بررسی تطبیقی آموزشهای بینرشتهای درکاریکولومهای آموزشی دانشگاههای علوم پزشکی ایران آموزشهای بینرشتهای درکاریکولومهای آموزش پزشکی ایران
سلامت اجتماعی,
دوره 9 شماره 5,
25 October 2022
,
صفحه 23-30
https://doi.org/10.22037/ch.v9i5.31561
چکیده
زمینه و هدف: موضوع آموزش مهارتهای بینرشتهای در دانشگاههای علوم پزشکی توجه زیادی را در دهههای اخیر به خود جلب کرده است. در حال حاضر، مطالعات معدودی در زمینه آموزش مهارتهای بینرشتهای (بینحرفهای) در ایران انجام گرفته است، بههمین دلیل هدف مطالعه حاضر، ارزیابی میزان پرداختن به آموزشهای بینرشتهای درکاریکولومهای آموزشی دانشگاههای علوم پزشکی ایران بود.
روش و مواد: این مطالعه تطبیقی به صورت نظاممند، میزان پرداخت به موضوع آموزشهای بینرشتهای را در سرفصلهای آموزشی کاریکولومهای علوم پزشکی ایران بررسی کرده است. شصت و چهار کاریکولوم بهطور تصادفی انتخاب و با استفاده از یک چک لیست شامل محورهای اصلی، حیطهها و اجزای زیرحیطه ها بررسی شدند. وضعیت 22 جزء، در یک مقیاس چهار درجهای با استفاده از میزان میانگین بهدست آمده تعیین شد.
یافته ها: در بین 22 جزء بررسی شده، سه موضوع "مهارتهای پژوهشی"، "ارتقای سلامت" و "بکارگیری تکنولوژیهای جدید" بالاترین نمرات را به دست آوردند. از طرف دیگر، سه موضوع، "مهارتهای مدیریتی"، "موضوعات قانونی" و "کار با سازمانهای بیمه" پایینترین نمرات را داشتند.
نتیجهگیری: واضحترین یافته این مطالعه، وضعیت نامطلوب پرداختن به موضوع آموزشهای بینرشتهای در کاریکولومهای دانشگاههای علوم پزشکی ایران میباشد. این نتایج، دیدگاه روشنی به سیاست گذاران حوزه آموزش پزشکی ارائه می دهد تا توجه خاص به موضوع مهارتهای بینرشتهای در زمان بازنگری کاریکولومهای پیشین و تدوین برنامههای آموزشی جدید داشته باشند.
- آموزش بین رشتهای، یادگیری بینرشتهای، آموزش پزشکی، کاریکولوم
ارجاع به مقاله
مراجع
World Health Organization. The world health report 2006: working together for health. World Health Organization; 2006.
Sousa A, Scheffler RM, Nyoni J, Boerma T. A comprehensive health labour market framework for universal health coverage. Bulletin of the World Health Organization. 2013;91:892-4.
Scheffler RM, Campbell J, Cometto G, Maeda A, Liu J, Bruckner TA, Arnold DR, Evans T. Forecasting imbalances in the global health labor market and devising policy responses. Hum. Resour. Health. 2018;16(1):1-10.
Rogers A, Elliott H. Primary Care: Understanding Health Need and Demand: National Primary Care Research and Development Centre Series. CRC Press; 2018.
Sturmberg JP, O'Halloran DM, McDonnell G, Martin CM. General practice work and workforce: Interdependencies between demand, supply and quality. Aust. J. Gen. Pract. 2018;47(8):507-14.
Thistlewaite J. Interprofessional education: a review of context, learning and the research agenda. Med Educ 2012;46:58–70.
Cameron A, Ignjatovic M, Langlois S, et al. An interprofessional education session for first-year health science students. Am J Pharm Educ 2009;73:62.
Gilbert JH. Interprofessional education for collaborative, patient-centred practice. Nurs Leadersh 2005;18:32–8.
Baradaran H R, Kuhpayehzadeh J, Ramezani-Givi S, Dehnavieh R, Noori Hekmat S. Managerial Skills Requirement of Medical Students from the Perspective of Students and Physicians: A Case Study of Iran University of Medical Sciences. RME. 2013; 5 (1) :1-12.
Herath C, Zhou Y, Gan Y, Nakandawire N, Gong Y, Lu Z. A comparative study of interprofessional education in global health care: a systematic review. Medicine. 2017;96(38):1-7.
Nicol P. Interprofessional Education for Health Professionals inWestern Australia: Perspectives and Activity. University of Technology, Sydney; 2015.
Zanotti R, Sartor G, Canova C. Effectiveness of interprofessional education by on-field training for medical students, with a pre-post design. BMC Med Educ 2015;15:121.
Darlow B, Coleman K, McKinlay E, et al. The positive impact of interprofessional education: a controlled trial to evaluate a programme for health professional students. BMC Med Educ 2015;15:98.
- چکیده مشاهده شده: 25 بار
- pdf دانلود شده: 53 بار