Advances in Nursing & Midwifery

مقايسه بهبود زخم اپي زياتومي با نخ هاي كات گوت كروميك و ويكريل در زنان زائو: يك كارآزمايي باليني

طاهره ضيايي 1*، دكترمرجان پور حيدري 2، حميرا نظيف كار 3، دكتراحسان كاظم نژاد 4

taherehziaie@gums.ac.ir : 1. (*نويسنده مسئول) مربي، مركز تحقيقات عوامل مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشكي گيلان، رشت، ايران ايميل

1. متخصص زنان و زايمان، بيمارستان رسول اكرم، رشت، ايران
2. كارشناس مامايي، بيمارستان رسول اكرم، رشت، ايران
3. دانشيار، دانشگاه علوم پزشكي گيلان، رشت، ايران

چكيده

زمينه و هدف:

تعداد زيادي از زنان بعد از زايمان با برش اپي زياتومي درگير عوارض كوتاه مدت مي شوند و بيش از 20 % آنها عوارض طولاني مدت ناشي از اين برش را تجربه مي كنند. عواملي مانند نوع نخ به كار رفته، روش ترميم زخم و مهارت جراح بر ميزان عوارض اپي زياتومي تأثير مي گذارند. اين پژوهش با هدف مقايسه بهبود زخم اپي زياتومي در زنان زائو توسط نخ هاي كات گوت كروميك و ويكريل طراحي گرديد.

مواد و روش ها:

پژوهش حاضر مطالعه اي كارآزمايي باليني تصادفي شاهدار بود. نمونه پژوهش 102 زنان زائو بودند كه به طور تصادفي به دو گروه 51 6 هفته بعد از زايمان از نظر ترميم ب افتي - نفري ترميم اپي زياتومي با نخ كروميك و ترميم با نخ ويكريل تقسيم شدند. دو گروه در 4 اپيزياتومي ترميم بررسي شدند. ترميم بافتي با استفاده از مقياس ريدا مورد سنجش قرار گرفت. داده هاي بدست آمده با استفاده از آزمون هاي آماري تي تست، من ويتني، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.

يافته ها:

دو گروه از نظر متغييرهاي سن، سن حاملگي، تعداد زايمان،

 طول مرحله دوم ايمان، فاصله بين زايمان و ترميم اپي زياتومي، مدت زمان ترميم اپي زياتومي و ميزان تحصيلات اختلاف آماري معني داري نداشتند. ميانگين مقياس ريدا در گروه ترميمي با نخ ويكريل به طور همچنين ميانگين نمرات قرمزي محل ترميم، ادم، اكيموز و خروج ترشح از زخم در .(P<0/ معني داري كمتر از گروه كروميك بود( 05 گروه ويكريل به طور معني داري كمتر از گروه كاتگوت بود اما در آيتم نزديكي لبه هاي زخم اختلاف آماري معني داري بين دو گروه مشاهده نشد.

نتيجه گيري:

با توجه به نتايج بدست آمده از پژوهش حاضر نخ ويكريل در مقايسه با نخ كروميك جهت ترميم اپيزيوومي داراي عوارض كمتري بوده و ارجح تر مي باشد.

كليد واژه ها:

اپي زياتومي، ويكريل، كاتكوت، بهبود زخم

Abstract
Background and Aim:
A large number of postpartum women suffer from short and long-term complications of episiotomy.
The aim of this study was to compare Chromic Catgut and Vicryl Sutures wound healing in
postpartum women.
Materials and Methods:
This study was a randomized clinical trial. The sample was 102 pregnant women who were
randomly divided into two groups. The episiotomy wound repaired by Chromic Catgut and Vicryl
respectively. 4-6 weeks after delivery both groups were evaluated for wound healing. Wound
healing was evaluated using the scale (REEDA). The reeda scale consisted of 5 items including
redness, edema, ecchymosis, discharge, approximation. The data was analyzed by t-test and Mann-
WhitneyEu test.
Results:
The results showed that the two groups had no significant difference in terms of age, gestational
age, parity, duration of the second stage of delivery, the time between the delivery and repair of
episiotomy, length of episiotomy repair and education. Reeda scale average score was lower in
vicryl sutured wounds (p<0.05). The mean scores of redness, edema, ecchymosis and discharge
were also significantly lower in vicryl group. The approximation scores had not significant
difference between the two groups.
Conclusions:
According to the results of this study it seems that vicry sutures had better outcomes in healing of
episiotomy wounds.
Keywords:
Episiotomy; Vicryl; Catgut; Wound Healing

