مطالعه بیوفیزیکی اثر سن بر پروتئین های اسکلت غشای اریتروسیت و هموگلوبین در موش های صحرایی بالغ
فصلنامه نفس,
دوره 3 شماره 2 (1395),
5 شهریور 2016
چکیده
افزایش سن با تغییراتی در عملکرد بافتها و سلولها ازجمله غشای سلولی ارتباط دارد. اریتروسیتها یکی از مناسبترین مدلهای زیستی برای مطالعه اثر افزایش سن بر روی رفتار سلولی میباشند، زیرا برخلاف سلولهای دیگر هسته و دیگر اندامکهای سلولی ندارند و تغییرات آنها با تغییر در جذب نور ماوراي بنفش و مرئي(UV-Visible) همراه است. همچنین از دیدگاه بیوفیزیکی، خصوصیات پروتئینهای اسکلت غشای اریتروسیتها و هموگلوبین موجود در سیتوپلاسم آنها که دارای قابلیت تغییرشکلپذیری میباشند، از اهمیت قابل توجهی برخوردارند. با افزایش سن میزان تراکم و چسبندگی اریتروسیتها افزایش یافته و قابلیت تغییر شکلپذیری آنها کاهش مییابد. همچنین با افزایش سن تمایل هموگلوبین به اکسیژن بیشتر شده و رهایش اکسیژن به بافتها به دشواری صورت میگیرد. لذا در این گزارش به بررسی اثر سن بر روی تغییرات ساختاری و ترمودینامیکی پروتئینهای اسکلت غشای اریتروسیتها و هموگلوبین در موشهای صحرایی بالغ با استفاده از روشهاي طيفسنجي دورنگ نمایی دورانی (CD)، مادون قرمز (FTIR)، ماورا بنفش و مرئی (UV-Visible) و کالریمتر روبشی تفاضلی (DSC) پرداخته شده است. نتایج نشان داد که افزایش سن در موشهای صحرایی بالغ، منجر به فشردگی ساختار پروتئینهای اسکلت غشای اریتروسیتها میشود. بدین ترتیب انعطافپذیری اریتروسیتها کاهش مییابد. همچنین فشردگی و سختی ساختار هموگلوبین افزایش مییابد، بطوری که اتصال آهن به اکسیژن با شدت بیشتری همراه و رهایش اکسیژن به بافت ها کمتر میشود.
- سن
- پروتئین های اسکلت غشای اریتروسیت
- قابلیت تغییر شکل اریتروسیت
- دورنگ نمایی دورانی (CD)
- كالريمتر روبشي تفاضلي (DSC)
ارجاع به مقاله
مراجع
- چکیده مشاهده شده: 108 بار
- pdf دانلود شده: 40 بار