مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت‌های ویژه ایران

چكيدهمقدمه و هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسي تأثير دوز وريدي ميدازولام و فنتانيل داخل وريدي به عنوانپيشداروي بيهوشي بر روي اضطراب و در نتيجه بر روي تغييرات هموديناميك خانمهاي باردار به دنبال آنستزياسپاينال است.مواد و روشها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي ( RCT ) دو سو كور، 145 خانم بارداركانديد سزارينبه صورت تصادفي در سه گروه تقسيم شدند. ميزان استرس بيماران در بدو ورود به اتاق عمل با استفاده ازپرسشنامه DASS2 مورد ارزيابي قرار گرفت. در بيماران گروه اول (ميدازولام) 1 ميليگرم ميدازولام (با حجم 1سي سي)، در گروه دوم (فنتانيل) 50 ميكروگرم فنتانيل (با حجم 1 سي سي ) و در گروه سوم (كنترل) يك سيسي سالين نرمال قبل از انجام پرپ و درپ اسپاينال آنستزي، به صورت وريدي تزريق شد. پس از انجام آسنتزياسپاينال در پوزيشن خوابيده به پهلو براي تمامي بيماران متغيرهاي سن، شاخص توده بدني، طول مدت سزارين،سطح حسي بلوك، گراويديتي، ضربان قلب، فشار خون سيستولي، دياستولي ومتوسط شرياني (قبل از انجاماسپاينال آنستزي و هر يك دقيقه تا 5 دقيقه و سپس هر 5 دقيقه تا انتهاي عمل) و آپگار بدو تولد نوزاد موردبررسي قرار گرفت. اطلاعات حاصله با استفاده از نرمافزار SPSS ورسيون 22 آناليز شد.

مقدمه: سيستوسكپي يك روش مؤثر مطمئن و آسان براي تشخيص و پيگيري در بيماران با هماچوري، نشانههايراه ادراري تحتاني و تومورهاي مثانه و يكي از رايجترين آزمونها در بيماران سرپايي اورولوژي در كلينيكهااست. در مقايسه با سيستوسكپي انعطاف ناپذير، سيستوسكپي انعطاف پذير سبب درد كمتري ميشود و با علائمكمتري بعد از انجام فرآيند همراه است. اگر چه سيستوسكپي انعطاف پذير معمولاً به خوبي تحمل ميشود وليبعضي از بيماران به خصوص در لحظه ورود سيستوسكوپ احساس ناراحتي ميكنند. ( 1، 2 و 3) روشهايمتعددي براي كاهش درد بعد از عمل سيستوسكپي وجود دارند كه هر يك كارآيي و اثربخشي خاص خود را داردو لذا نياز به انجام مطالعات مختلف جهت تعيين و مقايسه ميزان اثربخشي روشهاي مختلف وجود دارد. در اينمطالعه به مقايسه اثر متوكسي فلوران و ژل ليدوكائين بر روي درد بعد از سيستوسكپي پرداختيم.مواد و روشها: در اين مطالعه مداخلهاي كه به صورت كارآزمايي باليني تصادفي غير كور انجام شد، بيمارانبين 20 تا 55 سال تحت سيستوسكپي پس از اخذ رضايتنامه كتبي (بعد از اداي توضيحات لازم) وارد مطالعهشدند. در ادامه بيماران به صورت تصادفي ساده (يكي در ميان) در دو گروه قرار گرفتند كه يك گروه 15 دقيقهقبل از انجام عمل 20 سي سي ژل ليدوكائين 2 درصد گرفته و يك گروه 10 - 8 نفس عميق از متوكسي فلوراناستنشاق كردند. در ادامه ضربان قلب، فشار خون، اشباع اكسيژن شرياني و درد (براساس نمره عددي درد از صفرتا 100 ) قبل از مداخله، هنگام تجويز دارو، هنگام ورود دستگاه، هنگام بررسي داخل مثانه، بلافاصله بعد از عملو 15 دقيقه بعد از عمل بررسي و در دو گروه مقايسه شدند.در هر مقطعي از مطالعه در هر گروه اگر بيمار درد بانمره بيشتر از 30 پيدا كرد (بر اساس مقياس ديداري درد استاندارد شده) الفنتانيل ده ميكروگرم در هر كيلوگرمتجويز و ميزان مصرف الفنتانيل در دو گروه مقايسه شد. براي تجويز متوكسي فلوران از پنتراكس استنشاقيهمراه activated charcoalscavenging chamber استفاده كرديم. (غلظت متوكسي فلوران % 7/ 0- 5/ 0)به هر بيمار حداكثر 1 ويال (معادل 3 ميليليتر) بدون همراهي با اكسيژن مكمل تجويز شد( 4). دو هفتهبعد BUN,Cr,SGPT,SGOT ,Alkaline phosphatase بيماران اندازهگيري شد.