کیفیت نظام مراقبت از خون پساز استقرار استانداردهاي ایمنی بیمار: کیفیت آمادهسازي خون و پایش بیمار در زمان تزریق

فرین رزاقی کاشانی 1، پوران رئیسی 2*، امیر اشکان نصیري پور 3، جلال فتح آبادي 4

1. کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی-درمانی، گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده علوم پزشکی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2. (*نویسنده مسئول) دکتراي روانشناسی تربیتی و تحقیق، گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی Email:raeissi2009@yahoo.com پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3. دکتراي مدیریت خدمات بهداشتی-درمانی، گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده علوم پزشکی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4. کارشناس ارشد پرستاري، سوپرویزار آموزشی، بیمارستان بهارلو، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف:

دفتر مدیترانه شرقی سازمان جهانی بهداشت در برنامه بیمارستانهاي دوستدار ایمنی بیمار، خون و فرآوردههاي خونی ایمن را به عنوان یک استاندارد الزامی مورد توجه قرار داده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی کیفیت آمادهسازي خون و کیفیت پایش بیمار در زمان تزریق پس از استقرار استانداردهاي ایمنی بیمار بود.

مواد و روش ها:

پژوهش حاضر بر روي یک گروه و در دو نوبت متوالی در بیمارستان بهارلو، شهر تهران انجام گردید. به منظور انجام این مطالعه، داده-هاي مربوط به سال 1391 (اوایل استقرار استانداردها) با سال 1393 (یعنی چهار سال بعد از استقرار استانداردها) مقایسه گردید. تعداد نمونهها 100 عدد کیسه خون بود که توسط فرمول کاکران تخمین زده شده بود. دادهها توسط چک لیست جمعآوري گردید. تحلیل دادهها با استفاده از شاخصهاي آماري توصیفی و آزمون تی زوجی انجام شد.

یافته ها:

7) بعد از استقرار استانداردهاي ایمنی بیمار /96±0/ 6) و پایش بیمار ( 654 /92 ±0/ میانگین شاخص کیفیت آمادهسازي خون ( 299 2) افزایش نشان داد و این افزایش با استفاده از آزمون تی /52 ±0/ 1و 611 /64 ± 0/ نسبت به اوایل استقرار استانداردها (به ترتیب 482 .(P< 0/ زوجی براي هر دو شاخصاز لحاظ آماري معنی دار بود

نتیجه گیري:

این پژوهش نشان داد که استقرار استانداردهاي ایمنی بیمار، میتواند بر کیفیت آمادهسازي خون و کیفیت پایش بیمار در زمان تزریق در نظام مراقبت از خون تاثیر چشمگیر داشته باشد.

کلید واژه ها:

تزریق خون، ایمنی بیمار، پایش بیمار

Abstract
Background and Aim:
The Eastern Mediterranean Regional Office of the World Health Organization has paid attention to
blood and blood products safety as a necessary standard in the Patient Safety Friendly Hospitals
Initiative (PSFHI). The objective of the present study was to investigate the quality of
Haemovigilance system; the quality of blood preparation and patient monitoring at the time of
transfusion, after implementation of the patient safety standards.
Materials and Methods:
This study was done on a single group with a repeated measure design in Baharloo hospital, Tehran,
Iran. The data from 2012 (in the early establishment of standards) was compared with the data from
2014 (i.e. Four years later after implementation of the standards). 100 blood units were selected
through a convenient sampling. The sample size was estimated using the Cochrane ’s Formula. The
data were collected via a checklist. The data was analyzed descriptive statistics and the paired
sample t-test.
Findings:
The mean scores of the quality of blood preparations were (6.92±0.299) and patient monitoring
(7/96±0/654) after the establishment of patient safety standards, The scores increased in comparison
with the early establishment of standards (2.52±0.611, 1.64±0.482). The differences were
significant using a paired t-test (P<0. 01).
Conclusion:
The present study indicated that the establishment of patient safety standards can improve the
quality of blood preparations and patient monitoring at the time of transfusion in the
Heamovigilance system.
Key Words:
Blood Transfusion, Patient Safety, Patient Monitoring

