تشخیص آپنه بر اساس آنالیز تغییر پذیری فرکتالی سیگنال الکتروانسفالوگرافی مغز در بیماران مبتلا به آپنه حین خواب
فصلنامه نفس,
دوره 1 شماره 4 (1393),
6 March 2015
چکیده
بیماری آپنه درحین خواب یکی از اختلالات شایع خواب به شمار میآید که موجب عدم امکان تنفس مناسب در حین خواب میشود و اثرات مخرب مستقیم و همچنین جانبی بر روی بدن انسان دارد. در حال حاضر آزمون پلیسمنوگرافی روش استاندارد تشخیص آپنه انسدادی خواب است. پلیسمنوگرافی یک آزمون تشخیصی گران قیمت است زیرا نیاز به بستری شدن بیمار به مدت یک شب در آزمایشگاه خواب و حضور افراد متخصص برای تشخیص دارد. با توجه به پیچیدگی و هزینه بالای این آزمون، تاکنون تلاشهایی برای توصیف وقفههای تنفسی از طریق تغییرات ضربان قلب و الکتروانسفالوگرام که در ثبتهای معمول سیگنال قابل مشاهده میباشد انجام شده است. از آنجاییکه ریتمهای بدن انسان الگویی آشوبگونه و رفتاری غیر خطی و ناپایدار دارند، خواص آنها در طول زمان تغییر میکند. آنالیز غیرخطی پارامترهای بدن اطلاعات ارزشمندی را درباره رفتار بدن به هنگام بیماری و مقایسه آن با حالت نرمال جهت بررسی دقیقتر ماهیت و علل پاتوفیزیولوژیک بیماریها در اختیار محققان قرار میدهد. هدف از انجام این تحقیق، تشخیص زمانهای رخداد آپنه از طریق سیگنال الکتروانسفالوگراف (EEG) میباشد. در این مطالعه، تحلیل نوسانات بیرونده شده (DFA) که یک روش آنالیز غیرخطی است، جهت بررسی EEG در زمان آپنه بر روی مغز به کار گرفته شد. پس از انجام مرحله پیش پردازش جهت حذف نویز و آرتیفکت، بازههای خواب سالم و آپنه از یکدیگر تفکیک و میزان تغییرپذیری فرکتالی محاسبه شد. مشاهدات نشان میدهند که بین ساختارهای فرکتالی در هنگام وقوع آپنه و خواب سالم در مراحل یک و دو خواب non-REM و همچنین در خواب REM، تفاوت معناداری وجود دارد (0/05>P). بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آپنه بر روی فعالیتهای قشر مغز اثرگذار بوده و با استفاده از تغییرپذیری فرکتالی ایجاد شده در EEG، میتوان زمان آپنه را تشخیص داد. همچنین با توجه به اینکه تغییرات ساختار فرکتالی قبل از وقوع آپنه نمایان میشوند، میتوان با استفاده از آنالیز نوسانات بیرونده شده سیگنال EEG، آپنه را پیش از وقوع آن پیش بینی کرد.
- آپنه
- تحلیل نوسانات بیرونده شده
- سیگنال مغزی
- آنالیز غیرخطی
ارجاع به مقاله
- چکیده مشاهده شده: 287 بار
- PDF دانلود شده: 139 بار