فصلنامه نفس

چکیده

مقدمه: ویروس کرونا به دلیل همه‌گیری موجب درگیری شدید و خستگی پرستاران شده و بر روی کیفیت زندگی آنها اثر گذاشته است.

هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی کیفیت زندگی براساس سرمایه‌های روانشناختی و ارزش‌های شخصی با نقش واسطه‌ای تمایزیافتگی خود در پرستاران بخش کرونا بود.

روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش شامل پرستاران زن و مرد شاغل در بخش کرونای بیمارستان‌های شهر قم در نیمه اول سال 1400 بود. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و ملاک‌های ورود و خروج تعداد 162 پرستار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت  زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996)، پرسشنامه سرمایه‌های روانشناختی لوتانز (2007)، زمینه‌یاب ارزش‌های شخصی شوارتز (2006) و پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورون و همکاران (2003) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد.

یافته‌ها: براساس یافته‌های پژوهش، متغیرهای سرمایه‌های روانشناختی و ارزش‌های شخصی دارای اثر مستقیم و معنادار بر کیفیت زندگی بوده و به ترتیب قادر به پیش‌بینی 14% و 15% از کیفیت زندگی می‌باشند. همچنین سرمایه‌های روانشناختی و ارزش‌های شخصی به‌واسطه نقش تمایزیافتگی خود به ترتیب 15% و 51% کیفیت زندگی را تبیین نموده‌اند.

نتیجه‌گیری: سرمایه‌های روانشناختی و ارزش‌های شخصی می‌توانند سبب افزایش کیفیت زندگی شوند و همچنین تمایزیافتگی خود می‌تواند نقش واسطه‌ای بر رابطه میان سرمایه‌های روانشناختی و ارزش‌های شخصی با کیفیت زندگی داشته باشد.