مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت‌های ویژه ایران

زمينه و هدف: جداسازي از دستگاه تهوية مكانيكي يكي ازچالش برانگيزترين موضوعات بيماران مبتلا به نارسايي مزمنانسدادي ريوي بستري در بخش مراقبت ويژه است. معرفيشاخص جديد كه بتواند با احتمال بيشتري موفقيتجداسازي اين بيماران را از دستگاه تهوية مكانيكي پيش بيني. كند، بسيار حائز اهميت است. مطالعة حاضر با دو هدف 1تعيين نقاط برش شاخص واحديان يك و شاخصهاي رايجدر جمعيت بيماران IWI و CROP ،NIF ،P0.1 ،RSBIمزمن انسدادي ريوي و 2. مقايسة مؤلفههاي مختلفجداسازي از دستگاه تهوية مكانيكي شاخص واحديان يك ودر جمعيت IWI و CROP ،NIF ،P0.1 ،RSBI شاخصهايبيماران مزمن انسدادي ريوي انجام شده است.روشبررسي: مطالعة حاضر يك كارآزمايي باليني سهسوكورچند مركزه آيندهنگر مشاهدهاي بوده كه از بهمن 1392 تااسفند 1393 در جامعة بيماران مزمن انسدادي ريوي بستريدر بخش مراقبتهاي ويژه بيمارستانهاي منتخب شهر تهراندر دو گروه تعيين نقطة برش (تعداد = 90 ) و گروه تعيينمؤلفههاي پيشبيني كنندة جداسازي از دستگاه تهويةمكانيكي (تعداد = 90 ) انجام شد. فرآيند جداسازي از دستگاهتهوية مكانيكي در هر دو گروه يكسان و بر اساس پروتكلتعريف شده انجام شد. از تحليل راك براي تعيين نقاط برشدر گروه اول و تعيين مؤلفههاي پيش بيني كننده در گروه دوماستفاده شد.

چکیدهمقدمه: DVT به عنوان تهدیدی جدی برای بیماران  عمل شده مطرح است؛ این در حالی است   که DVT قابل پیشگیری و به عنوان یک عارضه از بستری شدن در بیمارستان است. DVT دلیلی برای 10% از مرگ در جمعیت عمومی بیمارستان است. عوامل مختلفی به عنوان فاکتورهاي خطر DVT در بیماران جراحی مطرح هستند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل خطر تأثیرگذار در بروز ترومبوز وریدهای عمقی در بیماران بخش جراحی انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است که بر روی بیماران  جراحی بستری در بخش‌های  ویژة  بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1393 انجام گرفت. جامعة پژوهش کلیة بیماران بستری در بخش‌های ویژه بیمارستان‌های آموزشی شهر کرمان بود که تحت عمل جراحی قرار گرفته و به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شده بودند. نمونه‌ها در فاصلة زمانی 3 ماهة اول سال 1393 با کمک پرسشنامه ویژگی‌های دموگرافیک و معیار ارزیابی ریسک فاکتورهای ترومبوآمبولی تکمیل شد. روایی ابزار مطالعه به روش روایی صوری انجام شد و نمره کسب شده 9/0 بود. برای پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که نمرة به دست آمده 78/0 گزارش شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل 1- پرسشنامة ویژگی‌های دموگرافیک و 2- معیار ارزیابی ریسک‌فاکتورهای ترومبو آمبولی بود که بر اساس اطلاعات پرونده و مصاحبه با بیمار  تکمیل شد. پس از کسب رضایت از واحدهای مطالعه مبادرت به جمع‌آوری اطلاعات گردید. پس از جمع‌آوری داده‌ها با   کمک نرم‌افزار آماری spss  نسخه 19 با استفاده از آزمون تی تست و شاخص‌های مرکزی و پراکندگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در بررسی ویژگی‌های دموگرافیک سن نمونه‌ها با میانگین 54/42 و با انحراف معیار 05/18 ارتباط سن با عوامل تأثیرگذار در بروز ترومبوز وریدهای عمقی در سطح 05/0 معنی‌دار نبود. جنسیت در بروز ریسک فاکتورهای ترومبوز وریدهای عمقی با p  کمتر از 03/0 با تمام موارد و در تمام سطوح عوامل خطر در بیماران مرد  ارتباط معنی‌دار مشاهده شد. نتایج حاصل از آزمون تی تست نشان داد در سطح معنی‌داری 01/0 حجم تودة بدنی بیماران با تمامی عوامل خطر  بروز ترومبوآمبولی در حد کم و متوسط ارتباط معنی‌دار داشتند. به طوری که با افزایش وزن احتمال خطر افزایش می‌یافت. میزان PT  نمونه‌های مورد بررسی دارای میانگین 6/13 و انحراف معیار 26/2 و در بررسی PTT دارای میانگین 09/33 و انحراف معیار 6/31  گزارش شد و این در حالی است که میزان INR نمونه‌ها دارای میانگین 01/1 و انحراف معیار 27/0 است. در بررسی کلی عوامل خطرساز 86٪ درصد نمونه‌ها دارای عوامل خطر با احتما ل کم و 9/0 دارای عوامل خطر در سطح متوسط و مجموعاً 5٪ نمونه‌ها دارای عوامل خطر شدید بودند.   بحث: در برسی نتایج حاصل از مطالعه تنها سن بیماران با عوامل خطر ارتباط معنی‌دار مشاهده نشد. این در حالی است که با توجه به نتایج مطالعه اکثر بیماران با فراوانی 86٪ دارای عوامل خطر ترومبو آمبولی در سطح کم هستند. از آنجا که این وضعیت با توجه به شرایط بیمار می‌تواند تغییر نماید و به سطوح بالاتر خطر تبدیل شود. به علاوه ترومبو آمبولی از وضعیت‌های خطر‌ساز قابل پیشگیری است. لزوم توجه به بیماران و کنترل آنها برای کاهش و رفع عوامل خطر ضروری و گامی مهم در مراقبت است. گل‌واژگان: ترومبوز وریدهای عمقی، عوامل خطر،  بخش مراقبت‌های ویژه 