پيامدهاي آموزشي رويكردهاي نوين تدريس در آموزش باليني پرستاري

مهديه صابري 1، جميله محتشمي 2، نسترن حيدري خياط 1، مريم رسولي* 3

1. دانشجو، كميته تحقيقات دانشجويي، دانشكده پرستاري مامايي، دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني شهيد بهشتي، تهران، ايران
2. استاديار، دانشكده پرستاري مامايي، دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني شهيد بهشتي، تهران، ايران
3. نويسنده مسئول: دانشيار، دانشكده پرستاري مامايي، دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني شهيد بهشتي، تهران، ايران

rassouli.m@gmail.com

چكيده

زمينه و هدف:

آموزش باليني يكي از اركان مهم آموزش پرستاري محسوب ميشود. شايستگي فرهنگي به عنوان يكي از پيامدهاي آموزش باليني، موضوع مهم در آموزش پزشكي و پرستاري است كه به واسطه آن، ارايه دهندگان مراقبت توانايي كاركردن به طور مؤثر را پيدا ميكنند.

شايستگي فرهنگي از طريق اجرا و به كارگيري هدفمند برخي راهبردها و فرايندهاي يادگيري به دست مي آيد. هدف از نگارش مق اله حاضر، مروري بر رويكردهاي نوين تدريس است كه در آموزش باليني دانشجويان پرستاري به كار گرفته شده است تا از ميزان دستيابي به پيامدهاي يادگيري در حيطههاي مختلف بويژه حيطه شايستگي فرهنگي آگاهي كسب شود.

مواد و روش ها:

و با استفاده از Irandoc ،SID ،Iran medex ،Magiran مطالعه مروري حاضر بر اساس جستجو در پايگاههاي اطلاعاتي فارسي شامل كليد واژه هاي آموزش باليني، آموزش باليني در پرستاري، روشهاي نوين تدريس، روشهاي نوين تدريس در آموزش باليني صورت گرفت. در مجموع 62 مقاله ايراني استخراج شد كه پس از مطالعه و تحليل، 26 مقاله مرتبط انتخاب گرديد.

يافته ها:

از ميان 26 مطالعه مرور شده، نقشه مفهومي و همكار آموزش باليني هر كدام 6 مطالعه، انواع رويكرد هاي رايزني 4 مقاله ، رويكرد مبتني بر كامپيوتر 2 مطالعه و رويكرد تلفيقي 3 مطالعه و بقيه ساير رويكر دها را در بر گرفت.

نتيجه گيري:

مرور مطالعات رويكردهاي نوين تدريس در آموزش ياليني پرستاري ايران نشان داد كه شايستگي باليني عنصر گمشده آموزش باليني پرستاري است. با توجه به اهميت و ضرورت آن توصيه مي شود كه در رويكردهاي آموزش باليني بخصوص رويكردهاي نوين مورد توجه قرار گرفته و از مطالعات كمي و كيفي براي چگونگي سنجش و ارتقا آموزش اين عنصر مهم استفاده شود.

كليد واژه ها:

آموزش؛ پرستاري؛ شايستگي فرهنگي

Abstract
Background and aim:
Clinical education is one of the principal elements of nursing education. Cultural competency as
one of the clinical education outcomes is an important issue in medical and nursing education by it
health care providers can gain the ability of working efficiently. Cultural competency can be
achieved by implementation and purposeful utilization some learning strategies and processes. The
purpose of this article is an overview of utilization of new teaching approaches in clinical education
of nursing students and getting information about achieving to learning outcomes, particularly in the
cultural competence field.
Materials and Methods:
This was a review article. Persian databases, including Magiran, IranMedex, SID and Irandoc were
searched using keyword's clinical training, nursing, innovative teaching methods, clinical education.
A total of 62 articles were collected, then 26 relevant articles were included in the final analysis
Results:
Among related studies, six concept maps, six clinical education related, four varieties of mentorship
approaches, three blended clinical teaching, and two computer-based approach were reviewed and
the rest were other approaches.
Conclusion:
The results showed that cultural competency is a missing component in nursing education.
Considering the importance and necessity of cultural competency, it is recommended that clinical
education approaches particularly innovative strategies should use. The qualitative and quantitative
methods should use for assessment and improvement of education of this important component.
Key words:
Training; Nursing, Cultural Competency

