علت تروما و پيامد نهايي حاصل از آن در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس؛ یک مطالعه مقطعی
مجله طب اورژانس ایران,
دوره 1 شماره 1 (2014),
6 مرداد 2014
,
صفحه 22-27
https://doi.org/10.22037/ijem.v1i1.7216
چکیده
مقدمه: تروما اولین علت مرگ و میر و از علل اصلی از کار افتادگی و معلولیت جمعیت فعال در کشورهای در حال توسعه می باشد. بر طبق پیش بینی های سازمان جهانی بهداشت تا سال 2020 میلادی، حوادث ناشی از تصادفات به تنهایی دومین علت سال های از دست رفته زندگی در سراسر جهان را به خود اختصاص خواهند داد. استفاده از روش های پیشگیری کننده در زمینه وقوع تروما زمانی موثر واقع می شود که اطلاعات و آمار دقیقی درباره میزان بروز انواع مکانیسم های تروما و نتایج حاصل از آنها در جامعه موجود باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع علل مختلف تروما و پیامد نهایی حاصل از آنها در بیماران ترومایی بستری شده در اورژانس سه مرکز آموزشي و درماني شهر اصفهان طراحی شده است. روش کار: این مطالعه مقطعی در بیماران ترومایی که در فاصله زمانی اول مهر ماه تا پایان آذر ماه 1389 به اورژانس سه بیمارستان شهر اصفهان مراجعه کرده بودند صورت گرفت. جمع آوری اطلاعات از طریق چک لیستی مشتمل بر داده های دموگرافیک، مکانیسم تروما، محل رویداد حادثه، نحوه انتقال بیماران، محل آناتومیک آسیب و پیامد نهایی بیماران بعد از 24 ساعت انجام شد. داده ها در نرم افزار آماری SPSS و با روش های آمار توصیفی و تحلیلی آنالیز شدند. يافته ها: 1363 بیمار با میانگین سنی 35/17±5/30 سال طی این مدت به اورژانس های سه مرکز مورد مطالعه مراجعه کرده بودند (73.6% مرد). میانگین فاصله زمانی وقوع حادثه تا حضور آمبولانس اورژانس پیش بیمارستانی بر بالین بیماران 81/7±9 دقیقه و میانگین مدت زمان انتقال بیمار به بیمارستان 49/14±07/27 دقیقه بود. تصادف با وسیله نقلیه موتوری و سقوط از ارتفاع به ترتیب شایع ترین مکانیسم های تروما و در عین حال شایع ترین علت مرگ و میر بودند (001/0>p). میزان مرگ و میر و بستری مردان به ترتیب 7 و 4/3 برابر زنان بود (04/0= p). 1235 بیمار (6/90 درصد) با حال عمومی خوب ترخیص شدند. مرگ و میر و نیاز به بخش مراقبت های ویژه به ترتیب 66/0 ( 9 بیمار) و 82/6 (93 بیمار) درصد برآورد گردید. بیشترین میزان فوت مربوط به گروه سنی 24-15 سال (001/0>p) و بیشترین میزان بستری مربوط به گروه 44-25 سال بود (001/0>p). بیشترین میزان فوت به دنبال ترومای قفسه سینه و سپس ترومای سر و صورت اتفاق افتاده بود. نتيجه گيری: تصادف با وسایل نقلیه موتوری و سقوط از ارتفاع به تنهایی بیش از 80 درصد از علل مراجعه بیماران به واحد های ترومای اورژانس سه بیمارستان مورد مطالعه را به خود اختصاص داده بودند. این در حالی است که همین دو علت شایعترین مکانیسم تروما در بیماران فوت شده و نیازمند بستری در بخش مراقبت های ویژه نیز بودند. بیش از 90 درصد بیماران با حال عمومی خوب از بخش اورژانس یا سایر بخش های بستری ترخیص شدند.
- ترومای متعدد؛ ارزیابی پیامد بیماران؛ آسیب ها؛ سرویس اورژانس، بیمارستان؛ علت مرگ
ارجاع به مقاله
مراجع
Murray CJ, Lopez AD. Mortality by cause for eight regions of the world: Global Burden of Disease Study. The Lancet. 1997;349(9061):1269-76.
Naghavi M, Shahraz S, Sepanlou S, et al. Health Transition in Iran toward Chronic Diseases Based on Re-sults of Global Burden of Disease 2010. Archives of Iranian medicine. 2014;17(5):321.
Rowell SE, Barbosa RR, Diggs BS, Schreiber MA. Specific abbreviated injury scale values are responsible for the underestimation of mortality in penetrating trauma patients by the injury severity score. Journal of Trauma-Injury, Infection, and Critical Care. 2011;71(2):S384-S8.
London JA, Mock CN, Quansah RE, Abantanga FA, Jurkovich GJ. Priorities for improving hospital-based trauma care in an African city. Journal of Trauma-Injury, Infection, and Critical Care. 2001;51(4):747-53.
Krug EG, Sharma GK, Lozano R. The global burden of injuries. American journal of public health. 2000;90(4):523.
Azizi A, Abdoli G. Mortality rates in Kermanshah province–2000. Journal of Kermanshah University of Medical Sciences. 2003;7(3).
Fabin T. Resources for optimal care of the injured patient: 1993: American College of Surgeons. Committee on Traumae of; 1993.
Smith GS, Barss PG. Unintentional injuries in developing countries: the epidemiology of a neglected problem. Epidemiologic Reviews. 1991;13:228-66.
Mackersie RC. Field triage, andthe fragile supply of “optimal resources” for the care of the injured patient. Prehospital Emergency Care. 2006;10(3):347-50.
Mock CN, Jurkovich GJ, Arreola-Risa C, Maier RV. Trauma mortality patterns in three nations at different economic levels: implications for global trauma system development. The Journal of Trauma and Acute Care Surgery. 1998;44(5):804-14.
Schuur JD, Hsia RY, Burstin H, Schull MJ, Pines JM. Quality Measurement In The Emergency Department: Past And Future. Health Affairs. 2013;32(12):2129-38.
Zargar M, Modaghegh M-HS, Rezaishiraz H. Urban injuries in Tehran: demography of trauma patients and evaluation of trauma care. Injury. 2001;32(8):613-7.
Yousefzadeh S, Ahmadi Dafchahi M, Mohammadi Maleksari H, Dehnadi Moghadam A, Hemati H, Shabani S. Epidemiology of Injuries and their Causes among Traumatic Patients Admitted into Poursina Hospital, Rasht. Journal of Kermanshah University of Medical Sciences. 2007;11(3).
Amani F, Habibzade S, Rostami K. Specifications of Traumatized Patients Referring to Fatemi Hospital of Ardabil, 2007-8. Scientific and research journal of Ardabil University of Medical Sciences.9(1):13-22.
Farzandipour M, Ghattan H, Mazrouei L, Nejati M, Aghabagheri T. Epidemiological study of traumatic patients referred to neghavi hospital of kashan. Journal of Kermanshah University of Medical Sciences. 2007;11(1).
GREENSPAN L, McLELLAN BA, GREIG H. Abbreviated injury scale and injury severity score: a scoring chart. Journal of Trauma-Injury, Infection, and Critical Care. 1985;25(1):60-4.
Soleimani H, Shirinfar I. Cause of trauma in admitted patients in surgery ward of Kermanshah Taleghani Hospital, 1996 the Journal of Kermanshah University of Medical Sciences. 1996;4(1):65-70.
- چکیده مشاهده شده: 12526 بار
- پی دی اف دانلود شده: 6299 بار
- HTML دانلود شده: 210 بار