چکیده زمینه و هدف: آرام‌سازی اطفال برای انجام کارهای تشخیصی ضروری بوده ولی هنوز پروتکل استاندارد و داروی دقیقی در این زمینه معرفی نشده است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی سه داروی میدازولام، کتامین و کلرال هیدرات خوراکی اجرا شده است. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور 60 کودک کاندید سی تی اسکن تشخیصی و یا ادیومتری به صورت تصادفی در 3 گروه میدازولام 5/0 میلی‌گرم / کیلوگرم،کتامین 5 میلی‌گرم / کیلوگرم و کلرال هیدرات 50 میلی‌گرم / کیلوگرم خوراکی قرارگرفتند. وضعیت جداشدن کودک از والدین، نمره آرام‌بخشی و نمره اضطراب کودک هر 5 دقیقه و میزان حرکت کودک حین انجام روش تشخیصی در دقایق صفر، 15 و 30 اندازه‌گیری وبین سه گروه مقایسه شد. یافته‌ها: میانگین نمره جدایی از والدین گروه کلرال هیدرات به صورت معنی‌داری کمتر از دو گروه دیگر (000/0=p) و گروه کتامین کمتر از گروه میدازولام بود(001/0=p). میانگین زمان جدایی در گروه میدازولام (156/6±00/27) به صورت معناداری از گروه کلرال هیدرات (375/4 ±75/16) و کتامین (130/5 ±26/20) بیشتر بود ولی این دو گروه تفاوت معناداری با هم نداشتند. میانگین نمره آرام‌بخشی گروه کلرال هیدرات به صورت معناداری کمتر از دو دیگر (000/0=p) و گروه کتامین کمتر از میدازولام بود (000/0=p). میانگین نمره اضطراب در گروه کلرال هیدرات به صورت معناداری کمتر از دو گروه دیگر بود (000/0=p) ولی تفاوت آماری معناداری بین دو گروه کتامین و میدازولام وجود نداشت (734/0=p). میانگین نمره حرکت در گروه کلرال هیدرات به صورت معناداری کمتر از دو گروه دیگر بود (000/0=p) ولی تفاوتی بین دو گروه کتامین و میدازولام وجود نداشت (00/1=p). زمان بیدارشدن و ترخیص در سه گروه تفاوت معناداری نداشت (659/0=p).  نتیجه‌گیری: سه داروی میدازولام، کتامین و کلرال هیدرات در آرام‌سازی اطفال موفق و ایمن بوده و میدازولام با بهترین اثر ضد اضطرابی سبب جدایی آسان‌تر طفل از والدین شد. گل‌واژگان: میدازولام، کلرال هیدرات، کتامین، آرام‌سازی و بی‌دردی کودک، اثر ضد اضطرابی.

