مجله سلامت و ورزش: رویکردهای نوین (سورن)

سابقه و هدف: با توجه به شيوع علائم اسكلتي - عضلاني در بين دانش­‌آموزان و تهدید سلامتی آن­ها، در این مقاله به تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی بر اختلالات اسکلتی عضلانی در دانش­‌آموزان پسر پرداخته شد.

روش کار: این تحقیق از نوع کاربردی و بر حسب روش توصیفی - تحلیلی و گردآوری اطلاعات آن به روش میدانی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق کلیه دانش‌آموزان شهر مشهد در سال 1400 بودند که به‌­صورت تصادفی خوشه­‌ای تعدادی از مدارس انتخاب شدند. نمونه‌های این پژوهش را دانش‌آموزانی تشکیل دادند که دارای اختلال اسكلتي -عضلاني بودن و به‌­صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینات اصلاحي برای گروه مداخله به‌­صورت سه روز در هفته و به‌­مدت 45 تا 90 دقیقه و برای 8 هفته متوالی در باشگاه ورزشی ویژه دانش‌آموزان انجام گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین فراوانی مشکلات اسکلتی عضلانی به ترتیب در ناحیه گردن (48/56 درصد)، زانو و مچ پا (42/38 درصد)، پشت (35/69 درصد)، کمر (33/92 درصد) مشاهده شد. نتایج آزمون نشان داد که تمرینات اصلاحی تاثیر معناداری بر اختلالات اسکلتی عضلانی گروه مداخله در ناحیه گردن (P = 0/05 وZ = 3/31)، ناحیه کمر (P = 0/05 وZ = 2/27) ، شانه (P = 0/05 and Z = 3/04) و ناحیه مچ دست (P = 0/05 وZ = 3/81) داشت. در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد.

نتیجه­‌گیری: تمرینات اصلاحی طی 8 هفته با و بدون تاکید بر خوداصلاحی فعال بر روی وضعیت اسکلتی - عضلانی دانش‌آموزان تاثیرگذار است.

سابقه و هدف: صافي کف پا يکي از شايع­ترين اختلالات اسکلتي است که بر عملکرد پا اثر مي­‌گذارد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرین اصلاحی با رویکردی جامع و موضعی در اصلاح ناهنجاری کف پای صاف در نوجوانان بود.

روش کار: در این مطالعه جامعه آماری را دانش‌آموزان پسر نوجوان شهر مشهد تشکیل دادند که با استفاده از نمونه‌­گیری خوشه‌ای در نهایت 75 نفر از دانش‌آموزان 11 تا 12 سال پسر که همزمان مبتلا به کف پای صاف و نیز زانوی ضربدری و چرخش داخلی زانو بودند به شکل هدفمند انتخاب شده و به شکل تصادفی به سه گروه تجربی تمرینات موضعی (25 نفر)، جامع (25 نفر) و کنترل (25 نفر) تقسیم شدند. ابتدا شدت کف پای صاف با آزمون افت استخوان ناوی اندازه‌گ­یری شد (پیش‌آزمون). گروه­های تجربی برنامه اصلاحی موضعی و جامع به ­مدت 6 هفته به ترتیب تمرینات اصلاحی موضعی و جامع را اجرا کردند.

یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که تمرینات اصلاحی موضعی و تمرینات اصلاحی جامع تاثیر معناداری بر اصلاح ناهنجاری کف پای صاف دارند. همچنین تفاوت معناداری بین تاثیر تمرینات موضعی و جامع در اصلاح ناهنجاری کف پای صاف وجود دارد و تاثیر تمرینات جامع بیشتر است.

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر چنین نتیجه‌گیری می­شود که برای درمان صافی کف پا می­توان از هر دو شیوه تمرینات اصلاحی موضعی و تمرینات اصلاحی جامع به­ عنوان روش تمرینی موثر استفاده کرد و تمرینات اصلاحی جامع بر تمرینات اصلاحی موضعی مزیت دارد.

سابقه و هدف: آسیب مفصل زانو به عنوان شایع­ترین آسیب در بین بازیکنان نوجوان فوتبالیست شناخته می‌­شود. از آن جایی که حس عمقی در رفلکس عضلانی، ثبات دینامیک مفصل و برنامه‌ریزی حرکت برای کنترل عصبی-عضلانی نقش دارد، کاهش دقت آن می‌تواند به‌عنوان یک عامل خطرزا درونی شناخته شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر چهارده هفته تمرینات +11 کودکان بر روی حس عمقی زانو فوتبالیست­های نوجوان است.

روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر را 48 فوتبالیست نوجوان تشکیل می‌دادند که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به­‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و حس عمقی زانو بازیکنان در زوایای 30 و 60 درجه مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. گروه تجربی به‌مدت چهارده هفته (هفته‌ای سه جلسه) برنامه +11 کودکان اجرا کردند در حالی که گروه کنترل شیوه گرم کردن معمولی خود را حفظ کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده­‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس ترکیبی استفاده گردید.

یافته‌ها: با توجه به نتایج آزمون واریانس ترکیبی میانگین خطای بازسازی زوایای مفصلی زانو در دو زاویه 30 و 60 درجه در گروه تجربی پس از انجام برنامه +11 کودکان کاهش یافت(P < 0.05) اما در گروه کنترل تفاوتی یافت نشد (P > 0.05). همچنین، اختلاف معنی­داری بین دو گروه پس از انجام برنامه مداخله‌ای مشاهده شد (P < 0.05).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر برنامه +11 کودکان می­‌تواند سبب بهبود حس عمقی مفصل زانو در بازیکنان نوجوان فوتبالیست شود.

