مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت‌های ویژه ایران

  خلاصه پیشینه و هدف: کاتتریزاسیون ورید مرکزی یک روش مهم برای کودکانی است که تحت عمل جراحی قلب قرار می گیرند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تکنیک لندمارک آناتومیک توسط فلو بیهوشی قلب پس از گذراندن شش ماه از دوره آموزشی در دسترسی به ورید ژوگولار داخلی در کودکان  کمتر از 6 سال تحت عمل جراحی مادرزادی قلب بود. مواد و روش ها: در مجموع 70 کودک کمتر از 6 سال که تحت جراحی قلب قرار گرفتند همراه با  کاتتریزاسیون ورید ژوگولار داخلی ، به صورت آینده نگر تجزیه و تحلیل شدند. تمام کاتریزاسیون ها توسط دستیاران فلوشیپ بیهوشی قلب (که 6 ماه تحت آموزش بودند ) انجام شد. اطلاعات شامل مشخصات دموگرافیک، میزان موفقیت و عوارض جانبی مرتبط با کاتتر ثبت شد. نتایج: میزان موفقیت در قرار دادن کاتتر در ورید ژگولار داخلی راست در اولین تلاش 68/5 % بود (48 مورد ) میزان موفقیت در تلاش های دوم و بیشتر 21/5 % (15 مورد ) و میزان شکست (تعبیه کاتتر از فرید مرکزی دیگر ورید فمورال یا ساب کلاوین )  10%  ( 7 مورد ) بود . در اولین تلاش موفق، بیشترین موارد بدون عارضه بوده اند 48/5%  (34 مورد )  و در دومین و چندین تلاش موفق (حداکثر 4 بار )، عارضه آریتمی غالب بوده است و نیز  پانکچر شریانی در مجموع  51/5 %    ( 36 مورد ) مشاهده شد. نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که به نظر می رسد هنوز تکنیک لندمارک آناتومیک توسط اپراتورهای با تجربه در کودکان تحت عمل جراحی قلب مادرزادی، ایمن و موثر است.

زمینه و هدف: ترامادول يک داروي شبه‌مخدر سنتتیک با ساختار هیدروكلريد و اثرات مركزي بوده و مسمومیت با آن موجب درگیري شديد دستگاه عصبي میگردد. از آنجا که يکي از بیشترين دلايل مسمومیت دارويي در سالهاي اخیر در ايران مسمومیت با ترامادول بوده است، پژوهش حاضر با هدف بررسي فراواني عوارض شايع مصرف ترامادول و پیامد نهايي آن در بیماران مراجعه كننده به اورژانس بیمارستان شهید بهشتي قم طی سالهاي  1397الی 1398 صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: اطلاعات 180 بیمار واجد شرایط دچار مسمومیت حاد با ترامادول از پرونده ایشان جمع‌آوري شده و متغیرهای دموگرافیک و يافته‌هاي بالیني از قبیل كاهش سطح هوشیاري، تشنج، علایم گوارشي، قلبي، تنفسي و پیامدهای ناشی از مسمومیت به صورت بستري زير 12 ساعت و بالای 12 ساعت در اورژانس، بستري در ICU و مرگ ثبت گردید. داده ها وارد نرم افزار22 SPSS شده و از آزمون های آماری مناسب جهت آنالیز استفاده گرديد. سطح معني‌داري زير 0.05 تعیین شد. یافته‌ها: شايعترين عارضه ايجاد شده، علايم گوارشي (37%) و سپس به ترتیب تشنج (34%)، كاهش سطح هوشیاري (33%)، علايم قلبی (13%) و دپرسیون تنفسي(7%) بوده است. ارتباط آماري معناداري بین میزان مصرف ترامادول با علایم گوارشی،  کاهش سطح هوشیاری، بستری در اورژانس و ICU وجود داشت ( p<0.05) نتیجه‌گیری: میزان مصرف ترامادول با بروز علايم گوارشي، كاهش سطح هوشیاري و بستري بیماران در اورژانس وICU ارتباط مستقیم داشته و همچنین بین فاصله مصرف تا زمان بستري بیمار در اورژانس با علايم قلبي و مرگ، ارتباط وجود دارد.

