی سیکل قاعدگی در فازهای فوليكولر ولوتئال تغییرات هورمنی ، فیزیولوژیکی و پسيکولوژیکال متعددی رخ می دهد. که این تغییرات می توانند به تغییر نیاز به هوشبرها و آنالژیک ها گردند.مطلعات قبلی ارتباط بین افزایش پروژسترون و افزایش حساسیت به درد را نشان داده اند.در این مطالعه بر آن شدیم تا تاثیر فازهای مختلف سیکل قاعدگی بر پاسخ همودینامیک به لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه را بررسی کنیم.  مواد و روش ها : در یک مطالعه مقطعی به ارزیابی 68 بیمارکاندید جراحیهای الکتیو سرو گردن در بیماران امیرالمومنین (ع) رشت در سال 91-1390 که تحت بیهوشی عمومی و لوله گذاری تراشه قرار گرفتند، پرداختیم.بیماران بر حسب فاز سیکل قاعدگی بيماران  به دو گروه فولیکولر (روز5 تا 15سیکل قاعدگی ) و گروه لوتئال (روز15 تا 28 ) تقسیم شدندو بعد از القای بیهوشی با روش مشابه ، ضربان قلب و فشار خون سیستولیک ، دیاستولیک ، فشار خون متوسط شریانی ، RPP   در دقایق 0( بدو  ورود) ، بلافاصله بعد از لوله گذاری ، 2 دقیقه و 5 دقیقه بعد ثبت و ارزیابی شد. یافته ها : در این مطالعه بیماران از نظر مشخصات سن ، کلاس BMI¸ASA  تفاوت معنی داری نداشتند.تغییرات ضربان قلب ،فشار خون سیستولیک ،دیاستولیک ، فشار خون متوسط شریانی و RPP   در مقاطع زمانی مختلف بررسی شد که در گروه فولیکولر و لوتئال تفاوت معنی داری نداشت ( و برای بررسی این ارتباط از General Linear Model  استفاده شد. ) نتیجه گیری : اين مطالعه نشان داد که تغییرات همودینامیک ایجاد شده در پاسخ به لارنگوسکوپی و لوله گذاری در فازهای لوتئال و فولیکولرتفاوت آماری معنی داری ندارد.

هدف: کاربرد مخدرها درچنددهه اخیرجهت کاهش دردهای جراحی و تروما رشدچشمگیری داشته است.ازطرفی اثرات دپرسیون تنفسی،خواب آوری ،تهوع استفراغ این گروه دارویی ازجدی ترین عوارض آنها میباشد.هدف ازاین مطالعه بررسی عوارض جانبی شیاف مورفین بکاررفته بعدازجراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک می باشد. مواد وروش ها: دراین مطالعه دوسوکور وآینده نگر ، 88بیمار 50-20ساله که کاندید عمل جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک بودند به دوگروه 44نفره تقسیم شدند.گروه (M) 10mg شیاف مورفین وگروه  (D) شیاف دیکلوفناک 100mg پس از اتمام جراحی دریافت کردند.تهوع واستفراغ،دپرسیون تنفسی،خارش وخواب آوری در 6 ساعت اول پس از تجویزشیاف ثبت گردید. یافته ها: تهوع واستفراغ گروه M شیوع بالاتری از گروه D داشته است ودارای اختلاف معنی دار بوده اند. (P<0.05) خارش ،دپرسیون تنفسی وخواب آوری دردوگروه اختلاف معنی داری نداشتند. (P>0.05)    نتیجه:کاربرد تک دوز شیاف مورفین جهت کنترل دردبعدازجراحی ایمن بوده وبا عوارض جانبی جدی همراه نبوده است.

مقدمه: در احیاء قلبی- ریوی هدف اولیه بازگرداندن خود به خودی گردش خون و جلوگیری از عوارض مغزی است که برای افزایش شانس زنده ماندن فرد از روش‌ها و داروهای مختلف از جمله آمیودارون استفاده می‌شود. این مطالعة مداخله­ای به منظور تعیین اثر آمیودارون و لیدوکائین در کاهش مرگ و میر بیماران تحت احیاء قلبی – ریوی انجام شده است. مواد و روش­ها: در این مطالعة دوسوکور، بیماران از میان افراد تحت احیاء قلبی- ریوی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند و دارای ریتم فیبریلاسیون بطنی/ تاکیکاردی (VT/VF) بدون پالس بودند، انتخاب شدند تا حجم نمونه به 100 نفر رسید. بیماران به صورت تصادفی بر اساس تجویز دارو (لیدوکائین یا آمیودارون) در دو گروه مساوی (هر گروه 50 نفر) قرار گرفتند و میزان افزایش حیات بیماران در دو گروه سنجیده شد. نتایج: در این مطالعه آمیودارون بیشتر از لیدوکائین باعث افزایش حیات بیماران گردید ولی از نظر آماری اختلاف معنی­دار نبود (137/0=P). در بیمارانی که بیماری زمینه‌ای قلبی- ریوی داشتند آمیودارون بیشتر از لیدوکائین باعث افزایش حیات شد که از نظر آماری هم اختلاف معنی­دار بود (032/0= P). بحث و نتیجه‌گیری: از مطالعة ما استنباط می­شود که در بیمارانی که بیماری زمینه­ای قلبی- ریوی دارند و دچار ایست قلبی با ریتم  VT/VFمی­شوند آمیودارون داروی مؤثری در کاهش مرگ و میر این بیماران است.

هر چند که ادارة بیهوشی فئوکروموسیتوما پیچیده و پر چالش بوده، اما استفاده از روش‌های بیهوشی مدرن، داروهای جدید و پایش پیشرفته، میزان پایداری حین عمل را بهبود بخشیده است. این گزارش به بررسی یک آقای 40 ساله می‌پردازد که با تاکی‌آریتمی و افزایش فشار خون، با تشخیص فئوکروموسیتوم بستری شده و علی‌رغم درمان دارویی کافی قبل از عمل نوسانات شدید فشار خون در حین جراحی داشته است. فشار خون بیمار به صورت تدریجی طی 6 ساعت پس از عمل به پایداری نسبی رسید.

تازه‌های نشر، رسانه‌ها.