مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت‌های ویژه ایران

مقدمه: اسپاینال آنستزی به دلیل سادگی و سرعت انجام، یکی از روشهای شایع در جزاحی اندام تحتانی است. در بیماران معتاد به مواد مخدر، مدت اثر اسپاینال آنستزی نسبت به افراد عادی، کاهش می یابد. به منظور افزایش طول مدت آنستزی و بهبود کیفیت بی دردی، افزودنیهای گوناگونی در آنستزی اسپاینال به همراه لوکال آنستتیکها استفاده می شوند که هریک عوارض ناخواسته ای نیز دارند. در این مطالعه بر آن شدیم تا اثر دکسمدتومیدین را بر طول مدت آنستزی و بی دردی بوپی واکایین اسپاینال در بیماران معتاد کاندیدای جراحی اندام تحتانی، مورد بررسی قرار دهیم.مواد و روشها: شصت بیمار معتاد کاندیدای جراحی اندام تحتانی به دو گروه سی نفره ی مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد، اسپاینال آنستزی با 15 mg بوپی واکایین و 5 µg دکسمدتومیدین و در گروه شاهد با تنها 15 mg بوپی واکایین انجام گرفت. سرعت آغاز بلوک حسی و حرکتی و زمان بازگشت بلوک حسی و حرکتی و طول زمان بی دردی در دو گروه ثبت و مقایسه گردید.یافته ها: بلوک حسی و حرکتی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد سریعتر آغاز شد و بازگشت حس و حرکت نیز در گروه مورد با درنگ طولانی تری همراه بود. مدت بی دردی در گروه مورد طولانی تر از گروه شاهد بود.نتیجه گیری: دکسمدتومیدین به عنوان یک افزودنی در آنستزی اسپاینال می تواند طول اثر بوپیواکایین را در بیماران معتاد افزایش دهد.کلید واژگان: معتاد، آنستزی اسپاینال، دکسمدتومیدین

مقدمه: الکتروشوک تراپی به عنوان یکی از روشهای درمانی بیماریهای روانپزشکی در طی سالهای گذشته تغییرات بسیاری یافته است. امروزه استفاده از داروهای بیهوشی و شل کننده عضلانی از اجزای مهم الکتروشوک درمانی میباشد. تغییرات همودینامیک بیماران پس از انجام الکتروشوک درمانی گاهی آن چنان زیاد است که باعث عوارض قلبی عروقی و حوادث مغزی به ویژه در سالمندان می گردد که در این باره پژوهشهای بسیاری انجام گرفته است؛ لذا محققان به دنبال یافتن روشهایی برای کنترل همودینامیک بیماران پس از الکتروشوک درمانی میباشند به گونه ای که پیامدهای ناخوشایند آن مانند کاهش مدت زمان تشنج که هدف نهایی در الکتروشوک درمانی میباشد را به همراه نداشته باشد. در این میان داروهای بسیاری مورد مطالعه قرار گرفته اند. باتوجه به بروز حداکثر تغییرات همودینامیک در دقایق نخست پس از الکتروشوک درمانی، دارویی ایده آل است که سریع اثر باشد، با زمان تشنج و زمان ریکاوری بیماران تداخل نداشته باشد و همودینامیک بیماران را به خوبی کنترل نماید. در این پژوهش بر آن شدیم تا اثر اسمولول (Esmolol) را در بیماران کاندیدای الکتروشوک درمانی از جهت کنترل همودینامیک ، زمان تشنج و زمان ریکاوری بررسی نماییم.مواد و روشها: تعداد 40 بیمار کاندیدای الکتروشوک درمانی در دو گروه 20 تایی نمونه و کنترل پس از اطمینان از سلامت عمومی در مطالعه کارآموزی بالینی به صورت دوسوکور مورد بررسی گرفتند. تکنیک آنستزی در هر دو گروه یکسان بود و تنها در گروه مورد 100mg از داروی اسمولول و در گروه شاهد به همان حجم از نرمال سالین به صورت بولوس وریدی پیش از ECT تزریق می گردید. تغییرات فشار خون، نبض ، زمان تشنج و زمان ریکاوری تمام بیماران در دقایق مختلف ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: پس از بررسی و آنالیز یافته ها به این نتیجه رسیدیم که اسمولول در دقایق 1،3و5 بطور معناداری(P<0.05)باعث کاهش ضربان قلب بیماران و کنترل همودینامیک بیماران گردید.