چکيده:مقدمه و هدف:پنوموني وابسته به ونتيلاتور يکي از عوارض ونتيلاسيون مکانيکي است و تشخيص آن در نظام مراقبت بر اساس قضاوت های کلينيکی، باعث تفاوت زياد در امر گزارش‌دهي مي‌شود. مراکز پیشگیری و کنترل بیماری ها براي رفع اين موانع از سنجه هاي عيني (وقايع وابسته به ونتيلاتور) استفاده کرده است. با توجه به اینکه در ایران برای نظام مراقبت و گزارش دهی پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بیمارستان ها همچنان از تعاریف قبلی CDC استفاده می شود،اين مطالعه جهت بررسي مقایسه ای نظام مراقبت پنوموني ناشي از ونتيلاتور بر اساس تعاریف قبلی و جدید CDC پايه‌ريزيشد.مواد و روش‌ها:جهت انجام این مطالعه اینده نگر،اطلاعات مربوط به نظام مراقبت بيماران 4 بخش مراقبت ویژه بیمارستاندر طول مدت یک ماه جمع‌آوري شد.تشخيص پنوموني ناشي از ونتيلاتوربا تعاریف قبلیCDC(PNEU1-3)بر اساس علايم کلينيکي، راديوگرافي و شواهد ميکروبيولوژي و وقايع وابسته به ونتيلاتور(VAE) بر اساس تعاریف جدید CDCانجام شد.يافته‌ها: پنوموني وابسته به ونتيلاتور در طول یک ماه وجود داشت که همگی   PNEU2 بودند. وقايع مربوط به ونتيلاتور، در 6 مورد(50%) دیده شد؛ 2 مورد(33%)عوارض عفوني وابسته بهونتيلاتور(IVAC)و 4  مورد(67%)امکان پنوموني وابسته بهونتيلاتور(PVAP)بودند .وقايع مربوط به ونتيلاتور، حدود نيمي از موارد پنوموني وابسته به ونتيلاتور را مشخص کرد. آزمون ناپارامتری مک نمار اختلاف آماري معني داري بين دوروش نشان نداد P=NS)) .ميزان توافق به دست آمده بين دوروش با استفاده از آماره کاپا 0.656 بود.نتیجه کیریدر مطالعه ما، پايش VAE، تنها نصف موارد VAP را نشان داد،ولی از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو روش وجود نداشت که می تواند ناشی از تعداد کم موارد پنومونی و کوتاهی طول دوره مطالعه باشد. طراحی مطالعات با تعداد نمونه‌هاي بيشتر که اعتبار و درستي وقايع وابسته به ونتيلاتور را ارزيابي کند،ضروری به نظر می رسد. با توجه به اینکه روش استاندارد طلایی برای تشخیص VAP  نداریم.این دو روش نیاز به مقایسه با یک روش استاندارد جهت تعیین حساسیت و ویژگی دارند.

