مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت‌های ویژه ایران

مقدمه: از آنجایی که پیشگیری از افت فشار خون به دنبال بی حسی نخاعی در زنان کاندید سزارین مهمتر از سایر جراحی ها می باشد، اطلاع دقیق و حامع در این زمینه لازم و ضروری است. لذا مطالعه حاضر با هدف اثرات پیشگیرانه اندانسترون بر افت فشار خون متعاقب بی حسی نخاعی در زنان کاندید سزارین انتخابی انجام شد. روش کار: این مطالعه به صورت مروری سیستماتیک و متاآنالیز با جستجوی کلیدواژه های افت فشار خون، بی حسی نخاعی، اندانسترون، پیشگیری، زایمان سزارین در دیتابیس های پابمد، گوگل اسکولار، کاکرین، اسکاپوس، ویب آو ساینز،  EMBASE و CINAHL، مگ ایران و SID انجام شد. نتایج: تعداد 9 مقاله کارآزمایی بالینی با مشارکت 1506 زن وارد این متاآنالیز شدند؛ نتایج حاکی از آن بود که تجویز پیشگیرانه اندانسترون قبل از شروع بیحسی نخاعی به صورت معناداری منجر به کاهش شیوع افت فشار خون متعاقب بیحسی نخاعی می شود (51/0=RR- 76/0-35/0 95%CI- 0008/0=P) به طوری که در 24 درصد بیماران گروه اندانسترون و در 49 درصد بیماران گروه کنترل، افت فشار خون به دنبال بی حسی نخاعی رخ داد نتیجه گیری: تجویز پیشگیرانه اندانسترون قبل از بی حسی اسپاینال در زنان کاندید سزارین انتخابی منجر به کاهش بروز افت فشار خون متعاقب بیحسی نخاعی می شود.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مقابله درمانگری بر تنظیم هورمون کورتیزول زنان دارای تنیدگی در روابط بین فردی بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل زنان دارای تنیدگی در روابط بین فردی و دارای فرزند نوجوان مشغول به تحصیل در منطقه 2 قم بودند. بدین منظور با نمونه‌‌گیری در دسترس، 100 نفر از این افراد به سؤالات پرسشنامه وقایع استرس‌زای زندگی مک‌کابین پاسخ دادند. از این افراد 34 نفر که بیشترین میزان تنیدگی را نشان دادند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه 17 نفری قرار گرفتند. میزان کورتیزول هر دو گروه در سه مرحله توسط نمونه خون وریدی پس از 12 ساعت ناشتا بودن، در ساعت 7:45 دقیقه الی 8 صبح اخذ و توسط کیت مونوبایند با روش الایزا بررسی شد. ملاک‌های ورود به پژوهش عبارت بود از رده سنی 25 تا 50 سال و تأهل؛ ملاک‌های خروج از پژوهش عبارت بود از تحصیلات کمتر از پایه دهم و یا بیشتر از دیپلم، عدم سابقه بیماری‌های جسمی و روانی مخل شرکت در پژوهش، مصرف کورتون، ابتلا به بیماری‌هایی چون لوپس، بیماری‌های قلبی و.... گروه آزمایش در معرض 14 جلسه مقابله درمانگری و گروه آزمایش 14 جلسه مداخله خنثی در زمینه آموزش‌های پزشکی و سلامت قرار گرفتند. نتایج با روش آماری MANCOVA و توسط SPSS-26 استخراج شد و نشان داد که مقابله درمانگری موجب کاهش کورتیزول شد. در نتیجه این روش درمانی می‌تواند برای تنظیم هورمون کورتیزول زنان در معرض تنیدگی یا استرس استفاده شود.