چکیده مقدمه: بررسی‌های سازمان بهداشت جهانی در مناطق مختلف جهان نشان می‌دهد که بین 5% تا 25% بیماران بستری شده در بیمارستان‌ها به عفونت بیمارستانی مبتلا می‌شوند؛ این میزان در بخش‌های مراقبت‌های ویژه در کشورهای پیشرفته 25% و در کشورهای در حال توسعه تا 50% است. بروز عفونت بیمارستانی می‌تواند میزان مرگ و میر بیماران بستری را تا دو برابر افزایش دهد. از آنجا که این میزان در بخش‌های مورد مطالعه تاکنون بررسی نشده است مطالعة حاضر با هدف  بررسی میزان بروز و نوع عفونت‌ بیمارستانی در بخش‌های مراقبت‌های ویژة ترومای شهر کرمان انجام گردید. مواد و روش‌ها: پژوهش مطالعه‌ای توصیفی، تحلیلی از نوع مقطعی است که بر روی تمام بیماران بستری در بخش‌های مراقبت‌های ویژة ترومای شهر کرمان طی شش ماه اول سال 1393 انجام شد. معیار ورود به مطالعه بستری به مدت حداقل 72 ساعت در بخش مراقبت‌های ویژه  و معیار خروج از مطالعه وجود علائم عفونت در بدو ورود به بخش و داشتن بیماری‌های زمینه‌ای بود. برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسشنامه شامل 1- پرسشنامه ویژگی‌های دموگرافیک و 2- پرسشنامة پایش عفونت‌های بیمارستانی مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: پس از جمع‌آوری اطلاعات داده‌ها با کمک SPSS نسخه 20 و آمارهای توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان عفونت 2/69 و بیشترین عامل باکتریایی آسینتوباکتر در عفونت تنفسی مشاهده شد. در بررسی وضعیت عفونت خون بیماران بیشترین عامل باکتریایی مربوط به کلبسیلا  و  در 5/6٪ بیماران مشاهده گردید. این در حالی است که در بررسی عفونت ادراری بیشترین عامل بیماری‌زا مربوط به آسینتوباکتر   در 4/1٪ بیماران  مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: در بررسی بیماران بستری در بخش‌های مراقبت‌های ویژة ترومای شهر کرمان مشاهده شد که بیماران بیشتر به عفونت تنفسی  از نوع آسینتوبا کتر  آلوده هستند که با مطالعة مشابه انجام شده در سال 2013 در یک واحد مراقبت‌های ویژه در کره توسط یانگ که نشان داد بیشترین عفونت در بخش ویژه عفونت تنفسی است همخوانی دارد. از آنجا که اکثر بیماران بخش ویژه از دستگاه تهویه استفاده می‌کنند انتظار چنین نتیجه‌ای دور از انتظار نیست. با توجه به آمار عفونت توجه و دقت بیشتر در پیشگیری از عفونت در بخش‌های ویژه ضروری بنظر می‌رسد. گل‌واژگان: میزان بروز، عفونت‌های بیمارستانی، بخش مراقبت‌های ویژه