چکیدهمقدمه : درمان های  مکمل یک روش کم هزینه و غیر تهاجمی است که با هدف ایجاد آرامش در موقعیت های استرس زا بکار برده می شود  هدف از این مطالعه بررسی تاثیر رایحه درمانی با گل رز بر پارامترهای فیزیولوژیک و مدت زمان جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی در بیماران تحت عمل جراحی قلب باز می باشد.روش : این مطالعه یک کار آزمایی بالینی شاهد دار تصادفی شده بود که با 120 بیمار تحت عمل جراحی قلب باز در سال2016 انجام شد. بیماران  در سه گروه شامل گروه مداخله ، گروه شاهد و گروه دارونما به صورت تخصیص تصادفی تقسیم شدند. پس از انتقال بیماران از اتاق عمل به بخش مراقبت های ویژه قلب باز،اولین علائم حیاتی پایه)تعداد نبض ، تعداد تنفس، فشار خون سیستول و دیاستول و (SPO2در هرسه گروه با شروع اولین تلاش دمی بیمار از روی دستگاه مانیتورینگ ثبت شد. در گروه آزمون پس از شروع اولین تلاش دمی بیمار، با قرار دادن پنبه آغشته به سه قطره اسانس گل رز و اتصال آن به لوله تراشه بیمار ودرگروه دارو  نما، مداخله با پنبه آغشته به آب صورت گرفت ولی درگروه شاهد هیچ مداخله ای انجام نشد. سپس هر نیم ساعت تا زمانی که لوله تراشه بیمار خارج نشده و پس از درآوردن لوله تراشه هر 15 دقیقه تا یک ساعت علائم حیاتی بیماران کنترل و ثبت شده است. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و تحلیلی(کا- اسکوئر ،تست دقیق فیشر، آنوا  ، توکی ، تحلیل واریانس اندازه های تکراری ) و با نرم افزار  SPSS نسخه 23 انجام شد.یافته ها : نتایج مطالعه نشان داد که رایحه درمانی با گل رز تغییرات معنا دار آماری در شاخص های فیزیولوژیک ایجاد نکرده است. کاهش فشار خون سیستولیک شریانی در بین چهار گروه در در زمان های 15 دقیقه اول،45 دقیقه اول و 60 دقیقه اول بعد از خارج کردن لوله تراشه ، تفاوت آماری معنا داری دارد که این تفاوت از نظر بالینی چشمگیر نیست ولی بر کاهش مدت زمان جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی و در آوردن سریع تر لوله تراشه موثر بوده است.نتیجه گیری : با توجه به اثرات مثبت رایحه در مانی بر شاخص های همودینامیک و کاهش مدت زمان جداسازی از ونتیلاتور  می توان از آن به عنوان یک درمان جایگزین موثر استفاده نمود. 

چکیده: زمینه وهدف: كودكان واكنش هاي مختلفي را طي بيداري بعد از بيهوشي عمومي نشان مي دهند موارد بسياري از بي قراري بعد از بيداري از بيهوشي گزارش شده اند و درد به عنوان فاكتور اصلي سهيم پيشنهاد گرديده است.هدف از اين مطالعه ارزيابي تاثير تزريق زير تنون ليدوكائين بر بي قراري بعد از بيداري و درد در كودكان بعد از جراحي استرابيسم بوده است.روش بررسی :در يك بررسي باليني تصادفي 40 كودك با سن بين 10-5 سال كه قرار بود جراحي استرابيسم شوند شركت داده شدند.كودكان به طور تصادقي به دو گروه تقسيم شدند، در پايان جراحي، جراح ml1از ليدوكائين 2% را در فضاي ساب تنون در گروه مطالعه تزريق نمود .اما ليدوكائين در گروه كنترل تزريق نگرديد.درد و بي دردي در بخش مراقبت بعد از بيهوشي توسط مقياس رتبه بندي درد Face  وRamsay ارزيابي شد.یافته ها: بيماران در گروه تزريق ساب تنون ليدوكائين به طور مشخص رتبه درد كمتري در مقايسه با گروه كنترل داشتند ( 1.7 ± 4.6 در مقابل  0.6 ± 2.8) و  0.0001= Pرتبه بي دردي Ramsay هم در گروه ساب تنون ليدوكائين بيشتر بود( 0.4 ± 1.2 مقابل 1.2 ± 2.7) 0.001= Pنتیجه گیری: در كودكان تحت جراحي استرابيسم، بلوك ساب تنون تسكين و بي دردي موثرتري را ايجاد مي كند.  