زمینه و هدف: مسائل و مشکلات اقتصادی مرتبط با بخش سلامت به لحاظ سهم قابل توجهی که از بودجه تولید ناخالص ملی به خود اختصاص می دهند، همواره در کانون توجه بوده اند. بخش های مراقبت های ویژه و به خصوص آی سی یو از بخش های پر هزینه بیمارستانی به شمار می روند و پرستاران به عنوان مهم ترین افراد مرتبط با استفاده از منابع در این بخش ها، نقش کلیدی در کنترل هزینه ها و اثربخشی مراقبت دارند. این مطالعه با هدف تعیین آگاهی، نگرش و عملکرد پرستاران آی سی یو در ارتباط با اقتصاد سلامت انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود. پس از مشخص نمودن جامعه پژوهش که کلیه پرستاران شاغل در بخش آی سی یو بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد می باشد، تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان انجام شد و به روش تصادفی پرستاران بخش های آی سی یو در بیمارستان ها و شیفت های کاری مختلف انتخاب شدند. روش جمع آوری داده با استفاده از پرسشنامه معتبر در دسترس که توسط حیدری و همکاران در سال 2015 اعتباریابی شده است صورت گرفت. پژوهشگر با حضور در بخش ها و شیفت های مختلف به صورت دستی پرسشنامه ها را تحویل پرستاران داده و 48 ساعت بعد جمع آوری نمود. سپس اطلاعات کد گذاری شده وارد نرم افزار آماری SPSS شده و  با آمارهای توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: وضعیت نگرش در رابطه با اقتصاد سلامت در بین پرستاران آی سی یو در سطح مطلوب بود(85 درصد)، لیکن آگاهی و عملکرد پرستاران در این خصوص در سطح مناسبی قرار نداشت (به ترتیب 65 درصد و 62 درصد). میانگین نمره آگاهی در زمینه اقتصاد سلامت 16/57±2/4 (محدوده16-0)، میانگین نمره نگرش 90/6±55 (محدوده72-0) و میانگین نمره عملکرد 21/7±35/27 ( محدوده 44-0) بود. نتیجه گیری: پرستاران آی سی یو نگرش خوبی به مباحث اقتصاد سلامت دارند، لیکن بایستی سطح آگاهی و عملکرد آنها را در این زمینه بهبود بخشید. با توجه به پایین بودن سطح آگاهی و عملکرد پرستاران آی سی یو در زمینه اقتصاد سلامت، برگزاری کلاس های حین خدمت و کارگاه های آموزشی در این زمینه پیشنهاد می شود.

مقدمه: با توجه به فراگیری کووید-19 در جهان، همچنین وخامت حال بیمار، افزایش میرایی و بستری بیمار در بخش مراقبت ویژه، رضایتمندی بیمار و همراه وی از خدمات انجام شده اهمیت بیشتری می‌یابد. برهمین اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین رضایتمندی خانواده بیماران مبتلا به کووید-19 بستری در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان رازی شهر اهواز در سال 1401 انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بود. جامعه مورد بررسی شامل کلیه اعضای خانواده بیماران مبتلا به کووید-19 بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان رازی شهر اهواز بودند که به صورت سرشماری و برابر با 100 نفر وارد مطالعه شدند. به‌منظور جمع‌‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد سنجش رضایتمندی خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه هایلند استفاده شد. داده‌های پرسشنامه‌های جمع‌آوری شده توسط نرم‌افزار SPSS نسخة 22 و در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج:  رضایتمندی خانواده بیماران برابر با 26/13±74/79 و بالاتر از حد متوسط بود. میانگین نمره در دو حیطه رضایتمندی شامل اقدامات مراقبتی و برآورده شدن نیازهای اطلاعاتی و مشارکت در فرایند تصمیم‌گیری به ترتیب برابر بود با 94/4±99/48 و 08/5±75/30 بود. بین حیطه اقدامات مراقبتی براساس زندگی با بیمار تفاوت معنادار وجود داشت (P<0.05). اما بین حیطه برآورده شدن نیازهای اطلاعاتی و مشارکت در فرایند تصمیم‌گیری براساس زندگی با بیمار تفاوت معنادار وجود نداشت (P>0.05). رضایتمندی در همراهانی که با بیمار زندگی نمیکردند بیشتر بود و از نظر آماری نیز رضایتمندی کل براساس زندگی با بیمار تفاوت معناداری را نشان داد (P<0.05). نتیجه گیری: میزان رضایتمندی خانواده بیمار و بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه مستلزم توجه بیشتر متولیان نظام سلامت به نیازهای آنها می‌باشد. واژگان کلیدی: رضایتمندی، خانواده بیمار، کووید-19، بخش مراقبت ویژه.