سابقه و هدف: کمردرد یا درد ستون فقرات کمری شایعترین عارضه عضلانی استخوانی است. در حدود ۵۰ الی ۸۰ درصد از افراد عادی کمردرد را درطول زندگی تجربه می‌کنند و در حدود ۸۰ درصد مشکلات وابسته به ستون فقرات در ناحیه کمر رخ می‌­دهد. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر هشت هفته درمان دستی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به کمردردهای مزمن غیراختصاصی بود.

روش کار: در اين مطالعه كارآزمايي باليني 50 نفر از زنان بين 30 تا 55 سال مبتلا به کمردردهای مزمن غیراختصاصی به‌­صورت تصادفی انتخاب شده و در دو گروه مداخله درمان دستی با میانگین سن (7/67±38/16) و گروه شاهد با میانگین سن (7/00±38) تقسیم شدند. گروه شاهد فقط برنامه آموزشی کمردرد داده شد و گروه تجربي به مدت هشت هفته و هفته‌ای یک جلسه علاوه بر برنامه آموزشی کمردرد تحت درمان دستی نیز قرار گرفتند. کیفیت زندگی آزمودنی­‌ها در پیش از هشت هفته به عنوان پیش­‌آزمون و پس از دوره مداخله به عنوان پس­‌آزمون مورد سنجش قرار گرفت.

یافته­‌ها: یافته‌ها نشان داد که مداخله درمانی بر بهبود کیفیت زندگی مؤثر بودند و تفاوت آماری معناداری در بین دو گروه مداخله و شاهد مشاهده شد (p < 0.05).

نتیجه­‌گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کیفیت زندگی زنان مبتلا به کمردردهای مزمن پس از هشت جلسه درمان دستی در طول هشت هفته بهبود می­یابد.

سابقه و هدف: بیماری قلبی عروقی علت اصلی مرگ‌­ومیر زنان در کشورهای توسعه‌­یافته است. سالانه از هر ۳ زن ۱ نفر بر اثر بیماری قلبی عروقی جان خود را از دست می­‌دهد. به­‌طور کلی یائسگی با افزایش عوامل خطر بیماری­‌های قلبی و عروقی همراه است؛ به‌­طوری که این افزایش خطر در سال­های قبل از یائسگی شروع شده و تا پس از یائسگی بدتر می­‌شود. هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر یک وهله فعالیت هوازی بر عملکرد اندوتلیوم به روش FMD در زنان پری منوپوزال و پست منوپوزال بود.

روش کار: 30 زن پری منوپوز و پست منوپوز بدون داشتن سابقه ورزشی و ابتلا به هر گونه بیماری قلبی- عروقی در دو گروه پری منوپوزال (15 نفر) و پست منوپوزال (15 نفر) قرار گرفتند. پس از انجام معاینات اولیه شرکت­‌کنندگان در 30 دقیقه تمرین دویدن روی نوارگردان با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. عملکرد اندوتلیوم عروق به روش FMD، ۳۰ دقیقه قبل و بعد از فعالیت بدنی توسط دستگاه سونوگرافی داپلر و به وسیله متخصص اندازه‌گیری شد.

یافته­‌ها: یافته­‌های آزمون تی مستقل نشان می­‌دهد تفاوت معنی­‌داری در عملکرد عروق بین زنان پری منوپوزال و پست منوپوزال قبل و پس از 30 دقیقه فعالیت هوازی وجود دارد (0.05<P).

نتیجه­‌گیری:داده­‌های بدست آمده ازFMD  نشان­‌دهنده عملکرد بهتر عروق در زنان پری منوپوزال می­‌باشد.

سابقه و هدف: اطلاع از سطح آمادگی جسمانی و وضعیت بدنی کشتی­‌گیران، یک اصل مهم و ابتدایی در استعدادیابی، برنامه‌­ریزی تمرینی و موفقیت در ورزش حرفه‌­ای می‌­باشد، بنابراین هدف از اجرای پژوهش حاضر، مقایسه ترکیب بدنی و برخی عوامل آمادگی جسمانی گروه­‌های خونی مختلف در کشتی‌­گیران جوان شهر اردبیل می‌­باشد، پژوهش حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری را 40 نفر از کشتی‌­گیران جوان شهر اردبیل با 4 گروه خونی (A، B، AB، O) با RH مثبت تشکیل دادند.

روش کار: پس از دریافت رضایت‌­نامه از آزمودنی‌­ها، کشتی­‌گیران برای تعیین گروه خونی به آزمایشگاه مراکز درمانی شهر اردبیل مراجعه، ارزیابی درصد چربی بدن، BMI، متغیرهای استقامت و قدرت عضلانی، سرعت، چابکی و توان بی­‌هوازی، حداکثر اکسیژن مصرفی گروه‌­های خونی انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری نتایج در سطح معناداری  0/05 با استفاده از نرم‌­افزار SPSS22 انجام شد.

یافته­‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که متغیرها در بین آزمودنی­‌های چهار گروه خونی دارای تفاوت معناداری می­‌باشند (0/05 <P) و همچنین نتایج نشان داد که گروه خونی O، در تمامی متغیرها، در سطح بالاتری از دیگر گروه‌­ها قرار گرفتند و همچنین گروه AB ضعیف­ترین گروه خونی در کشتی­‌گیران می‌­باشد.

نتیجه‌گیری: متغیرهای ترکیب بدنی و آمادگی جسمانی گروه‌های خونی متفاوت در کشتی­‌گيران جوان دارای تفاوت معناداری می‌­باشند.