قواعد فقهی کارا در جبران خسارات ناشی از عوامل مرگ تدریجی
مجله علمی - پژوهشی فقه پزشکی,
دوره 10 شماره 35-34 (1397),
23 June 2019
,
صفحه 79-89
https://doi.org/10.22037/mfj.v10i35-34.22022
چکیده
افزایش مبتلایان به بیماریهای غیر قابل درمان و به تبع آن، مرگ تدریجی از یکسو و لزوم جبران زیان وارده مطابق اصل جبران خسارت و همچنین وجود ابهام در قوانین موجود از سوی دیگر، اندیشمندان حقوقی را بر آن داشته تا در این راستا به حل مسأله بپردازند. از آنجا که عمده قواعد و قوانین حقوقی کشور ما، مبتنی و تنظیمشده بر اساس قواعد و مبانی فقهی امامیه است و این قواعد میتوانند نسبت به مسائل جدید، راهگشا باشند، این مقاله با استفاده از روش مطالعه توصیفی ـ تحلیلی و با هدف تبیین و تحلیل قواعد فقهی که میتوانند مبنای مناسبی در زمینه جبران خسارات ناشی از عوامل مرگ تدریجی باشند، به رشته تحریر درآمده است.
برخی قاعده لاضرر را برای اثبات ضمان کافی میدانند، در حالی که این قاعده تنها جهت رفع حکم ضرری، تشریع شده است نه اثبات حکم ضمان. قاعده اتلاف و تسبیب به ترتیب در مواردی که ورود آسیب با واسطه و بدون واسطه باشند، جریان مییابند. برخی قاعده غرور را تنها در صورت عالمبودن غار جاری میدانند، در حالی که این قاعده در هر دو صورتِ عالمبودن و جاهلبودن غار جریان دارد. طبق بررسی و مطالعات انجامیافته، قواعد اتلاف، تسبیب و غرور در مسأله جبران خسارات ناشی از عوامل مرگ تدریجی نقش مهمی دارند که میتوان با استناد به این قواعد، اشخاص را در صورتی که سبب انتقال بیماری به اشخاص دیگر شوند، مسؤول جبران خسارات دانست.
- مرگ؛ مرگ تدریجی؛ خسارت؛ قاعده فقهی
ارجاع به مقاله
- چکیده مشاهده شده: 328 بار
- PDF دانلود شده: 117 بار