زمینه و هدف: هدف از تریاژ، طبقه بندی و رسیدگی به بیماران بر اساس شدت آسیب در پنج سطح از اولویت است. اما ممکن است خطای تریاژ بصورت قراردادن بیماران در طبقه‌ای پائین‌تر (تریاژ سبک) یا بالاتر (تریاژ سنگین) از وضعیت واقعی رخ داده و منجر به انتظار و بدتر شدن وضعیت بیماران شده و یا دسترسی بیماران نیازمند مراقبت فوری را محدود کند. این مطالعه با هدف ارزیابی میزان دقت تریاژ انجام شده برای بیماران در اورژانس بیمارستان شهیدبهشتی قم و بررسی پیامدهای آن انجام شده‌است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی گذشته‌نگر، از میان پرونده‌های پزشکی بیماران پذیرش‌شده در بخش اورژانس، 456 نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب و اطلاعات موجود در فرم تریاژ و پیامد بیماران جمع‌آوری شد. بررسی دقت تریاژ از طریق مقایسه تریاژهای انجام شده توسط پرستار با تریاژ استاندارد ESI انجام شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارspss و در نظر گرفتن سطح معناداری 0.05 بررسی شدند. یافته ها : از بین456 بیمار 92.8%بیماران ترخیص، 5.7% بستری و 1.5% بیماران فوت کرده‌اند. در بررسی دقت تریاژ 76.1% تریاژ صحیح، 5.7% تریاژ سبک و 18.2% تریاژ سنگین شده‌اند. بین پیامد نهایی بیماران و دقت تریاژ ارتباط معناداری وجود نداشت. بیشترین علت مراجعه بیماران  به اورژانس، تروما بوده (48%) و بیشترین میزان خطای تریاژ نیز در مراجعین بعلت تروما رخ داده است. ارتباط معناداری بین علت مراجعه و دقت تریاژ وجود داشت ( 0.002=p) نتیجه‌گیري: بیشترین خطای تریاژ در بیشترین علت مراجعه بیماران (تروما) رخ داده است. میزان خطای تریاژ اورژانسم 23.9 درصد و بیشتر بصورت تریاژ سنگین بوده است (%18.2) اگرچه این خطای تریاژ پیامد خطرناکی برای بیماران نداشته و بیشتر این بیماران ترخیص شده اند، با این حال برای کاهش خطا، ارتقای دانش و مهارت پرستاران تریاژ توصیه میشود.

زمینه و هدف: سکته حاد مغزی، مانند حمله قلبی و یا تروما، یک مورد اورژانس بوده و بررسی ودرمان آن باید به صورت اورژانسی و بدون اتلاف وقت صورت گیرد. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی حضور پرسنل ویژه استروک بروی فاصله زمانی بین ورود بیمار دچار سکته حاد مغزی به بخش اورژانس تا شروع درمان آنتی ترومبولیتیک در بیماران سکته حاد مغزی بوده تا با بررسی عوامل احتمالی تاخیر در شروع درمان، در روند بهبود این مراحل اقدام شود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی بروی 250 بیمار سکته حاد مغزی در دو گروه 125 نفره صورت گرفت. اطلاعات بیماران با استفاده از پرسشنامه خودساخته جمع آوری شده و نتایج با نرم افزار آماری مقایسه و آنالیز گردید. جمع آوری اطلاعات در گروه مداخله توسط یک تیم ویژه استروک از پرستاران  بخش اورژانس که آموزش دوره استروک را گذرانده بودند، و در گروه کنترل توسط پرسنل بخش اورژانس صورت گرفت. نتایج: در هر دو گروه بیشترین بیماران در بازه سنی 51-65 سال بوده و تفاوت معناداری بین بازه سنی بیماران در دو گروه گروه یافت نشد. اما متغیر های اصلی مورد مطالعه شامل زمان تزریق، زمان ویزیت متخصص طب اورژانس، زمان انجام سی تی اسکن مغزی، زمان ویزیت متخصص اعصاب، زمان انتقال به بخش استروک، زمان اخذ رضایت و مدت Door to needle با هم تفاوت آماری معناداری داشتند (P=0.000). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد حضور پرسنل ویژه استروک همزمان با ورود بیمار به بخش اورژانس، باعث کاهش فاصله زمانی بین ورود بیمار دچار سکته حاد مغزی تا شروع درمان آنتی ترومبولیتیک شده و این کاهش زمان در انجام  اقدامات اورژانسی مربوطه، میتواند درکاهش عوارض و ناتوانی های ناشی از سکته حاد مغزی، و کاهش بار بیماری این بیماران موثر باشد.