همچنین در تحقیق حاضر اسمولول تاثیری برمدت زمان تشنج بیمار نداشت و زمان ریکاوری بیماران در دو گروه مورد و کنترل اختلاف معناداری نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: اسمولول در بیماران تحت ECT سبب ثبات همودینامیک در دقایق نخست شده و اثر ناخوشایندی بر مدت زمان تشنج و ریکاوری ندارد.گل واژگان: الکتروشوک درمانی، اسمولول، طول مدت تشنج، زمان ریکاوری، همودینامیک

: بررسی نحوه مراقبت از راه هوایی بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بر اساس میزان آگاهی ، نگرش و عملکرد پرستاران مقدمه  : يكي از مشكلات اداره راه هوايي بيماران در بخش مراقبت‌هاي ويژه، نحوه دهانشویه و ساكشن  تراشه است زيرا كه ترشحات راه هوایی مي‌تواند مخاطرات زيادي از نظر آلودگي ايجاد نماید . هدف از مراقبت از راه هوايي بيمار جلوگيري از ابتلا به عفونت ها ي راه هوايي فوقاني و انتقال آن به راه هوايي تحتاني است . از موارد مهمی که در ارائه مراقبت از راه هوايي بيماران بستري در بخش مراقبتهاي ويژه نقش دارد دانش ، نگرش و عملکرد پرستاران در مورد مراقبت های دهانی و راه هوايي است. این مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی و عملکرد کارکنان از نحوه مراقبت از راه هوایی بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستانهای آموزشی شهر همدان انجام گرفته است . مواد و روش کار :پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده و جامعه پژوهش را پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی شهر همدان تشکیل داده بودند . در این مطالعه آگاهی ، نگرش و عملکرد پرستاران ، در ارتباط با مراقبت از راه هوایی مورد بررسی قرار گرفته است . ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خود ساخته همراه با چک لیست عملکرد فردی بوده و پاسخ ها توسط مقیاس لیکرت سنجیده شد . روش نمونه گیری به صورت سرشماری بوده و کلیه 58 نفر پرستار شاغل در بخش مراقبت ویژه حین انجام کار مورد بررسی قرار گرفتند .داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16مورد بررسی قرار گرفت .یافته ها : داده های پژوهش نشان داد که 8/13% کارکنان پرستاری مرد و 2/86% زن بودند و بین 22 تا 45 سال سن داشته اند . 98% از جامعه مورد پژوهش نگرشی مثبت نسبت به مراقبت از راه هوایی داشته اند. 28/98% از جامعه مورد پژوهش دارای میزان آگاهی قابل قبول بودند و 69% افراد جامعه پژوهش در روش ساکشن کردن ترشحات دهان و حلق نیاز به بهبود در روش کار داشته و 31% از آنها روش عملکردشان در این خصوص غیر قابل قبول بوده است . رابطه بین میزان آگاهی جامعه مورد پژوهش و عملکرد آنها در نحوه ساکشن تراکئوستومی ، دهان ، حلق و بینی و دهان شویه با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون p-value به ترتیب 09/0 ، 62/0 ، 09/0 بدست آمد و در نتيجه میزان آگاهي کارکنان با توجه به مقادیر p-value با هيچكدام از عملكردها رابطه معناداري نداشته است  .بحث و نتیجه گیری : با توجه به اینکه هیچکدام از متغیرها با یکدیگر ارتباط معنی داری نداشته اند و سطح آگاهی جامعه مورد پژوهش در حد قابل قبول و خوب بوده می توان نتیجه گرفت که  نسبت تعداد بیماران بستری به تعداد پرستاران بیشتر از حد استاندارد بوده که خود سبب افزایش حجم کاری و موثر بر نحوه عملکردشان شده است .

