سیدحسین حکیم الگوی اخلاق در طبابت
مجله تاریخ پزشکی - علمی پژوهشی,
دوره 6 شماره 18 (1393),
30 August 2017
,
صفحه 179-198
https://doi.org/10.22037/mhj.v6i18.9852
چکیده
با بررسی و مطالعه برگهای تاریخ پزشکی کهن در تمدن ایران و اسلام میتوان دریافت که ایرانیان از همان زمانهای پیشین به رعایت موازین اخلاقی به ویژه در طب توجه ویژهای داشتهاند و دانشمندان و حکیمان بزرگی در این سپهر از کهن تاکنون درخشیدهاند. یکی از حکیمان بزرگ و عالی قدری که در این مسیر خوش درخشیده است سیدحسین حکیم (ره) میباشد.
آيتا... حاج سيدحسين حكيم فرزند عالم و عارف نامدار، حاج سيدعلي شوشتري در قرن سيزدهم هجري قمری میزیسته است. وی در روزگاران جواني در نجف به تحصيل علوم و تكميل دروس فقهی اشتغال یافت و پس از رسيدن به پایه اجتهاد در شوشتر ساكن شد و در همانجا به عنوان امام جماعت یکی از مساجد منسوب شد و به اداي نماز جماعت و خدمترساني به مردم در امور مختلف مشغول بود. به دنبال درمان برخی بیماران بر اساس دستورات پزشکی ابن سینا در کتاب قانون و نیز مهارت و استعداد ذاتی و خدادادی و ذکاوت سیدحسین حکیم در زمینه طب بالینی و تجربی و بنا به درخواست برخی اطبای معروف دزفول از جمله سیدعلی طبیب و همچنین استقبال چشمگیر و رضایت مردم از ایشان در این امر، این حکیم فرزانه به امر طبابت اشتغال یافت.
از ویژگیهای شاخص این حکیم توانا، منش اخلاقی و رفتاری والای ایشان در تعامل با مردم و در امر طبابت و درمان بود به طوری که نیکیهای اخلاقی و رفتاری وی سالها پس از درگذشت ایشان همچنان بر سر زبانها جاری بود.
هدف از این مطالعه، معرفی سیدحسین حکیم به عنوان طبیبی توانمند و الگویی ارزشمند در عرصه اخلاق پزشکی و به عنوان خادمی دلسوز برای مردم در حوزه طبابت و درمان است.
- تاریخ پزشکی ایران و اسلام؛ اخلاق پزشکی؛ سیدحسین حکیم
ارجاع به مقاله
مراجع
ابن سينا. (1426 ق.). القانون فی الطب. بیروت: انتشارات دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، صص 304-292.
ابن سينا، (1386 ش.). قانون در طب. مترجم علیرضا مسعودی، کاشان: نشر مرسل، ص 301.
امین عاملی، م. (1406 ق.). اعیان الشیعه. بیروت: انتشارات دارالتعارف، ص 316.
جزایری، م. (1397 ق.). شجره مبارکه یا برگی از تاریخ خوزستان: در بیان انساب و احوال سادات نوریه (خاندان جزائری) و بزرگان خوزستان و اهواز. ص 22.
حکیم، ع-ا. (بی تا). شجره سادات جزایری (از اسناد مخطوط در نزد آیتا... سیدمحمدتقی حکیم). ص 24.
حکیم، ع-ا. (بی تا). دستنوشتهها، تلخیص مصاحبه با آیتا... محمدتقی حکیم (26/10/87).
رازی، م. (1387 ش.). ترجمه المنصوری فی الطب. مترجم: محمدابراهیم ذاکر، تهران: دانشگاه علوم پزشکی تهران، ص 435.
روزنامه همشهری، 29 آذر 93، شماره 6427.
عزیزی، ف. (1394 ش.). پاسخگویی به بعدهای چهارگانه سلامت. مجله پژوهش در دین و سلامت. دوره اول، شماره سوم، ص 1.
غفاری، ف. حکیم، م-ت. ناصری، م. (1387 ش.). سيدحسين حكيم الگویي شايسته در عرصه اخلاق پزشكي. نخستین همایش ملی فرهنگ و میراث پزشکی اسلام و ایران، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ص 3.
لاريجاني، ب. (1383 ش.). نگرشي بر اخلاق پزشكي نوين. مجله پژوهش و حوزه. قم: انتشارات حوزه علمیه، شماره هفدهم و هجدهم، صص 50-48.
مجلسی، م-ب. (بی تا). بحارالانوار. بیروت: دارإحیاء التراث، ص 299.
معین، م. (1374 ش.). فرهنگ فارسی. تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ هفتم، صص 932 و 1434.
نجمآبادي، م. (1371 ش.). تاريخ طب در ايران. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، جلد اول، صص 4-83.
نورانی، م. (1384 ش.). دایرهالمعارف بزرگ طب اسلامی. قم: انتشارات ارمغان یوسف، چاپ اول، ص 123.
- چکیده مشاهده شده: 724 بار
- PDF دانلود شده: 521 بار