مقدمه: امروزه جهت مانیتورینگ مداوم اشباع اکسیژن از پالس اکسیمتری انگشت استفاده می گردد. در بعضی شرایط مثل سوختگی، افت فشار خون و بی قراری نمی توان از پالس اکسیمتری انگشت بهره برد. در بالین شواهد زیادی وجود دارد که در این گونه شرایط از پالس اکسیمتری گوش با سنسور انگشتی استفاده می گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین دقت پالس اکسیمتری گوش و نوک انگشت با سنسور انگشتی در بیماران تحت درمان با داروی های وازوپرسور انجام شد.روش بررسی: طی یک مطالعه تحلیلی مقایسه ای روی 33 بیمار تحت درمان با داروهای وازوپرسور، که به روش در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند، دو عدد سنسور پالس اکسیمتر انگشتی یکی به قسمت فوقانی گوش و یکی به نوک انگشت متصل و همزمان اقدام به گرفتن نمونه خون شریانی شد. دادهﻫﺎی بدست آمده ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار آماری SPSS22 با آزمون آماری همبستگی اسپیرمن و آنالیز واریانس با اندازه های تکراری ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ شدندیافته ها: یافته ها نشان داد تفاوت آماری معنی داری بین Spo2 گوش، نوک انگشت و Sao2 وجود دارد (001/0>p). همچنین در این مطالعه بین درصد اشباع اکسیژن با CRT ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد پالس اکسیمتری انگشت و گوش با سنسور انگشتی در بیماران تحت درمان با داروهای وازوپرسور دقت یکسانی در ارائه درصد اشباع اکسیژن دارند هر چند که Spo2 گوش بطور میانگین حدود 3 درصد بیشتر و Spo2 نوک انگشت حدود 3 درصد کمتر از Sao2 بودند.

چكيده:مقدمه: اسكلرال باكلينگ از اعمال جراحي چشمي است كه با درد شديد بعد از عمل همراه است. يكي از راههايكنترل درد پس از اين اعمال در بيماران، بيدردي پيشگيرانه ميتواند باشد. در اين زمينه مطالعات محدوديصورت گرفته است. ما تأثير بيدردي پيشگيرانه قبل از اعمال جراحي اسكلرال باكلينگ را با استفاده از بلوكپري بولبار به وسيله بيحسكننده هاي موضعي، قرص استامينوفن خوراكي و شياف ديكلوفناك سديم در دردپس از عمل بيماران مطالعه كرديم.مواد و روشها: مطالعه ما روي 120 بيمار كانديد عمل جراحي اسكلرال باكلينگ در 4 گروه تفكيك شده 30نفره صورت گرفت كه شامل گروه 1 يا گروه پري بولبار، با تزريق 5 ميليليتر ليدوكائين 2% و 5 ميليليتربوپيواكائين 5/ 0% و 150IU هيالورونيداز به صورت پري بولبار قبل از عمل، گروه 2 يا گروه استامينوفن، با مصرف325 ميليگرم قرص استامينوفن خوراكي هر 8 ساعت از 24 ساعت قبل از عمل، گروه 3 يا گروه ديكلوفناك، بااستفاده از 75 ميليگرم شياف ديكلوفناك سديم از 24 ساعت قبل از عمل، گروه 4 يا گروه كنترل، بدون دريافتمسكن اضافي بود. همه بيماران به يك شكل، بيهوشي عمومي گرفتند. نمره گفتاري درد پس از عمل، اولين زماندرخواست مسكن بعد از عمل، ميانگين مصرف و دفعات مصرف مسكن بعد از عمل، ميزان بروز تهوع و استفراغبعد از عمل ( PONV ) و ميزان بروز رفلكس چشمي قلبي حين عمل در اين بيماران بررسي گرديد.يافتهها: اولين زمان درخواست مسكن بعد از عمل در گروه پري بولبار (گروه 1) ( 58 ± 20 ) دقيقه، در گروه 2( 20±36 ) دقيقه، در گروه 3 ( 34 ± 12 ) دقيقه و در گروه 4 ( 40 ± 18 ) دقيقه بود ( 05 / p<0 ). ميانگين مصرفپتيدين در گروه 1 (پري بولبار) ( 3± 6/ 9) ، در گروه 2 ( 6/ 19 ± 6) ، در گروه 3 ( 3/ 18 ± 5) و در گروه 4 ( 9/ 20 ± 6)بر حسب ميليگرم بود ( 05 / p<0 ). ميانگين تعداد دفعات مصرف مسكن خوراكي بعد از عمل در گروه 1 ( 9/ 0)،در گروه 2 ( 7/ 2)، گروه 3 ( 3/ 2) و در گروه 4 ( 8/ 2) مشاهده گرديد ( 05 / .(