مقدمه: از آنجایی که ممکن است کینزوفوبیا بر توانبخشی پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی موثر باشد و سهم اثر آن در مطالعات ایرانی برآورد نشده است هدف اصلی مطالعه حاضر به تعیین شیوع کینزیوفوبیا قبل از جراحی، 3 و 12 ماه پس از جراحی در بیماران کاندید جراحی بازسازی رباط صلیبی پرداخته است. هدف ثانویه تجزیه و تحلیل قابلیت پیش بینی کینزوفوبیا قبل از جراحی و ارتباط آن با درد و توانایی حرکت در 3 ماه پس از جراحی است. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی(آینده نگر) طی سالهای 1399 و 1400 با مشارکت 125 بیمار پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی انجام شد. هر یک از شرکت کنندگان ابزارهای اطلاعات دموگرافیک، ترس از حرکت تامپا و پرسشنامه بيمار محور KOOSتکمیل شد. داده ها با آزمون های آماری تس تسی، کای اسکوئر و رگرسیون چند متغیره بررسی شدند. نتایج: متغیرهای شاخص توده بدنی بالا به اندازه 26/2 برابر، فاصله زمانی بین اسیب تا جراحی به اندازه 96/1 برابر، شدت درد قبل از جراحی به اندازه 59/5 و وضعیت عملکردی به اندازه 11/8 برابر ریسک کینزوفوبیا را افزایش میدهد نتیجه گیری: کینزوفوبیا در یک سوم از سرکت کنندگان این مطالعه دیده شد؛ فاکتورهایی همچون چاقی، افزایش مدت زمان آسیب تا جراحی، شدت درد بالا قبل از جراحی و وضعیت عملکردی نامطلوب پس از جراحی به عنوان عوامل پیشبینی کننده کینزوفوبیا بودند

مقدمه: بروز تهوع و استفراغ زودهنگام پس از جراحی(در طی دو ساعت اول پس از جراحی) ریسک تهوع و استفراغ را در طی 24 ساعت اول پس از جراحی به میزان سه برابر و در طی 48 ساعت اول پس از جراحی به میزان 5 برابر افزایش میدهد. لذا اطلاع از بروز این عارضه و همچنین ریسک فاکتورهای آن می توانند در برنامه ریزی های پیشگیرانه و درمانی موثر واقع شود؛ لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین تهوع و استفراغ زودرس و ریسک فاکتورهای آن پس از جراحی های ارتوپدی می باشد. روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی و در طی بازه سمانی سال 1400 در دو بیمارستان شهدا و امام رضا دانشگاه علوم پزشکی تبریز با مشارکت 1250 بیمار کاندید جراحی های ارتوپدی انجام شد. ریسک فاکتورهای تهوع و اتسفراغ پس از جراحی برای تمام بیماران ثبت شد و ریسک فاکتورهای بروز تهوع و استفراغ زودهنگام تعیین شد. نتایج: سن بالا، وزن بالا، شاخص توده بدنی بالا بالا، جنسیت مرد، روش بیهوشی عمومی، کلاس ASA بالاتر، روش جراحی اورژانسی، سابقه تهوع و استفراغ قبلی، سابقه بیماری حرکت، عدم تجویز پروفیلاکتیک داروی ضد تهوع، بروز تهوع و استفراغ در ریکاوری،تجویز مورفین در انتهای جراحی، تجویز اوپیوئید در واحد ریکاوری و طول مدت ریکاوری در بیماران با بروز تهوع و استفراغ زودهنگام بین دو گروه به صورت معناداری متفاوت است. نتیجه گیری: از هر 4 بیمار کاندید جراحی ارتوپدی، یک بیمار به تهوع و استفراغ زودهنگام پس از جراحی مبتلا می شود که ریسک فاکتورهای آن در این مطالعه مشخص شدند.