مبانی هنجاری خسارتزدایی جمعی از بزهدیدگان جرائم
مجله اخلاق زیستی- علمی پژوهشی,
دوره 10 شماره 35 (1399),
1 July 2020
,
صفحه 1-10
https://doi.org/10.22037/bioeth.v10i35.27049
چکیده
زمینه و هدف: این مطالعه در زمینه حمایت از بزهدیدگان و تسکین آلام جسمی، روحی و روانی آنان از نظراخلاقی و اجتماعی و با هدف تبیین نظریه خسارتزدایی جمعی از بزهدیدگان جرائم و تحلیل مبانی هنجاری آن انجام شده است.
مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی، پس از جستجوی هدفمند و مرور منابع، نظریه خسارتزدایی جمعی، تبیین و مبانی هنجاری آن تحلیل شد.
یافتهها: یکی از دغدغههای مهم نظامهای حقوقی، جبران تمام خسارت و زیانهای وارده بر بزهدیده در سریعترین زمان و به راحتترین شیوه است، به نحوی که بزهدیده، خسارات ناشی از جرم را در فرایند خارج از رسیدگی دادگاه کیفری و صرف نظر از تعقیب یا مجازات بزهکار و یا صرف نظر از توانایی یا ناتوانایی وی به جبران خسارت، از دولت یا سازمانهای مردمنهاد دریافت کند. تحقق این امر زمانی میسر خواهد بود که نظام خسارتزدایی جمعی از بزهدیدگان حاکم شود. بر اساس نظریه خسارتزدایی جمعی، بزهدیده کلیه خسارات وارده بر خود را از دولت و سازمانهای مردمنهاد دریافت میکند و دولت نیز پس از پرداخت خسارت بزهدیده و به جانشینی از وی، علیه مرتکب جرم اقدام به طرح دعوی نموده و خسارات پرداختی را دریافت میکند. مبانی هنجاری این سیاست، عدالت، همبستگی اجتماعی و لزوم حمایت از قربانیان جرم است. نظریه خسارتزدایی جمعی از نظریههای تابع بزهدیدهمداری حمایتی است که گستره آن ترمیم خسارات مادی، عاطفی و حتی پزشکی را شامل میشود.
ملاحظات اخلاقی: موارد مربوط به اخلاق در پژوهش و نیز امانتداری در استناد به متون و ارجاعات مقاله تماماً رعایت گردید.
نتیجهگیری: در حقوق کیفری ایران، به جز بحث ضمان عاقله که نهادی استثنایی و برگرفته از فقه جزایی است، نص خاصی مرتبط با خسارتزدایی جمعی و جبران ضرر و زیان وارده بر بزهدیده خارج از سیستم عدالت قضایی وجود ندارد و رویه قضایی نیز در عمل به این مهم گرایشی نشان نداده است. از این رو توصیه میشود اصل مسؤولیت مطلق دولت در جبران کامل خسارات وارده بر بزهدیدگان توسط سیاستگذار جنایی به رسمیت شناخته شود.
- بزهکار؛ بزهدیده؛ خسارتزدایی؛ مبانی هنجاری؛ دولت
ارجاع به مقاله
مراجع
KordAlivand R. Victim and Victimology. 2nd ed. Tehran: Majd Press; 2009. [Persian]
Haji Dehabadi A. Victim Confiscation Offender. Figh & Law J 2005; 12(2): 97-111. [Persian]
Rayejian Asli M. International Victimimology, Rights of Victims. 1st ed. Tehran: Shahr Danesh Press; 2013. p.39. [Persian]
Donner W. Victimology. 6th ed. USA: Anderson Publishing; 2012.
Moriarty J. Controversies in victimology. 2nd ed. Virjinia: Anderson Publishing; 2014. p.21.
Rayejian Asli M. Victimology & Criminal Sciences. 1st ed. Tehran: Shahr Danesh Press; 2012. p.114. [Persian]
Hall M. Victim of Crimes. 3rd ed. Paris: Palgrave Macmilan Press; 2017. p.64.
Abrandabadi AH. Criminal Policy. 7th ed. Tehran: Shahid Beheshti University Press; 2018. p.40. [Persian]
Bazyar A. Govermental Remedy for Victims. 4th ed. Tehran: Tarbiat Modarres University Press; 2007. p.23. [Persian]
Katuzian N. Compulsory Responsibility. 18th ed. Tehran: Tehran University Press; 1998. p.233. [Persian]
European Convention on the Compensation of Victims of Violent Crimes Strasbourg, 24/11/1983.
Fallahi A. Comparative Study on Victim Compensation. 1st ed. Tabriz: Tabriz University Press; 2009. p.14. [Persian]
Wolhuter L. Victimization and Rights. 4th ed. USA: Rutledge-Cavendish Press; 2009. p.200.
Abrandabadi AH. Introduction to Criminal Policy. 2nd ed. Tehran: Mizan Press; 2013. p.130. [Persian]
Wolbert Burgess A. Victimology: Theories. 7th ed. Canada: Jones Publisher; 2018. p.210.
Walklate S. Handbook of Victims and Victimology. 4th ed. London: Rutledge Press; 2017. p.110.
Kett M. International Handbook of Victimology. 6th ed. USA: CRC Press; 2019. p.58.
- چکیده مشاهده شده: 183 بار
- pdf دانلود شده: 35 بار