افسردگی پس از زایمان یک اختلال خلقی است که موجب تضعیف رابطه مادر و کودک، تاثیر منفی بر سلامت روان، کیفیت زندگی زناشویی و اعضای خانواده می شود. افسردگی پس از زایمان به عوامل متعددی بستگی دارد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف دستیابی به افسردگی پس از زایمان و آپگار نوزاد در زایمان طبیعی با بی دردی و بدون بی دردی انجام شد. پژوهش حاضر در سال 1400 انجام شد. طی این پژوهش 120 خانم مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شهر قم که یک ماه تا چهل روز از زایمان آنها گذشته بود، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه استاندارد ادینبرگ و اطلاعات دموگرافیک بودند. جهت انجام تجزیه و تحلیل از نرم افزار Spss-25 و جهت تحلیل مسیر از Smart Pls استفاده شد. میانگین و انحراف معیار افسردگی در این نمونه 05/7± 7/12 محاسبه شد. میزان افسردگی پس از زایمان متوسط روبه بالاست. نمره آپگار نوزاد، جنسیت نوزاد، زایمان طبیعی با بی دردی و بدون بی دردی در میزان افسردگی نقش چندانی ندارد. جهت پیشگیری این اختلال پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی و حمایتی طی بارداری و پس از زایمان مادر و همسر اجرا شود و با ارجاع به موقع مادران از عوارض این اختلال پیشگیری شود.

چکیده: مقدمه: انتونوکس یک روش مؤثر وپرطرفدارکاهش درد زایمان است. هدف این تحقیق بررسی آثارجانبی نیتروس اکساید برمادر وجنین است. روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی روی 178 زن حامله ترم شکم اول کاندید زایمان طبیعی دردوگروه‌89 نفره مداخله و کنترل انجام شد. گروه‌مداخله بعد از ورود به فاز فعال زایمان ازکپسول انتونکس وگروه‌کنترل ازکپسول اکسیژن استفاده کردند. مشخصات مادر، شواهد دکولمان قبل و بعد از زایمان، روش زایمان، دفع مکونیوم ، آپگار دقیقه 1 و 5 نوزاد و تهوع و استفراغ، سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان و بی حسی زبان ومیزان خونریزی وhb اولیه و 6 ساعت بعد از زایمان ثبت شد. یافته‌ها:  نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمره درد در ساعت اول تا پنجم در گروه‌ انتونکس بطور معناداری کمتر از گروه‌ اکسیژن بوده‌است(001/0P value<). اما در ساعت شش بعد از مداخله، نمره درد در گروه‌ انتونکس با میانگین ±0/98/8 اختلاف معناداری با گروه‌ اکسیژن با میانگین0/9 9/0± نداشته‌است(05/0P value>). از سوی دیگر بررسی عوارض مادری و نوزادی نشان داد که بروز افت هموگلوبین در گروه اکسیژن بطور معناداری بیش از گروه انتونکس بوده‌است(001/0P value<)؛ اما دو گروه‌از لحاظ دکولمان طی زایمان، زایمان تسریع شده، مکونیوم جنینی، آپگار دقایق 1 و 5 و نوع زایمان(طبیعی یا سزارین)  اختلاف معناداری با یکدیگر نداشته‌اند(05/0P value>). نتیجه گیری: استفاده ازانتونکس به عنوان بی دردی زایمان عوارض مهمی روی مادر و نوزاد ایجاد نمیکند ولی باعث عوارض زودگذری نظیر خواب آلودگی، خشکی دهان، سرگیجه و تهوع و بی حسی زبانی می‌شود. کلمات کلیدی: درد زایمان، زایمان بی درد، انتونکس