شيوع، علل و محل آسيب هاي ناشي از اجسام نوك تيز در دانشجويان پزشكي و پرستاري دانشگاه علوم

پزشكي شهيد بهشتي

حوريه شمشيري ميلاني* 1، اذن اله آذرگشب 2، سحر عباسي 3

1. استاديار، گروه پزشكي اجتماعي و بهداشت، دانشكده پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران، ايران

azargashb1@yahoo.come.azargashb@sbmu.ac.ir : تلفن: 09125610344 ،

 نمابر: 22439936 ، ايميل

1. استاديار، گروه پزشكي اجتماعي و بهداشت، دانشكده پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران، ايران
2. پزشك، گروه پزشكي اجتماعي و بهداشت، دانشكده پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران، ايران

چكيده

زمينه و هدف:

آسيب ناشي از اجسام نوك تيز سبب ايجاد نگراني، انجام آزمايش ها و دارو درماني مي شود. هدف اين مطالعه بررسي فراواني و عوامل مرتبط با آسيب ناشي از اجسام نوك تيز در بين دانشجويان پزشكي و پرستاري بود.

مواد و روش ها:

طي يك مطالعه مقطعي، اطلاعات توسط پرسشنامه از 150 دانشجوي پرستاري و پزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي جمع 0 و / آوري شد كه شامل اطلاعات دموگرافيك، دفعات، محل و علت آسيب بود. شاخص روايي محتوايي و پايايي پرسشنامه به ترتيب 83 ويرايش 16 و با استفاده از آزمون مربع كاي و دقيق فيشر تحليل شد. SPSS 0/78 اطلاعات با استفاده از برآورد گرديد.

يافته ها:

48 درصد و در دانشجويان / %41/3 از دانشجويان، حداقل يكبار دچار آسيب شده بودند. شيوع آسيب در بين دانشجويان پزشكي 4 28 درصد بود. اطلاعات قبلي براي پيشگيري در دانشجويان پزشكي 66 درصد و پرستاري 100 درصد بود. بيشترين / پرستاري 3 47 درصد و 22 / آسيب ها در بخش اورژانس و داخلي، بيشترين وسيله منجر به آسيب در دانشجويان پزشكي سوزن بخيه و سرنگ ( 6 34 درصد) بود. بي احتياطي و حوا سپرتي عامل اصلي وقوع اين / 34 درصد و 6 / درصد) و در دانشجويان پرستاري آنژيوكت و سرنگ ( 6 آسيبها بود. انگشت دوم دست چپ و راست بترتيب 31 درصد و 26 درصد آسيب ديده بودند.

نتيجه گيري:

با توجه به بالا بودن شيوع آسيب در دانشجويان پزشكي و پرستاري، برنامه ريزي هاي آموزشي دقيق به منظور كاهش خطر آسيب ضروري است. همچنين با توجه به آسيب بيشتر در انگشتان دوم در هر دو دست، مقاوم سازي دستكش ها در انگشتان دوم پيشنهاد مي شود.

كليد واژه ها:

آسيب اجسام تيز، دانشجويان پزشكي، دانشجويان پرستاري

Background and aim:

Sharp injuries are very common among health care workers. They make injured worker concern and they need fallow up with diagnostic tests and preventive medications. The aim of this study was to investigate prevalence of sharp injuries, locations and their main causes among medical and nursing students.

Materials and methods:

This was a cross-sectional study. Data was collected by a questionnaire containing demographic characteristics, frequency of sharp injuries, the ward that sharp injuries was occurred, locations of injury and reasons for them. Estimated content validity index and Reliability of questionnaire were 0.831 and 0.786. Data was analyzed by Chi-square test and Fisher’s exact test using SPSS 16.

Findings:

In 41.3% of students sharp injuries had been occurred at least once. The prevalence’s were 48.4% in medical and 28.3% in nursing students. 66% of medical students and 100% of nursing students had been received preventing information. Most injuries were occurred in the emergency and internal medicine wards. Indiscretions and distraction were the main causes of injuries. The second finger of left and right hand was the most common place of sharp injuries and the injury rate were 31% and 26% respectively.

Conclusion:

This study showed a high prevalence of sharp injuries among medical and nursing students. Thus, to reduce the sharp injuries, precise educational programs are suggested. According to the results more injuries were happened in the second finger of both hands, strengthening of the gloves in these areas is recommended.