چکیده سابقه و هدف: دارو دادن به بیمار از وظایف مهم و پرخطر پرستاری محسوب می­شود. با توجه به آمار بالای اشتباهات دارویی، افزایش مرگ و میر و هزینه­های بیمارستانی و تأثیر منفی آن بر کیفیت مراقبت­های پرستاری، شناسایی میزان و عوامل دخیل در بروز این اشتباهات، برای اتخاذ تدابیری که بتواند این موارد را به حداقل برساند، از اهمیت به سزایی برخوردار است. هدف این مطالعه تعيين اشتباهات دارویی و عوامل مؤثر در بروز آن در بخش­های مراقبت ویژه بیمارستان‌های شهر سمنان بود. مواد و روش­ها: در این پژوهش توصیفی، تحلیلی و مقطعی، جامعة مورد مطالعه پرستاران شاغل در بخش­های مراقبت ویژة بیمارستان­های شهر سمنان بودند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه که شامل اطلاعات دموگرافیک، نوع و عوامل مؤثر در بروز اشتباهات دارویی در سه حیطة انسانی - سازمانی، دارویی و مدیریتی بود، جمع­آوری ­گردید. تحلیل داده­ها توسط نرم افزار  16SPSS صورت گرفت. يافته­ها: از 56 پرستار شرکت کننده، 39 نفر (5/69%) اشتباهات دارويي داشتند. بیشترین اشتباهات را به ترتیب، دادن دارو در ساعت غير مقرر (4/30%)، تجویز میزان داروی اشتباه (8/26%) و سرعت انفوزيون اشتباه (6/19%) ذكر كردند. از بين عوامل مربوط به انسان و سازمان، دارویی و مديريتی، به ترتيب خستگي ناشي از كار اضافي، بسته­بندي مشابه دارو و كمبود پرستار نسبت به بيمار، مهم­ترين عوامل مؤثر در بروز اشتباهات دارویی بودند. نتيجه­گيری: با توجه به شیوع بالای اشتباهات دارویی در بخش­های مراقبت ویژه به نظر می­رسد تشخیص و تحلیل سیستماتیک علل ایجاد کنندة آن می­تواند به برنامه­ریزی بهتر برای پیشگیری از بروز اشتباهات و بهبود کیفیت مراقبت­های پرستاری منجر شود. گل‌واژگان: اشتباهات دارویی، ایمنی بیمار، کیفیت مراقبت‌های پرستاری، بخش­های مراقبت ویژه

چکیده مقدمه: پاسخ استرس به جراحی یک پاسخ غیرارادی به آسیب بافتی است و بشکل تغییرات اتونومیک، هورمونال و متابولیک نمایان شده و نوسانات قند خون را منجر می شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر دو روش بیهوشی سدیشن و اسپاینال بر نوسانات قند خون بیماران تحت عمل جراحی کورتاژ است. مواد و روش‌ها: در این مطالعة توصیفی تحلیلی، 50 بیمار مراجعه کننده برای کورتاژ الکتیو به روش در دسترس انتخاب و با احتساب تخصیص تصادفی به دو گروه 25 نفره تحت بیهوشی سدیشن و اسپاینال تقسیم شدند. در هر دو گروه قند خون در دقایق 10 دقیقه قبل از بیهوشی، 20 و 60 دقیقه بعد از شروع بیهوشی ارزیابی شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS ورژن 19با آزمون‌های آماری t مستقل و کای اسکوور انجام شد. یافته‌ها: قند خون10 دقیقه قبل از شروع بیهوشی در دو گروه سدیشن 32/13±96/89 و در گروه اسپاینال 98/16±60/88 بود که اختلاف معنی‌داری با هم نداشتند 706/0p=. قند خون 20 دقیقه بعد از شروع بیهوشی  در گروه سدیشن 13/13±88/80 و در گروه اسپاینال 05/15±88/85 بود که اختلاف معنی‌داری با هم نداشتند 268/0p=. 60 دقیقه بعد از شروع بیهوشی نیز قند خون در گروه سدیشن 78/15±24/83 و در گروه اسپاینال 26/16±04/90 بود که اختلاف معنی‌داری با هم نداشتند 140/0p=. نتیجه‌گیری: تغییرات  قند خون در پاسخ به استرس جراحی در  دو گروه تحت بی‌حسی اسپاینال و سدیشن مشابه هم بود و نوع بیهوشی بر تغییرات قند خون تأثیر قابل توجهی نداشت. گل‌واژگان: قند خون، سدیشن، اسپاینال، کورتاژ