مقدمه:سیستوسکوپی یک متد موثر مطمئن و آسان برای تشخیص و پیگیری در بیماران با هماچوری، نشانه های راه ادراری تحتانی  و تومورهای مثانه است و یکی از شایع ترین آزمونها در بیماران سرپایی اورولوژی در کلینیکها است . در مقایسه با سیستوسکوپی انعطاف ناپذیر  ، سیستوسکوپی انعطاف پذیرسبب دردکمتری می شود و با علائم کمتری بعد از انجام پروسه همراه است . اگر چه سیستوسکوپی انعطاف پذیر معمولاً به خوبی تحمل می شود ولی بعضی از بیماران به خصوص در لحظه ورودسیستوسکوپ احساس ناراحتی می کنند. (3،2،1)روش های متعددی برای کاهش درد بعد از عمل سیستوسکوپی وجود دارند که هر یک کارآیی و اثربخشی خاص خود را دارند و لذا نیاز به انجام مطالعات مختلف جهت تعیین و مقایسه میزان اثربخشی روش های مختلف وجود دارد. در این مطالعه به مقایسه اثر متوکسی فلوران و ژل لیدوکائین بر روی درد بعد از سیستوسکوپی پرداختیم.مواد و روشها:در این مطالعه مداخله ای که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی غیر کور انجام شد، بیماران بین 20 تا 55 سال تحت سیستوسکوپی پس از اخذ رضایتنامه کتبی (بعد از ادای توضیحات لازم) وارد مطالعه شدند. در ادامه بیماران به صورت تصادفی ساده (یکی در میان) در دو گروه قرار گرفتند که یک گروه 15 دقیقه قبل از انجام عمل cc 20 ژل لیدوکائین 2 درصد گرفته و یک گروه 10-8 نفس عمیق از متوکسی فلوران استنشاق کردند. در ادامه ضربان قلب، فشار خون، اشباع اکسیژن شریانی ودرد (براساس نمره عددی دردازصفرتا100) قبل از مداخله،هنگام تجویز دارو،هنگام  ورود دستگاه، هنگام بررسی داخل مثانه،بلافاصله بعدازعمل و15 دقیقه بعد از عمل بررسی و در دو گروه مقایسه شدند.در هر مقطعی از مطالعه در هر گروه اگر بیمار درد با نمره بیشتر از30 پیدا کرد (براساس مقياس ديداری درد استاندارد شده) الفنتانیل ده میکروگرم درهرکیلوگرم تجویزشد و میزان مصرف الفنتانیل در دو گروه مقایسه شدند.برای تجویز متوکسی فلوران ازPENTHROX inhaler همراه باactivated charcoalscavenging chamber  استفاده کردیم. ( غلظت متوکسی فلوران %7/0-5/0)به هر بیمار حداکثر 1 ویال ( معادل 3ml ) بدون همراهی با اکسیژن مکمل تجویز شد(4) . دو هفته بعدBUN,Cr,SGPT,SGOT ,Alkaline phosphatase  بیماران اندازه گیری شد. یافته ها:میزان نمره عددی درد به صورت واضحی در گروه متوکسی فلوران در تمامی مراحل اندازه گیری پايين تربود( .(p<0/0001میزان علاقه بیمار برای تکرار مجدد روش بکار رفته به صورت معني دارى در گروه متوکسی فلوران بالاتر بود (P<0/0001). 30/28 فردر گروه متوکسی فلوران درمقابل30/ 18 نفر در گروه ليدوكايين علاقه برای تکرار مجددروش بکار رفتهداشتند .ميزان مصرف مخدر به صورت معني دارىدر گروه متوکسی فلوران پايين تر بود .(p<0/0001) فشار خون سیستولیک در دو زمان لحظه ورود سیستوسکوپ و معاینه داخل مثانه بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت.نتیجه گیری: متوکسی فلوران یک مسکن موثر برای دردهای مرتبط با سیستوسکوپی انعطاف ناپذیردر مردان کمتر از 55 سال است که اثر کاهش مصرف مخدر در طی ورود سیستوسکوپو مشاهده داخل مثانه داشته است.

