موانع اجرای پروتکل هایپوترمی درمانی برای موارد احیاء قلبی ریوی موفق در بخش اورژانس؛ یک مطالعه امکان سنجی
مجله طب اورژانس ایران,
دوره 5 شماره 1 (2018),
8 بهمن 2018
,
صفحه e14
https://doi.org/10.22037/ijem.v2i1.18337
چکیده
مقدمه: بر اساس پروتکل انجمن قلب آمریکا، دمای هدف بین 32 تا 36 درجه سانتی گراد برای حداقل 24 ساعت به صورت مداوم، باید برای همه موارد بازگشت خود بخودی جریان خون به دنبال احیاء قلبی ریوی موفق در افراد بزرگسال دچار کاهش هوشیاری واضح اعمال گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی موانع و امکان سنجی اجرای این پروتکل برای بیماران بخش اورژانس طراحی شده است. روش کار: این مطالعه یک پژوهش کیفی بود که شامل دو فاز می گردید. در فاز اول با مراجعه حضوری به متخصصین در گیر با این بیماران اقدام به تکمیل پرسشنامه ای استاندارد در خصوص موانع اجرای پروتکل از دیدگاه آنان گردید. در فاز دوم اقدام به اجرای پروتکل هیپوترمی بر روی نمونه ای از بیماران واجد شرایط در بخش اورژانس شد. هدف از این فاز کشف مشکلات القاء این پروتکل در فاز عملی بود. یافته ها با استفاده از آماره های توصیفی گزارش شدند. يافته ها: در مجموع 100 پرسشنامه تکمیل شد. نداشتن تجربه یا نیاز به اطلاعات بیشتر با 58 درصد، محدودیت تجهیزات و وسایل مورد نیاز با 46 درصد و نداشتن پروتکل کشوری با 24 درصد به ترتیب مهم ترین موانع اجرای پروتکل از دیدگاه متخصصین بودند. همچنین از دست رفتن زمان طلائی (14/57 درصد)، اجازه ندادن اتند کشیک (57/28 درصد) و عدم رضایت خانواده (28/14 درصد) از مهمترین موانع درفاز اجرایی بودند. نتيجه گيری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، به نظر می رسد آموزش در خصوص القائ هیپوترمی با امکانات اولیه موجود در اورژانسها به پزشکان درگیر با این بیماران، نگارش پروتکل های بین بخشی و همچنین تدوین پروتکل های کشوری در این خصوص می توانند در راستای فراگیر شدن این شیوه درمانی کمک کننده باشند.- ارست قلبی؛ احیاء قلبی ریوی؛ القاء هیپوترمی درمانی؛ هیپوکسی مغزی
ارجاع به مقاله
مراجع
Hegnauer A, D'Amato HE. Oxygen consumption and cardiac output in the hypothermic dog. American Journal of Physiology--Legacy Content. 1954;178(1):138-42.
Group HaCAS. Mild therapeutic hypothermia to improve the neurologic outcome after cardiac arrest. N Engl J Med. 2002;2002(346):549-56.
Becker LB, Smith DW, Rhodes KV. Incidence of cardiac arrest: a neglected factor in evaluating survival rates. Annals of emergency medicine. 1993;22(1):86-91.
Wolfrum S, Radke PW, Pischon T, Willich SN, Schunkert H, Kurowski V. Mild therapeutic hypothermia after cardiac arrest—a nationwide survey on the implementation of the ILCOR guidelines in German intensive care units. Resuscitation. 2007;72(2):207-13.
Wright WL, Geocadin RG, editors. Postresuscitative intensive care: neuroprotective strategies after cardiac arrest. Seminars in neurology; 2006: Copyright© 2006 by Thieme Medical
Publishers, Inc., 333 Seventh Avenue, New York, NY 10001, USA.
Callaway CW, Donnino MW, Fink EL, Geocadin RG, Golan E, Kern KB, et al. Part 8: Post–Cardiac Arrest Care. Circulation. 2015;132(18 suppl 2):S465-S82.
Kleinman ME, Brennan EE, Goldberger ZD, Swor RA, Terry M, Bobrow BJ, et al. Part 5: Adult basic life support and cardiopulmonary resuscitation quality. Circulation. 2015;132(18 suppl 2):S414-S35.
Kory P, Weiner J, Mathew JP, Fukunaga M, Palmero V, Singh B, et al. A rapid, safe, and low-cost technique for the induction of mild therapeutic hypothermia in post-cardiac arrest patients. Resuscitation. 2011;82(1):15-20.
Soleimanpour H, Rahmani F, Safari S, Golzari S. Hypothermia after cardiac arrest as a novel approach to increase survival in cardiopulmonary cerebral resuscitation: a review. Iranian Red Crescent Medical Journal. 2014;16(7):e17497-e.
- چکیده مشاهده شده: 465 بار
- PDF دانلود شده: 264 بار
- HTML دانلود شده: 75 بار