چکیدهداشتن بیمار در مراحل پایانی عمر یک وضعیت بالقوه تهدید کننده و رویداد سخت خانوادگی است. حقیقت‌گویی کاملاً وابسته به فرهنگ است. در ایران نقش خانواده در حقیقت‌گویی بیماران مراحل پایانی عمر مهم است. لذا این مطالعه با هدف تعیین نگرش خانوادة بیماران در مراحل انتهایی زندگی دربارة حقیقت‌گویی در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان در نیمه دوم سال 1393 انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعة توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی 124 نفر از اعضاء درجه یک خانواده بیماران مبتلا به سرطان انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامة پژوهشگر ساخته متشکل از دو بخش اطلاعات دموگرافیک و نگرش خانواده‌ها در مورد حقیقت‌گویی بود. در نهایت تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار آماری 19 SPSS و با آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد نگرش خانوادة بیماران بدحال مراحل پایانی عمر نسبت به حقیقت‌گویی (30/0±23/3) نسبتاً مثبت بوده است. خواهر و برادر و همسر بیمار نسبت به والدین و فرزندان بیمار مبتلا به سرطان نگرش مثبت‌تری در حیطة نحوه گفتن حقیقت (03/0p=) و نمرة کل داشتند(03/0p=). بحث و نتیجه‌گیری: حقیقت‌گویی جنبه‌های اخلاقی، روانی، فرهنگی و اجتماعی دارد. امروزه به دلیل پیشرفت‌های علم پزشکی و افزایش دانش عمومی جامعه نگرش مثبتی در مورد حقیقت‌گویی وجود دارد. ارتباطات خوب خانوادگی با دیسترس روانی کمتری ناشی از حقیقت‌گویی همراه است. گل‌واژگان: نگرش، سرطان، حقیقت‌گویی، خانواده بیمار در مراحل پایانی

چکیدهمقدمه: سرفه از مشکلات شایع بعد از خارج کردن لوله تراشه در پی بیهوشی عمومی است. ما در  این مطالعه به بررسی تأثیر لیدوکائین وریدی و داخل کاف بر میانگین فشار خون و ضربان قلب و سرفه بعد از خروج لوله تراشه در بیمارستان امام خمینی ارومیه پرداختیم. مواد و روش‌ها: در این مطالعه60  بیمار با ASA  یک و دو در سنین بین 20 تا 60 سال برای عمل جراحی الکتیو لامینکتومی کمری تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. میزان بروز سرفه، میانگین فشار خون و ضربان قلب و اشباع اکسیژن شریانی هموگلوبین در سه زمان صفر، 10 و 30 دقیقه بعد از خروج لوله تراشه اندازه‌گیری شد. نتایج: بین سه گروه در زمان‌های مختلف یعنی دقیقه صفر بعد از خروج لوله تراشه، دقیقه 10 بعد از خروج لوله تراشه  و دقیقه 30 بعد از خروج لوله تراشه  تفاوت آماری به دست نیامد. از نظر تغییرات میانگین فشار خون و ضربان قلب و اشباع هموگلوبین از اکسیژن در دقایق صفر، 10 و 30 بعد از خروج لوله تراشه نیز بین سه گروه تفاوتی نبود(P>0.05). بحث: ما در این مطالعه تفاوتی از نظر بروز سرفه در مقایسه با گروه کنترل (سالین داخل کاف و لیدوکائین وریدی) بعد از خروج لوله تراشه نیافتیم. توصیه به مطالعات بیشتر می‌شود. گل‌واژگان: لیدوکائین، سرفه بعد از خروج لوله تراشه، پوزیشن پرون، لامینکتومی کمری.

چکیدهپیوند قلب یک درمان استاندارد برای کاردیومیوپاتی دیلاته و بیماری ایسکمیک قلبی پیشرفته و نارسایی قلبی شده است. با در کنار هم قرار دادن داروهای ایمونوساپرسیو جدیدتر، انتخاب بیماران بهتر، پایش و مراقبت بهتر حوالی عمل، پیش‌آگهی گیرندگان پیوند بهبود یافته است. تعدادی از این بیماران برای جراحی‌های غیر قلبی الکتیو و اورژانس مراجعه می‌کنند. بدین سبب ما در مورد ادارة حوالی عمل چنین بیماری که برای جراحی اورژانس آمپوتانسیون اندام فوقانی مراجعه کرده است بحث می‌کنیم. گل‌واژگان: بیهوشی، پیوند قلب، جراحی غیرقلبی

تازه‌های نشر، رسانه‌ها.

نامه به معاونت و وزیر محترم بهداشت