مقدمه:بلوک رتروبولباریک یکی ازروش هائی انتخابی براي بيهوشي موضعي در جراحی کاتاراکت است.با این حال این روش یک فراینددردناک به شمارمی رودولذا هنگام انجام بلوک بهتر است ازداروهای آنالژزیک وآرام بخش استفاده گردد.با توجه به محدودیت های هر یک از این داروها، ارزیابی داروهای جدیدی که بطور بالقوه در این زمینه ارزش کلینیکی دارند ضروری است.         هدف: مقایسه اثرملاتونین و استامینوفن بردردوتغییرات همودینامیک بیماران در بلوک رتروبولباربیماران و روش ها:در یک مطالعه کارآزمائی بالینی تصادفی دو سو کور،180 بيمارتحت عمل جراحی کاتاراکت با بلوک رتروبولبار که وضيعت فيزيكي كلاس یک تا سه ASA  I-III) ( داشتند وارد مطالعه شده وبه سه گروه تقسيم شدند. گروه ملاتونین (دربافت 6 میلی گرم قرص ملاتونین) ، گروه استامینوفن (دریافت قرص استامینوفن500 میلی گرم)و گروه کنترل .داروها 60 دقیقه قبل از جراحی توسط پرستار بخش به بیمارداده شدواز نوع داروی مصرفی اطلاع نداشتند. همه بیماران فنتانیلmg/Kg  5/0 قبل ازانجام بلوک رتروبولبار دریافت کردند.تغییرات همودینامیک شامل ضربان قلب (HR)، میانگین فشار شریانی(MAP)،میزان اشباع اکسیژن( O2 Sat )وهمچنین اسکوردرد دربدو ورود به اطاق عمل، طی بلوک رتروبولبار (1 دقیقه پس از بلوک) ، طی عمل (5 دقیقه بعد ازشروع عمل)، 20 دقیقه بعد از عمل ،خاتمه عمل و در ریکاوری ثبت شد.درمواردیکه اسکوردرد در طی عمل از 3 بیشتربود ، فنتانیل اضافی به بيماران تزریق شد. تمامی اطلاعات درپرسشنامه جمع اوری شد. نتایج: انالیز اماری نشان می دهد که 3 گروه ازنظرخصوصیات دموگرافیک همگن بودند.استامینوفن وملاتونین توانستند میزان درد را در 1 دقیقه بعد از بلوک بصورت معنی داری کاهش دهند (به ترتیب 05/0> P و 01/0>P).میزان درد در طی عمل ، خاتمه عمل و ریکاوری تفاوت معنی داری در  گروه های مورد مطالعه نشان نداد. همچنین موارد ومقدار مصرف فنتانیل اضافی در گروه ملاتونین کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0>P). تغییرات همودینامیک شامل HR، MAP، O2 Sat در طی تمامی مراحل در 3 گروه تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد. بحث ونتیجه گیری:در این مطالعه برای نخستین بار، تا انجا که ما مطالعه کرده ایم، اثرات ضد دردی استامینوفن در بلوک رتروبولبار نشان داده شد. ملاتونین نیز توانست علاوه برکاهش درد در طی بلوک رتروبولبار، میزان مصرف فنتانیل اضافی را کاهش دهد.به نظر می رسد که ملاتونین و استامینوفن بتوانند تاثیر مطلوبی بر کنترل درد در بلوک رتروبولبارداشته باشند. 

