مالکیت معنوی در رجیستری ها
فصلنامه نفس,
دوره 2 شماره 1 (1394),
5 خرداد 2015
چکیده
مالکیتهای معنوی، حقوق است که برای تراوشات ذهنی و آثار فکری خلق شده پدیدآورندگان در نظر گرفته میشود. مالکیت معنوی برای اولین بار در سال ۱۹۷۹ در مقالهای در مجله مانتلی رویو (Monthly Review Magazine) عنوان شد. ایران در سال ۱۳۳۷ به قانون بینالمللی حمایت از مخترعین مصوب پاریس ۱۸۸۳ پیوست. همچنین قانون حمایت از حقوق مولف در سال ۱۳۵۰ تصویب شد. گرچه ایران از سال ۲۰۰۱ به سازمان جهانی مالکیت فکری پیوسته اما تنها ناظر کنوانسیونهای حمایت از آثار ادبی بوده است.
در سالهای اخیر رجیستری (Registry) یا ثبت و جمعآوری نظاممند دادههای یک نوع بیماری خاص یا تروما و روشهای درمانی و مداخلهای به صورت گستردهای در حال انجام است. گرچه اطلاعات و گزارشات گردآوری شده و نیز استفاده از آنها برحسب نوع رجیستری تفاوت هایی دارند، اما اصول رجیستری و مالکیت معنوی مربوط به هر کدام از قواعد یکسانی پیروی میکند. رجیستری بیماریها نقش بزرگی نه تنها در ارتقا کیفیت درمان بلکه در افزایش سطح دانش پزشکی در زمینه تشخیص و روشهای درمانی، ارائه مراقبت بهتر به بیماران، و تسهیل پژوهشهای پزشکی مرتبط با یک بیماری خاص دارد.
این نوع مالکیت بر خلاف هر گونه مالکیت دیگر، غیر قابل انتقال است و ترکیبی از حقوق مادی و معنوی است که مربوط به شخصیت انسان میباشد، بطوریکه حتی در بند ۲۷ حقوق بشر از آن یاد شده است. در بحث مالکيت، داراييهاي فکري به دو نوع مالکيت معنوی و مادی تقسیم میشود که حقوق معنوی آن به هیچ عنوان قابل خرید و فروش نیست.
- .
ارجاع به مقاله
مراجع
- چکیده مشاهده شده: 89 بار
- pdf دانلود شده: 43 بار