بررسی ضابطهی دوم قتل عمدی در پرتو موازین پزشکی
مجله علمی - پژوهشی فقه پزشکی,
دوره 6 شماره 19-18 (1393),
1 February 2015
,
صفحه 67-96
https://doi.org/10.22037/mfj.v6i19-18.8089
چکیده
ضرورت پاسداشت جان انسانها ایجاب میکند که حقوق کیفری به بیان تعریف و یا ضابطهای دقیق برای جرم قتل عمد همت گمارد؛ امری که قانونگذار در مادهی 290 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392ش. طی سه بند کلی- که معرف دو ضابطه تحقق قتل عمد می باشد- بدان پرداخته است.
ضابطه نخستین تحقق قتل عمد در نظام کیفری ایران، داشتن قصد قتل است بی آنکه کیفیت فعل ارتکابي تأثیری در تحقق این عنوان داشته باشد. اما در ضابطهی دوم که محل مناقشه است، مقنن، کانون توجه خود را، کیفیت فعل ارتکابی دانسته و از این رو، انجام کار به نحوی که نوعاً موجب قتل شود را در عمدی محسوب شدن قتل، همسنگ ضابطهی نخستین قرار داده است. در مورد مفهوم و گسترهی «عمل نوعاً کشنده» و مرجع تشخیص نوعاً کشنده بودن عمل، نظرات متفاوتی در نظام کیفری ایران ابراز شده است که بازتاب آن را در آرای ناهمگون دادگاهها و اختلافنظر بین قضات و پزشکان قانونی میتوان یافت.
- عمل نوعاً کشنده؛ پزشکی قانونی؛ مواضع حساس بدن؛ رویه قضایی
ارجاع به مقاله
- چکیده مشاهده شده: 661 بار
- PDF دانلود شده: 2930 بار