چکیده:زمینه و هدف: افزایش توانمندسازی بیماران مبتلابه بیماری کرونر در جهت ارتقای رفتارهای بهداشتی آنان نقش بسزایی دارد، یکی از راه‌های افزایش این مهارت در بیماران ارتقا خودکارامدی است که می‌تواند در بهبود وضعیت بیماری و پیشگیری از بروز عوارض و همچنین بستری مجدد در بیمارستان مؤثر می‌باشد. این مطالعه باهدف پیگیری تلفنی بر میزان کارآمدی در بیماران با پیوند عروق کرونری انجام شد.مواد و روش ها : در این مطالعه کارازمایی بالینی 80 بیمار مبتلابه بیماری عروق کرونر بستری در بخش مراقبت‌های ویژه جراحی قلب بیمارستان نمازی شیراز به شیوه نمونه‌گیری تصادفی در دسترس با توجه به معیار ورود و خروج انتخاب و پس از کسب رضایت آگاهانه از شرکت‌کنندگان در مطالعه به‌طور تصادفی به دو گروه مداخله و آزمایش (هر گروه 40 نفر) تقسیم گردیدند. مداخله تلفنی جهت پیگیری تبعیت از رژیم غذایی و فعالیت بدنی در گروه آزمایش به مدت 12 هفته انجام شد. قبل و بعد از مداخله پرسش‌نامه خودکارامدی تغذیه‌ای و خودکارامدی فعالیت بدنی توسط شرکت‌کنندگان در مطالعه تکمیل گردید. داده‌ها با نرم‌افزار spss و با استفاده از آزمون آماری تی، کای دو ویل کا کسون و من ویتنی در سطح معنی‌داری مورد تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: در این مطالعه نمره میانگین رفتار تغذیه‌ای و فعالیت بدنی در دو گروه کنترل و آزمایش قبل از مداخله ازنظر آماری معنادار نشده است. ولی اختلاف میانگین رفتار تغذیه‌ای و فعالیت بدنی در دو گروه بعد از مداخله ازنظر آماری معنادار شده است (05/0>p).نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت پیگیری تلفنی توسط پرستار، منجر به بهبود خودکارامدی بیماران در تبعیت از رژیم غذایی و فعالیت بدنی می‌گردد. گل واژگان: بیماری عروق کرونر، پیگیری تلفنی،خودکارآمدی.  

مقدمه: تهوع و استفراغ بعد از عمل از عوارض شايع پس از جراحي است که اثرات زيان باري دارد. . امروزه داروهای بیهوشی جدید و متعددی برای القا و نگهدارندگی بیهوشی مورد استفاده  میگردد ک میتوانند اثرات ضد تهوع داشته باشند.هدف: مقایسه بیهوشی عمومی القا شده با پروپوفول و نسدونال بر  بروز و شدت تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی عمومی روش کار: در این کارازمایی بالینی تعداد 60 بیمار کاندید عمل جراحی عمومی به صورت تصادفی در دو گروه تقسیم بندی شدند. در گروه اول القای بیهوشی با دوز mg/kg 2 پروپوفول و در گروه دوم ، القای بیهوشی با دوز mg/kg 5  نسدونال انجام شد. بر اساس مقیاس خودگزارشی و چک لیست ثبت تعداد استفراغ، ارزیایی شدت و بروز تهوع و استفراغ در سه مرحله، یعد از عمل؛ 2 و 6 ساعت بغد از عمل انجام شد. داده ها توسط نرم افزار Spss  مورد انالیز و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:یافته ها نشان داد که بین سن، جنسیت، مدت مزمان NPO، مدت زمان عمل در سه گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد. بر اساس آزمون آماری تی مستقل