فصلنامه نفس

سندرم ساختمان بيمار به شرایطی در یک ساختمان گفته می‌شود که ساکنین آن نشانه‌هایی از بیماریهایی را دارا هستند که به سپری کردن زمان زیاد در آن ساختمان نسبت داده می‌شود اما بیماری خاصی را به سبب آن نمی‌توان نام برد. معمولاً وجود اشکال در گرمایش، تهویه و تهویه‌مطبوع از مهمترین عوامل ایجاد این بیماری می‌باشد. آسم یک بیماری التهابی، مزمن مجاری هوایی است که خس خس، سرفه و تنگی نفس از نشانه ‌های رایج این بیماری می باشد. اصلی ترین علت آسم آلرژی می باشد. برخی مطالعات در زمینه آلرژی «بیمار ساختمان» را به عنوان علت آلرژی همه گیر مطرح میکند. آلودگی هوای داخل ساختمان به آلاینده های میکروبی شیمیایی و فیزیکی به عنوان یک مسئله بهداشتی جدی شناخته شده و عامل ایجاد بیماری وابسته به ساختمان و آسم بوده که عوارض و علائم زیادی را برای افراد در معرض تماس ایجاد می کند. بیماری آسم بخاطر عوامل محیطی ابتلا به آسم گسترش می یابد که این عوامل ارتباط تنگاتنگ با ساختمان بیمار دارند و با اصلاح ساختمان و محل زندگی فرد اکثرا قابل پیشگیری هستند. طراحان، سازندگان، برنامه ریزان و متخصصان حوزه بهداشت باید تلاش بیشتری در جهت یافتن روش کار جمعی و هماهنگ تری انجام دهند.

فعالیت پیاز بویایی در حالت تنفس از طریق بینی سبب ایجاد نوسانات ناشی از تنفس در نواحی قشری و تحت قشری مغز می­شود. تصور بر این است که این نوسانات در پردازش اطلاعات و هماهنگ سازی فعالیت شبکه­های  مختلف مغزی موثر می­باشد. تاکنون مطالعه­ای در زمینه تفاوت فعالیت قشر مغز در حالت تنفس از طریق بینی و تنفس از طریق دهان صورت نگرفته است. در این مطالعه ما فعالیت قشر مغز در ناحیه­ی لوب پیشانی را در حالت استراحت هنگام تنفس از طریق بینی و دهان به وسیله­ی دستگاه ثبت مغزی بررسی کرده­ایم.

ثبت مغزی با 19 کانال از 30 فرد سالم و راست دست (40-18سال) در هنگام استراحت در حالت تنفس از طریق بینی و دهان انجام شد. آنالیزهای آماری و پیش پردازش سیگنال­ها توسط نرم افزار sLORETA وMATLAB صورت گرفت.

نتایج ما نشان داد تنفس از طریق دهان نسبت به تنفس از طریق بینی سبب کاهش معنادار توان باند­های فرکانسی بتا و گاما در لوب پیشانی می­شود. از طرفی در این ناحیه توان باندهای فرکانسی دلتا، تتا و آلفا هیچ گونه تفاوت معناداری در حالت تنفس از طریق دهان نسبت به تنفس از طریق بینی ندارد.

نتیجه گیری ما بدین صورت است که تفاوت فعالیت قشر مغزی در حالت تنفس از طریق دهان نسبت به تنفس از طریق بینی ممکن است مکانیسم احتمالی برای توجیه اثر مستقیم سیکل تنفسی در هنگام تنفس از طریق بینی بر روی پردازش اطلاعات نواحی مختلف مغز باشد.

زمینه: هدف ازانجام این تحقیق مقایسه تأثیرحاد دونوع تمرین هوازی ومقاومتی برسطوح IL6، CRP ونیمرخ لیپید در مردان جوان چاق و غیرفعال بود.
روش: آزمودنی ها شامل مردان جوان چاقی بودند که به طور تصادفی در 3 گروه مقاومتی، هوازی و کنترل قرار گرفتند. خونگیری قبل از تمرین و بلافاصله و یک ساعت پس از تمرین انجام شد و اطلاعات با استفاده از روش اندازه های مکرر آنالیز شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که هیچ تفاوت معنی داری بین گروه ها در متغیرهای IL6، CRP، LDL، HDL، TC و TG وجود نداشت (P>0.05). فقط در گروه تمرین مقاومتی سطح HDL بلافاصله پس از تمرین افزایش معنی داری پیدا کرد (P=0.01).
نتیجه گیری: به طور کلی یک جلسه تمرین مقاومتی و نیز هوازی تحریک کافی را برای افزایش IL6 و CRP در مردان چاق فراهم نکرد، پاسخی که به دلیل آتروژنیک بودن این دو ماده می تواند مفید باشد، همچنین افزایش HDL پس از تمرین مقاومتی از مکانیزم های فیزیولوژیک مؤثر در بهبود فرایند انتقال معکوس کلسترول و کاهش خطر اختلال عملکرد اندوتلیوم می باشد که منجر به پیشگیری از سکته قلبی می شود. بنابراین افراد جوان چاق می توانند از پروتکل های مقاومتی و هوازی مورد استفاده در این تحقیق برای بهبود آمادگی جسمانی خود استفاده کنند. البته به تحقیقات بیشتری برای مشخص شدن مکانیزم های مربوط به تأثیر تمرینات هوازی و مقاومتی بر مارکرهای التهابی در افراد چاق نیاز است.