چكيدهآقايي 38 ساله با ASA كلاس 1 با وزن حدود 65 كيلوگرم و قدي معادل حدود 170 سانتيمتر جهت جراحيالكتيو ترميم هرني ناحيه اينگوينال به بيمارستان شهيد بهشتي همدان مراجعه كرد. در بررسي اوليه سابقهبيماري يا مصرف داروي خاصي را نداشت؛ از نظر معاينه بدني سمع قلب و ريه نرمال و وضعيت عمومي بدنمناسب و فقط در كلاس مالامپاتي 2 بود. به دليل ترس و حساسيت بيمار از انجام بيحسي نخاعي و عدمموافقت با اين موضوع تصميم گرفته شدكه بيهوشي عمومي اجرا گردد. تلاش اوليه براي انتوباسيون موفق نبودو بنابراين از سيم گايد سنتتيك موجود در اتاق عمل كه از جنس مواد فلزي بود جهت حالت دادن به لولهتراشه و لولهگذاري تراشه و با كوشش اول لولهگذاري انجام شد. خوشبختانه عمل در زماني حدود 1 ساعتانجام شد. در ريكاوري بيمار سرفه شديد و ترشحات خونآلود داشت. البته سطح آگاهي بيمار خوب بود. در آنزمان و با سرفه زدن بيمار يكباره جسم خارجي از دهان بيمار خارج شد و سريعاً از شدت علايم ريوي بيماركاسته شد و مشخص گرديد اين جسم خارجي قطعهاي از جنس مواد فلزي است، كه از گايد جدا شده بود. اينتجربهاي مهم از استاندارد بودن وسايل مورد استفاده است. خوشبختانه بيمار بدون هيچگونه علائم و با وضعيتخوب از بيمارستان مرخص گرديد.

تضييع حقوق متخصصان بيهوشي در طرح تحول سلامت موجب گرديد تا به بررسي جايگاه متخصصاناين رشته در جهان و ايران بپردازيم. رشته بيهوشي شغلي پراسترس بوده و در گروه اول بيمه مسؤوليتحرفهاي پزشكان قرار دارد. در اين مطالعه به بررسي كتب تعرفه اعمال گلوبال و كتاب ارزش نسبيخدمات در طرح تحول سلامت و قبل آن پرداخته شده و تأثير آن بر رشد درآمدي متخصصان بيهوشيو ساير گروه تخصصي مورد كاوش قرار گرفته است. اين مطالعه نشان ميدهد كه درآمد متخصصانبيهوشي در قبل از طرح تحول در بخش دولتي حدود 45 % جراحان و در بخش خصوصي به غلط 25 %جراحان بوده كه بعد از اجراي ويرايش سوم كتاب ارزش نسبي خدمات سلامت ايران به ميزان 23 %جراحان در هر دو بخش افت داشته است. از سوي ديگر در حالي كه همه رشتههاي تخصصي از نظردرآمدي 200 % رشد داشته و درآمد رشتههاي مذكور 3 برابر نسبت به قبل اجراي طرح گرديده،متخصصان بيهوشي (خصوصاً غير تمام وقت) با 50 % رشد به قبل از طرح تحول به 5/ 1 برابر درآمد قبلاز طرح دست يافتهاند؛ به گونهاي كه ميزان رشد درآمدي اين گروه در طول سالهاي اجراي طرح تحولكمتر از رشد تورم بوده است. در اين طرح متخصصان بيهوش تمام وقت رشدي برابر رشد ساير رشتههايتخصصي غير تمام وقت داشته و عملا تمام وقت بودن متخصصان بيهوشي شرط لازم براي كسب درآمديبرابر با ساير رشتههاي تخصصي غير تمام وقت است. به عبارت ديگر براي تمام وقت بودن امتيازي بهمتخصصان بيهوشي پرداخت نميگردد. به اين ترتيب با اجراي طرح تحول سلامت رشته بيهوشي - تنهارشته باليني كه از نظر مالي رابطه مستقيمي با بيماران نداشتهاند – با افت درآمدي نسبت به قبل ازطرح تحول سلامت، در انتهاي جدول رشد درآمدي رشتههاي تخصصي در ايران قرار گرفت.