در مراحل ریکاوری و 2 ساعت بعد عمل تفاوت بین شدت و بروز تهوع و استفراغ بین دو  گروه معنی داری بود. اما این تفاوت در مرحله 6 ساعت بعد از عمل معنی دار نبود نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که پروپوفول با دوز منقسم، دارای تاثیر خوب و مشابه در کنترل تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی می باشد. بنابراین شیوه تجویز پروپوفول (با دوز منقسم و بدون نیاز به پمپ) ساده و ارزان و بدون عوارض جانبی جدی است

خلاصهمقدمه : بيان لزوم عمل جراحي توسط پزشك به بيمار و انتقال بیمار به اتاق عمل فرايندي اضطراب آوراست ، از طرف دیگر مشاهده فضاي اتاق عمل، تجهیزات و ابزار آلات نیز مزید بر علت خواهد بود. تعیین شاخص استرس قلبی می تواند بعنوان یک معیار در ارزیابی اثرات استرس قبل از عمل و در طي القا و نگهداري بيهوشي باشد.مواد و روش ها: در اين مطالعه 40 نفر در محدوده سني 80-60 ، مورد مطالعه قرار گرفته و همه آنها  تحت پروستاتكتومي از طريق شكم قرار گرفتند. بیماران به دو گروه A و B تقسيم شدند. این مطالعه به صورت يك سو كور انجام گرفت. در گروه A شاخص استرس قلبي (Cardiac Stress Index) و در گروه B تغييرات RPP مورد ارزيابي و اندازه گيري قرار گرفت.نتايج: میانگین CSI در مراحل قبل از القای بیهوشی، بعداز القا، قبل از برش جراحی و در ریکاوری به ترتیب 57/5 ± 25/60، 54/5 ± 05/63، 78/4 ± 75/55 و 83/4 ± 65/67 بوده اند که با هم اختلاف معنی داری نداشته اند. میانگین RPP در مراحل چهار گانه فوق به ترتیب 44/0 ± 15/10، 69/0 ± 9/9، 36/0 ± 8/6 و 61/0 ± 2/9 بود که تفاوت معنی داری بین RPP قبل از القای بیهوشی و قبل از برش جراحی مشاهده گردید ( P< 0001/0 ).بحث: در اين مطالعه ملاحظه مي شود كه در عمل جراحي غير قلبي هم حتي در مرحله قبل از عمل نيز ميزان استرس در بيماران بالا بوده است. تست غير تهاجمي شاخص استرس قلبي يا CSI در 60 % بيماران در محدوده پنجاه الي صد بوده كه نياز به مداخله دارد.اين رقم در مورد شاخص RPP بخوبي واضح نبوده و با CSI مطابقت ندارد كه اين بدان معني مي باشد كه شاخص CSI بيشتر و بهتر توانسته است ميزان استرس موجود را نشان بدهد.   

مقدمه : كاتتر وريد مركزي استفاده متعددي به هنگام اعمال جراحي قلب دارد. در اين مقاله يكي از عوارض نا شايع كاتتر گذاري وريد مركزي شرح داده شده است.معرفي مورد : شيرخوار 3 ماهه اي تحت جراحي بستن نقص سپتوم بین دهلیزی (ASD  )  و پیس گذاري قرار گرفت. قبل از عمل جراحي كاتتر وريد مركزي از طريق ساب كلاوين چپ تعبيه گرديد ولي روز دوم پس از جراحي به علت اختلال در عملكرد آن تصميم به تعبيه وريد مركزي ديگري از طريق وريد ژوگولر داخلي چپ گرفته شد كه با موفقيت به انجام رسيد. پس از انجام راديوگرافي قفسه سينه مشخص گرديد كه كاتتردوم به جاي قرار گرفتن در مسير صحيح و داخل ورید ساب کلاوین در مكان نامشخصي قرار دارد. نتيجه:احتمال قرارگيري كاتتر وريد مركزي در موقعيتهاي نابجا و نامشخص وجود دارد.