زمینه و هدف: انجام تمرینات ورزشی و فعالیت در ارتفاع سبب تغییراتی در فاکتور های خونی می شود. هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرین ورزشی و مصرف مکمل آهن پس از یک دوره قرارگیری در ارتفاع بر عوامل خونی در زنان می باشد.
روش بررسی: 40 دختر با میانگین سنی 5/23، وزن 35/61 کیلوگرم و قد 23/167 سانتی متری به صورت هدفمند و نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، مکمل آهن، تمرین ورزشی و ترکیب تمرین ورزشی و مکمل آهن قرار گرفتند. پیش از شروع دوره و پس از دوره نمونه خونی اخذ شد. پس از اخذ خون در پیش آزمون، یک دوره در کوه مستقر شدند و شرایط کوه زدگی قرار گرفتند. تمرین ورزشی و مصرف آهن به مدت هشت هفته انجام شد. شب قبل از تمرینات ورزشی، یک قرص 27 میلی گرم آهن دریافت کردند.
یافته ها: مصرف مکمل آهن به همراه تمرین ورزشی تغییر معناداری را در میزان فریتین و ترانسفرین سرم را ایجاد کرد. درحالی که در سطح سرمی هموگلوبین بین گروه های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد. تمرین ورزشی و مکمل آهن هم سبب افزایش سطح فریتین و ترانسفرین در مقایسه با گروه کنترل شده بود.
نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل آهن سبب افزایش فاکتورهای ذخیره آهن و کمک به بهبود انتقال اکسیژن و جلوگیری از کم خونی در طی تمرین ورزشی می شود.

زمینه: لژيونلا به عنوان عامل مهمي در پنوموني هاي اكتسابي از بيمارستان و همچنین در بیماری مزمن انسدادی ریه مطرح مي باشد هدف این مطالعه تشخیص مولکولی لژیونلا پنوموفیلا،در بیماران مبتلا به بیماری انسدادریوی مزمن است.
روش : تعداد100نمونه از ترشحات تنفسی بیماران مبتلا به COPD جمع آوری شد. پس ازاستخراجDNAژنومی،شناسایی مولکولی لژيونلا پنوموفيلا با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و کیت استاندارد به طورهمزمان به روش PCR انجام شد .
یافته ها : تعداد موارد مثبت از نظر باکتری در مورد لژیونلا پنوموفیلا 5 نفر از 100 نفر با روش کیت و 3 نفر از 100 نفر با روش دوم PCR مثبت شدند .
نتيجه گيري : مجموعا PCR به دلیل داشتن حساسیت، دقت بالا و صرفه جویی در زمان روش مناسبی جهت مقاصد تشخیصی باکتری لژیونلا پنوموفیلا در بیماران مبتلا به انسداد ریوی مزمن می باشد.

.

زمینه و هدف: در افراد سالمند شیوع بیماری های مزمن از جمله بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) بالا است. COPD باعث ایجاد مشکلات زیادی از جمله تنگی نفس، خستگی، افسردگی، سوء تغذیه و محدودیت فعالیت های روزانه و ایجاد اضطراب مرگ می شود که می تواند بر کیفیت زندگی و توانایی خود مراقبتی بیماران تاثیر بگذارد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین اضطراب مرگ با کیفیت زندگی و توانایی خود مراقبتی در سالمندان مبتلا به COPD است.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی در مورد 128 سالمند دارای بیمار COPD مراجعه کننده به بیمارستان مسیح دانشوری شهر تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس انجام یافته است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، اضطراب مرگ تمپلر، کیفیت زندگی سنت جورج و خود مراقبتی سالمندان بود. تجزیه تجلیل داده ها در نرم افزار SPSS V.16  و با استفاده از آزمون های همبستگی اسیپرمن، آنالیز واریانس یک طرفه و تی مستقل انجام شد.

یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره ی کلی اضطراب مرگ و خودمراقبتی در بیماران به ترتیب  3/8±09/60  و 85/4±89/94 بود. بر اساس نتایج حاصل از آزمون همبستگی اسیپرمن، اضطراب مرگ رابطعه معنی دار و معکوسی با خودمراقبتی داشت. میانگین و انحراف معیار نمره کلی کیفیت زندگی07/9±29/30  از محدوده ی نمره ی قابل کسب 100-0 بود. بین متغیر اضطراب مرگ با کیفیت زندگی  نیز  همبستگی منفی و معنی داری وجود داشت.