مروری بر نیرومندسازی پس فعالی و تأثیر آن بر پیامدهای عملکرد حرکتی
مجله سلامت و ورزش: رویکردهای نوین (سورن),
دوره 3 شماره 2 (1401),
1 August 2022,
https://doi.org/10.22037/soren.v3i2.43731
پاسخ عضله به محرکهای ارادی یا القا شده الکتریکی توسط سابقه انقباضی آن تحت تأثیر قرار می گیرد. خستگی بارزترین اثر انقباض است که بوسیله ناتوانی عضله در تولید سطح نیروی موردانتظار منعکس میشود. با این حال، خستگی میتواند همراه با نیرومندسازی پس فعالی (PAP) باشد که برای بهبود عملکرد عضلانی، به ویژه در تمرینات استقامتی و فعالیتهای سرعتی و قدرتی به کار گرفته می شود. تعدادی از مطالعات اخیر اصول PAP را در عملکرد حرکتی کوتاه مدت بکار برده اند، همانطور که از آن بعنوان پایه و اساسی برای تولید بلندمدت تغییرات عصبی عضلانی از طریق تمرینات پیچیده بهره برده اند. تمرین پیچیده استراتژی تمرینی است که شامل اجرای یک تمرین مقاومتی سنگین (HRE) قبل از انجام یک حرکت انفجاری با ویژگیهای بیومکانیکی مشابه است که به عنوان یک جفت پیچیده نامیده میشود. اختلافات میان نتایج مطالعات مختلف تا حدی به دلیل تفاوت در روششناسی و طراحی، حالت و شدت HRE، طول فاصله استراحت در و بین جفتهای پیچیده، نوع فعالیت انفجاری، سابقه تمرینی و ماهیت متغیرهای وابسته است. اما واضح است تحقیقات بیشتری برای روشن شدن اهمیت عملکردی PAP به ویژه اثربخشی تمرین پیچیده در ایجاد سازگاری عصبی عضلانی طولانی مدت موردنیاز است. عملکرد بهینه زمانی رخ میدهد که خستگی کاهش یافته، اما اثر نیرومندسازی همچنان وجود دارد. PAP با استفاده از انقباضات تکانه الکتریکی القا شده نشان داده شده و به فسفوریلاسیون زنجیره های سبک تنظیم کننده میوزین نسبت داده شده است که اکتین و میوزین را نسبت به +Ca2 حساس تر میکند. با این حال، اهمیت PAP برای کاربرد عملکرد به خوبی ثابت نشده است. این مطالعه مروری به بررسی مطالعات مختلف برای درک بهتر اثر PAP بر عملکرد حرکتی پرداخته است.