فصلنامه نفس

مقدمه: هزاره جدید را عصر اطلاعات نام نهاده اند، عصری که در آن شاهد ظهور فناوری های اطلاعاتی و ارتباط هستیم. توسعه سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات بر تمامی زمینه ها از جمله مراقبت های بهداشتی تاثیر گذاشته است. سواد سلامت به طور وسیعی به عنوان یک تعیین کننده سلامت و الویت در دستور کار سیاست سلامت همگانی در نظر گرفته می شود. کم بودن سواد سلامت با سطح پایین سلامت، نابرابری های گسترده تر و هزینه های بالاتر نظام سلامت همراه است. لذا هدف از این مطالعه سنتزپژوهی نقش رسانه های جمعی در سواد سلامت بیماران می باشد.
روش کار: این مطالعه، یک مطالعه کیفی به روش سنتز پژوهی از طریق تحلیل پژوهش های انجام شده با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی IJET ، Google scholar ، Scopus، Science direct می باشد.
نتایج: از مطالعه 20 مقاله 460 کدگذاری باز استخراج گردید و سپس 58 کدگذاری محوری استخراج شد و سپس به 8 کدگذاری انتخابی رسیدیم. این 8 بعد عبارتند از سیاستگذاری، نیازسنجی در آموزش، برنامه ریزی، الویت بندی کانال های ارتباطی، سودمندی اطلاعات، جذابیت اطلاعات، توانمندی بیماران، اثربخشی آموزش است.
بحث و نتیجه گیری: جدی گرفتن موضوع سلامت و رسانه های جمعی و اجرای سیاست های کلان سلامتی از سوی تمام دستگاه های متولی امر سلامت و رسانه و ترویج و نهادینه سازی صحیح این سیاست ها از طریق انعکاس جذاب و تاثیرگذار رسانه ها می تواند بر روی باورهای غلط مرتبط با سلامتی در مردم تاثیر بگذارد و سلامت افراد جامعه را متحول سازد.

شواهدی وجود دارد که تحریک پیاز بویایی (OB) در طی تنفس از طریق بینی باعث ایجاد نوساناتی هماهنگ با تنفس در مناطق گسترده¬ای از نواحی نئوکورتکس و ساب¬کورتیکال می¬شود. اما اثر اعمال جریان هوا در بینی بر نوسانات قشر پیش پیشانی میانی (mPFC) به عنوان ناحیه¬ای مهم در پردازش اطلاعات مغزی بررسی نشده است. در این مطالعه پتانسیل میدانی موضعی نواحی OB و mPFC در دو گروه موش صحرایی تحت تهویه مکانیکی با/بدون اعمال جریان هوای بینی (با فرکانس 1 Hz) ثبت و آنالیز شد. اعمال جریان هوا در بینی باعث تحریک قشر پیش پیشانی و افزایش توان فرکانس 1 Hz در این ناحیه شد. در نتیجه ما پیشنهاد می¬کنیم که اعمال جریان هوا در بینی می¬تواند به عنوان روشی غیرتهاجمی برای تحریک ناحیه mPFC معرفی شود و فعالیت الکتریکی این ناحیه را افزایش دهد.

هدف: در این مطالعه، به بررسی میزان بیان miR-601 در زنان و مردان مبتلا به سرطان ریه و ارتباط آن با استعمال سیگار، سن و جنسیت بیماران پرداخته شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، سرم 80 بیمار (54 مرد و 26 زن) مبتلا به سرطان ریه در مراحل مختلف بیماری جمع آوری شد. مقدار کل RNA سلولی استخراج و با استفاده از RT-PCR میزان بیان miR-601 مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: میزان بیان miR-601 به طور معنادار در مراحل 2، 3 و 4 بیماری کاهش پیدا کرد. این در حالی می‌باشد که بیان این میکرو RNA در مرحله اول بیماری تغییر معناداری را نشان نداد.
نتیجه گیری: مقدار بیان miR-601 می‌تواند به عنوان یک نشانگر زیستی جهت پیش بینی مراحل سرطان ریه مورد استفاده قرار بگیرد. افزایش سن به همراه استعمال سیگار می‌تواند به عنوان دو فاکتور خطر مهم در ابتلا به سرطان ریه در هر دو گروه مردان و زنان مورد توجه باشد.

.

زمینه: بيماري‌هاي انسداد مزمن ريه (COPD) يک بيماري مزمن ريوي است که مشخصه آن انسداد پيشرونده مجاري تنفسي به صورت برگشت‌ناپذير است که به سه صورت آمفيزم، برونشيت مزمن و بيماري راه‌هاي هوايي کوچک رخ مي‌دهد. هدف اين مطالعه تشخيص مايکوپلاسما پنومونيه در ترشحات تنفسي بيماران مبتلا به COPD به روش PCR بود.
روش: در مطالعه حاضر 100 بيمار مبتلا به COPD مورد ارزيابي قرار گرفتند که از اين تعداد، 54 نفر مرد و 46 نفر زن بودند، 44 نفر از بيماران مقيم شهر و مابقي در روستا اقامت داشتند. آزمایشات مولکولی با استفاده از کیت‌های تجاری و با استفاده از پرایمر‌های طراحی شده انجام گردید.
یافته‌ها: تعداد موارد مثبت از نظر باکتري در مورد مايکوپلاسما پنومونيه 4 نفر از 100 نفر با روش کيت مثبت شدند و 3 نفر از 100 نفر با روش دوم PCR مثبت شدند.
نتیجه گیری: به طور کلی می توان ‌چنين بیان نمود که روش مولکوليPCR با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي قادر است مايکوپلاسما پنومونيه را در ترشحات تنفسي شناسايي نمايد.

زمینه: هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر شنیدن موسیقی مهیج بر شاخص های آسیب عضلانی پس از یک جلسه فعالیت شدید بی هوازی در مردان هندبالیست بود.
روش: آزمودني ها به طور تصادفي به دو گروه (A:n=8, B:n=8) تقسيم شدند. گروه A با 60 درصد و گروه B با 80 درصد يک تکرار بيشينه در دو جلسه با فاصله 36 ساعت (بدون موسیقی (A1, B1) و با موسیقی (A2, B2)) تمرين کردند.
یافته ها: در گروه A2 میزان CK طی مراحل1تا2 افزایش معنی دار (P≤0.05) و طی مراحل2تا3 کاهش غیرمعنی داری یافت، روند مشابهی نیز برای LDH در گروه B1 مشاهده شد. همچنین میزان CKMB در گروه B1 از مرحله 1تا2 افزایش معنی دار و 2تا3 کاهش معنی داری داشت (P≤0.05). تغییرات الدولاز نیز بین گروه های A1 با A2، A2 با B1 و A2 با B2 طی مراحل 1تا2 تفاوت معنی داری داشت (P≤0.05).
نتیجه گیری: مکانیزم های مرکزی و عصبی که هنگام شنیدن موسیقی فعال هستند هیچ ارتباطی با پارگی تارهای عضلانی ندارند و این آسیب ها بیشتر به علت تخریب ساختار سلولی هستند و میزان آنها تحت تأثیر میزان استحکام ساختارهای درون و برون سلولی می باشد.

.