نانوفناوری RNA و کاربرد آن در ژن درمانی سرطان ریه
فصلنامه نفس,
دوره 1 شماره 2 (1393),
6 شهریور 2014,
ماکرومولکولهای زیستی اعم از RNA، DNA و پروتئینها به دلیل دارا بودن پتانسیلهای ذاتی ویژه، به عنوان واحدهای ساختاری برای تهیه نانوابزارها، بکار گرفته میشوند. پروتئینها در نانوزیستفناوری بصورت گسترده مورد استفاده قرار گرفتهاند و نانوفناوری DNA نیز از جوانب بسیاری مطالعه شده است. اما مفهوم نانوفناوری RNA اخیراً مطرح گردیده است و اولین شواهد مبنی بر ساخت نانوذرات RNA از طریق فرایند خودساماندهی چندین مولکول RNA طبیعی یا مهندسی شده، در سال 1998 مطرح شد. از آنجایی که مولکولهای RNA به مانند DNA به سهولت قابل دستورزی بوده و مثل پروتئینها دارای تنوع بسیار در ساختار و عملکرد خود هستند، در نانوزیستفناوری بسیار مورد توجه واقع شدهاند. نانوذرات RNA طی فرایند خودسامانده و با استفاده از میانکنشهای هماهنگ، بین مولکولهای RNA گرد هم میآیند و ساختارهای دو یا سه بعدی را ایجاد میکنند. اولین و بهترین RNA با کاربرد نانوفناوری که تاکنون شناخته شده، موتور packing RNA باکتریوفاژ 29φ است که قابلیت ایجاد دیمر، تریمر و هگزامر را داراست. به این نانوذرات، میتوان مولکولهای درمانی، تشخیصی و گیرندهها، اعم از siRNAها، ریبوزیمها و آپتامرهای RNA را متصل نمود. از جمله عوامل درمانی قابل استفاده، siRNAهای طراحی شده علیه سرطان ریه است. در این سرطان، بافت بدخیم در یک یا هر دو ریه رشد میکند. سرطان ریه یکی از همهگیرترین سرطانها در سراسر جهان است و بیش از 80% بیماران در کمتر از ۵ سال از زمان شناسایی بیماری، جان خود را از دست میدهند. از بين همه siRNAهاي مورد استفاده براي درمان سرطان ريه، siRNAهاي ژنهاي KRAS و P53 تأثير بيشتري در بهبودي اين بيماري نشان دادهاند. در این مقاله، مفاهیم مربوط به ساختار و عملکرد RNAهای مورد استفاده در نانوزیستفناوری، رویکردهای مورد استفاده به منظور مهندسی یا ساخت این RNAها و تبدیل آنها به نانوذرات کاربردی مرور گشته و نقش آنها در درمان سرطان ریه بررسی شده است.