تحلیل وضعیت سلامت اجتماعی در استانهای کشور جمهوری اسلامی ایران
سلامت اجتماعی,
دوره 3 شماره 3,
23 August 2016
,
صفحه 181-189
https://doi.org/10.22037/ch.v3i3.13196
چکیده
زمینه و هدف: برای تحقق سلامت همه جانبه انسان ها، سلامت اجتماعی در دهههای اخیر مورد توجه قرار گرفت. تعریف و اندازهگیری سلامت اجتماعی در هرجامعه با توجه به شرایط آن متفاوت است. با تعیین ویژگی ها و اندازهگیری آن، وضعیت سلامت اجتماعی جوامع مشخص میشود و مداخله براساس شواهد برای بهبود و ارتقاء سلامت اجتماعی امکانپذیر است.
روش و مواد: مطالعه حاضر در دو فاز کیفی و کمی اجرا شده است. در فاز کیفی، با بررسی متون چارچوب مفهومی مشخص و شاخصهای مرتبط استخراج شدند. در فاز کمی، اطلاعات شاخصها به تفکیک استان ها از منابع رسمی به دست آمد. با نظرسنجی از کارشناسان درباره اهمیت و دقت اطلاعات، شاخصهای نهایی استخراج شد. از طریق استانداردسازی تکتک شاخصها و با استفاده از مدل تجمیع (additive) نمره سلامت اجتماعی استانها محاسبه و سپس رتبهبندی شدند. با استفاده از نرم افزار2.2.10 ArcGIs، نمای جغرافیایی سلامت اجتماعی استان ها ترسیم شد.
یافته ها: شاخص ترکیبی از 39 شاخص تشکیل شده که طبق آن مهم ترین مشخصات جامعه سالم، جامعهای است که درآن مصرف مواد، کارکودکان، طلاق، بی کاری تحصیلکردگان، تنبیه و مواظبت ناکافی کودکان و مصرف دخانیات وجود نداشته باشد. استان یزد بالاترین رتبه سلامت اجتماعی و استان سیستان و بلوچستان آخرین رتبه را به دست آورد.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر با ترسیم نمای کاملی از وضعیت سلامت اجتماعی استان ها، ابزار مهمی جهت سیاستگذاری مبتنی بر شواهد به دست میدهد. پیشنهاد میشود که برای پایش روندهای آینده مطالعات مشابه هر پنج سال یک بار انجام شود.
- تحلیل وضعیت، سلامت، اجتماعی، استان، ایران
ارجاع به مقاله
مراجع
World Health Organization. WHO definition of Health. Available from: http://www.who.int/about/definition/en/print.html (05.07.2016(
Allin P. Measuring societal wellbeing. Economic and Labour Market Review. 2007;1(10):46.
Samiee M, Rafiee H, Amini RM, Akbarian M. Social health of Iran: from a consensus-based definition to an evidence-based index. jof soc probl in Iran. 2011.
Russell RD. Social health: an attempt to clarify this dimension of well-being. International Journal of Health Education. 1973;16(2):74-84.
Keyes CLM. Social well-being. Social psychology quarterly. 1998:121-40.
Abachizadeh K, Omidnia S, Memaryan N, Nasehi A, Rasouli M, Tayefi B, et al. Determining dimensions of Iranians' individual social health: A qualitative approach. Iranian journal of public health. 2013;42(1):88.
Miringoff ML, Miringoff M-L. The social health of the nation: How America is really doing. OUP Catalogue. 1999.
Opdycke S, Miringoff M-L. The Social Health of the States. Institute for Innovation in Social Policy, 2008.
Hashemi FM, Pourmalek F, Tehrani A, Abachizadeh K, Memaryan N, Hazar N, et al. Monitoring Social Well-Being in Iran. Social Indicators Research.1-12.
Derakhshannia F. Define Index and Indicators of Social Health in Iran (Dissertation). Tehran: University of Rehabilitation Sciences and Social Welfare; 2013.
Mirbaha H. F, Pourmalek F, Tehrani A, Abachizadeh K, Memaryan N, Hazar N, et al. Monitoring Social Well-Being in Iran. In: social h, editor. ministry of health.2012.
Hokmabadi R SH, Jafari M. . Preparation of an Implementation Index to Measure Safety Performance of Roads in Iran. Ir J Epidemiology. 2009;5 ((3)):7-13. . (Full Text in Persian).
ArcGIS for Desktop [computer program]. version 10.2.2.3552. ed. Landers (CALIF): Esri; 2014.
Asghari S, Ghodrat SR, Roshan Sangachin D, Rakhshan S. Check indicators of development of the province according to the census of 1385 and 1390. In: Center AR, editor. St Seyed Gamaleddin Asadabadi;2014.
Jahan S, E. J. Human Development Report 2015. Work for Human Develop New York: United Nations Development Programme.
Jany-Catrice F. The french regions and their social health. Social indicators research. 2009;93(2):377-91.
- چکیده مشاهده شده: 1661 بار
- PDF دانلود شده: 743 بار